Patiënten met auto-immuunaandoeningen hebben een groter risico op pulmonaire embolie

Volgens een rapport dat eerst online is gepubliceerd door The Lancetpersonen die voor een auto-immuunziekte in het ziekenhuis worden opgenomen, hebben een aanzienlijk hoger risico om gedurende de volgende 12 maanden een longembolie te krijgen. Daarom kan profylaxe bij deze personen worden toegestaan. Het artikel is geschreven door dr. Bengt Zöller, Centrum voor Primair Gezondheidszorgonderzoek, Universiteit van Lund en Klinisch Onderzoekscentrum, Academisch Ziekenhuis Malmo, Zweden, en collega's.
Veneuze trombo-embolie is een groot gezondheidsprobleem, waarvoor longembolie een potentieel levensbedreigende complicatie is. Longembolie is een gangbare cardiovasculaire en cardiopulmonale ziekte. Elk jaar worden in de VS meer dan 1 op de 1.000 personen getroffen door de ziekte, die in de eerste drie maanden na de diagnose een moraliteit van meer dan 15% heeft, vergelijkbaar met het sterftecijfer voor een acuut myocardinfarct (hartaanval). Ontsteking is geassocieerd met veneuze trombo-embolie, met een ontsteking die veneuze trombose stimuleert (diepe veneuze trombose).
Het onderzoek onderzocht meer dan 500.000 personen die tussen 1964 en 2008 in Zweden waren opgenomen voor een van de 33 auto-immuunziekten. De drie meest voorkomende auto-immuunziekten waren:

• Reumatoïde artritis
• Hashimoto's thyreoïditis
• en de ziekte van Graves

Andere auto-immuunziekten omvatten de ziekte van Crohn, psoriasis en chronische reumatische hartziekte.

De onderzoekers melden dat het totale risico op longembolie gedurende het eerste jaar na ziekenhuisopname voor een auto-immuunziekte zes keer hoger was dan bij personen zonder auto-immuunziekte.
Alle 33 auto-immuunziekten waren gerelateerd aan een aanzienlijk verhoogd risico voor patiënten met longembolie gedurende het eerste jaar na opname. Het team ontdekte dat dit algemene risico vergelijkbaar was met het verhoogde risico op de ziekte van Grave en reumatoïde artritis.
In vergelijking met personen zonder een auto-immuunziekte, hadden sommige aandoeningen een significant verhoogd risico op longembolie:

• Polymyositis of dermatomyositis - 16 maal verhoogd risico
• Polyarteritis nodosa - 13 maal verhoogd risico
• Immuuntrombocytopenische purpura - 11 maal verhoogd risico

In de loop van de tijd daalde het algehele risico van het zesvoudige verhoogde risico binnen één jaar, zoals hierboven vermeld, tot een 50% hoger risico op 1-5 jaar, tot een 15% hoger risico op 5-10 jaar en een 4% verhoogd risico op 10 + jaar. Het risico nam toe voor zowel mannen als vrouwen en alle leeftijdsgroepen.
De onderzoekers stellen dat het verhoogde risico op veneuze trombo-embolieën alternatieve onderliggende oorzaken kan hebben bij verschillende auto-immuunziekten en dat het ernstigere gevallen van dit soort stoornissen kan onthullen, omdat personen in dit onderzoek in het ziekenhuis zijn opgenomen.
De onderzoekers verklaren:

"Onze resultaten tonen aan dat auto-immuunziekten het risico op ziekenhuisopname voor longembolie beïnvloeden bij mannen en vrouwen van alle leeftijden. 33 auto-immuunziekten werden in het eerste jaar na opname geassocieerd met een significant verhoogd risico op longembolie.
Onze bevindingen tonen aan dat auto-immuunziekten in het algemeen niet alleen als ontstekingsaandoeningen moeten worden beschouwd, maar ook als hypercoaguleerbare (bloedstolling) aandoeningen. Profylaxe kan gerechtvaardigd zijn bij patiënten met auto-immuunziekten of op zijn minst voor die aandoeningen waarvoor het risico op longembolie zeer hoog was. Verdere studies zijn nodig om de potentiële bruikbaarheid van een dergelijke behandeling te beoordelen. "

In een gezamenlijk commentaar verklaarden Dr. Carani B Sanjeevi, Karolinska Institutet en Karolinska University Hospital, Stockholm, Zweden:

"De afname van het totale risico voor longembolie na verloop van tijd voor alle 33 auto-immuunziekten wijst erop dat de afname van de ontsteking het gevolg zou kunnen zijn van een afname van de ontstekingsactiviteit en -behandeling, maar er is een duidelijk verband aangetoond tussen trombose en ontsteking.
Ontstekingsremmende geneesmiddelen en tromboprofylaxe moeten worden overwogen om ontstekingen geassocieerd met auto-immuunziekten te behandelen, vooral bij patiënten die in het ziekenhuis worden opgenomen. Er zijn echter prospectieve studies nodig om de voorspellende waarde van inflammatoire markers voor longembolie te bepalen. "

Geschreven door Grace Rattue