Wat is perifere neuropathie?

Inhoudsopgave

1. Behandeling
2. symptomen
3. Oorzaken
4. Soorten
5. Natuurlijke behandelingen
6. vooruitzicht

Perifere neuropathie verwijst naar een probleem met de perifere zenuwen. Deze zenuwen sturen berichten van het centrale zenuwstelsel, de hersenen en het ruggenmerg naar de rest van het lichaam.

De perifere zenuwen vertellen het lichaam wanneer, bijvoorbeeld, de handen koud zijn. Het kan leiden tot tintelingen, prikkelingen, gevoelloosheid en spierzwakte in verschillende delen van het lichaam.

Perifere neuropathie kan verschillende zenuwen aantasten, zodat het op verschillende manieren verschillende locaties kan beïnvloeden. Het kan een enkele zenuw of meerdere zenuwen tegelijk beïnvloeden.

Het wordt ook geassocieerd met een aantal verschillende onderliggende medische aandoeningen. Soms is er geen herkenbare oorzaak.

Het treft ongeveer 20 miljoen mensen in de Verenigde Staten (VS).

Snelle feiten over perifere neuropathie

Hier zijn enkele kernpunten over perifere neuropathie. Meer details staan ??in het hoofdartikel.

• Neuropathie is een veel voorkomende complicatie van een aantal verschillende medische aandoeningen.
• Het kan betrekking hebben op de autonome zenuwen, de motorische zenuwen en de sensorische zenuwen.
• Soms beïnvloedt het een enkele zenuw of zenuwreeks, bijvoorbeeld in Bell's Palsy, die een aangezichtszenuw aantast.
• Lichamelijk trauma, herhaald letsel, infectie, metabole problemen en blootstelling aan toxines en sommige medicijnen zijn allemaal mogelijke oorzaken.
• Mensen met diabetes hebben een hoog risico op neuropathie.

Behandeling

Carpaal tunnel syndroom is een voorbeeld van een mononeuropathie, die een enkele zenuw beïnvloedt.

De behandeling richt zich op de onderliggende oorzaak, of is bedoeld om symptomatische pijnverlichting te bieden en verdere schade te voorkomen.

In het geval van diabetische neuropathie kan het aanpakken van hoge bloedsuikers verdere zenuwbeschadiging voorkomen.

Voor toxische oorzaken kan het verwijderen van de blootstelling aan een vermoedelijk toxine of het stoppen van een medicijn verdere zenuwschade tot staan ??brengen.

Medicijnen kunnen pijn verlichten en brandend gevoel, gevoelloosheid en tintelingen verminderen.

Medicamenteuze behandeling voor neuropathische pijn

Medicijnen die kunnen helpen zijn onder meer:

• geneesmiddelen die gewoonlijk worden gebruikt voor epilepsie, zoals carbamazepine
• antidepressiva, zoals venlafaxine
• opioïde pijnstillers, bijvoorbeeld oxycodon of tramadol

Opioïde pijnstillers komen met waarschuwingen over veiligheidsrisico's.

Duloxetine kan mensen met door chemotherapie geïnduceerde neuropathie helpen.

Artsen kunnen ook huidpleisters voorschrijven, zoals Lidoderm, voor tijdelijke, lokale pijnverlichting. Dit bevat de lokale verdovende lidocaïne. De pleisters zijn als verbanden en ze kunnen op maat worden gesneden.

De keuze van het geneesmiddel moet rekening houden met medicijnen voor andere aandoeningen om ongewenste interacties te voorkomen.

Managing neuropathy

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), zoals ibuprofen, kunnen helpen bij het bestrijden van pijn. Deze zijn vrij verkrijgbaar.

Topische zalven en crèmes, zoals capsaïcine 0,075 procent crème, bevatten chili peper, kunnen pijn verlichten. Patches zijn ook beschikbaar.

Behandeling van mononeuropathieën

Wanneer neuropathie wordt veroorzaakt door compressie van een enkele zenuw, is de behandeling vergelijkbaar, ongeacht welke zenuw erbij betrokken is. De aanpak is afhankelijk van het feit of de compressie vast of van voorbijgaande aard is.

Een verlamming van de ulnaire, radiale of peroneale zenuw kan van voorbijgaande aard en omkeerbaar zijn, eenvoudigweg door de oorzaak van de zenuwcompressie te vermijden. Een persoon met ulnaire zenuwverlamming zou bijvoorbeeld niet op de aangetaste elleboog moeten leunen.

De patiënt kan worden geadviseerd om te rusten en om warmte te gebruiken en een beperkt aantal medicijnen om ontstekingen te verminderen.

Bij carpaal tunnel syndroom omvat conservatieve therapie spalken van de pols, orale of geïnjecteerde corticosteroïden en echografie.

Als een enkelvoudige zenuwneuropathie niet op deze maatregelen reageert, kan een operatie een optie zijn. Chirurgie kan ook nodig zijn als de zenuwcompressie is gefixeerd, bijvoorbeeld als deze door een tumor wordt veroorzaakt.

Verwijzing naar gespecialiseerde pijndiensten of een relevante klinische specialiteit moet in elk stadium worden overwogen als:

• pijn is ernstig
• pijn beperkt de dagelijkse activiteiten en kwaliteit van leven aanzienlijk
• een onderliggende gezondheidstoestand wordt erger

symptomen

De symptomen variëren afhankelijk van het type neuropathie.

Sensorische neuropathie

De persoon kan hebben:

• tintelingen en gevoelloosheid
• pinnen en naalden en overgevoeligheid
• verhoogde pijn of onvermogen om pijn te voelen
• verlies van vermogen om veranderingen in warmte en koude te detecteren
• verlies van coördinatie en proprioceptie
• brandende, stekende, priemende, saaie of schietende pijnen, die 's nachts erger kunnen zijn

Het kan ook leiden tot voet- en beenzweren, infectie en gangreen.

Motor neuropathie

Dit beïnvloedt de spieren.

Symptomen zijn onder meer:

• spierzwakte, leidend tot onvastheid en moeite met het uitvoeren van kleine bewegingen, zoals het knopen van een hemd.
• spierafbraak
• spiertrekkingen en krampen
• spierverlamming

Als de autonome zenuwen worden beïnvloed, kunnen er problemen zijn met zweten, hitte-intolerantie, darm- of blaasproblemen en veranderingen in de bloeddruk, wat leidt tot duizeligheid.

Oorzaken

Veel soorten neuropathie zijn 'idiopathisch' of van onbekende oorzaak, maar een aantal aandoeningen kan dit activeren.

Diabetes is de meest voorkomende oorzaak van chronische perifere neuropathie. Het gebeurt wanneer hoge bloedsuikerspiegels de zenuwen beschadigen.

Andere medische aandoeningen en verwondingen omvatten:

• Chronische nierziekte: als de nieren niet normaal functioneren, kan een onbalans van zouten en chemicaliën perifere neuropathie veroorzaken.
• Verwondingen: gebroken botten en strakke gipsen afgietsels kunnen druk uitoefenen op de zenuwen.
• Infecties: gordelroos, HIV-infectie, de ziekte van Lyme en anderen kunnen leiden tot zenuwbeschadiging.
• Guillain-Barré-syndroom: dit is een specifiek type perifere neuropathie, veroorzaakt door een infectie.
• Sommige auto-immuunziekten: deze omvatten reumatoïde artritis en systemische lupus erythematosus (SLE).

Andere oorzaken zijn:

• overmatige alcoholinname
• sommige geneesmiddelen, bijvoorbeeld chemotherapie en HIV-behandeling
• B12- of folaatvitaminetekorten
• vergiften, zoals insecticiden en oplosmiddelen
• sommige soorten kanker, waaronder lymfoom en multipel myeloom
• chronische leverziekte

Aandoeningen van de kleine bloedvaten kunnen de bloedtoevoer naar de zenuwen verminderen, wat resulteert in schade aan zenuwweefsel.

Neuromen, goedaardige tumoren die zenuwweefsel aantasten, kunnen neuropathische pijn veroorzaken.

Diabetische neuropathie

De meest voorkomende oorzaak van perifere neuropathie is diabetes. Ongeveer 60 tot 70 procent van de mensen met diabetes heeft enige mate van neuropathie.

Hoge bloedsuikerspiegels veroorzaken schade aan de wanden van de kleine bloedvaten die zuurstof en voedingsstoffen leveren aan de zenuwen in de uiteinden van de handen en voeten, en de essentiële organen in het lichaam, zoals de ogen, nieren en het hart.

Hierdoor wordt niet alleen de huid beschadigd, maar vergroot het verlies van gevoel het risico op beschadiging verder.

In de V.S. is diabetische neuropathie de hoofdoorzaak van voetproblemen en zweren bij mensen met diabetes. Ongeveer de helft van alle mensen met diabetes wordt verondersteld diabetische neuropathie te hebben.

Wat is diabetische neuropathie?Lees meer over diabetische neuropathieLees nu

Soorten

Het zenuwstelsel is een complex netwerk van communicaties waarin verschillende soorten zenuwen samenwerken. Perifere neuropathie verwijst specifiek naar een storing van de perifere zenuwen.

Meer dan 100 soorten neuropathie zijn geïdentificeerd, elk met zijn eigen oorzaken en symptomen.

Neuropathie kan de volgende effecten hebben:

• Gevoelszenuwen: Deze zenuwen regelen het gevoel en schade kan tintelingen, pijn, gevoelloosheid of zwakte in de voeten en handen veroorzaken.
• Motorische zenuwen: Deze zenuwen staan ??kracht en beweging toe en schade kan zwakte in de voeten en handen veroorzaken.
• Autonomische zenuwen: Deze zenuwen controleren lichaamssystemen zoals het spijsverterings- of cardiovasculaire systeem. Schade kan de hartslag, bloeddruk en andere functies beïnvloeden.

Mononeuropathie omvat een enkele zenuw. Bij polyneuropathie worden verschillende zenuwen aangetast.

Voorbeelden van neuropathie zijn onder andere:

• postherpetische neuralgie, die gordelroos kan volgen. Sensorische neuropathie kan vele maanden duren nadat de uitslag verdwijnt.
• ulnaire zenuwverlamming, na een verwonding aan de elleboog
• carpel tunnel syndroom, een compressie van de zenuwen in de pols
• Peroneale zenuwverlamming, veroorzaakt door compressie van een zenuw in het been dat door de nek van de fibular loopt, of het kuitbeen, tussen de knie en de enkel
• Bell's palsy, een neuropathie van het zenuwstelsel die het gezicht beïnvloedt

Natuurlijke behandelingen

Niet-medicamenteuze maatregelen omvatten:

Heet of koud pack kan ongemak helpen verlichten.

• stoffen dragen die niet irriteren, zoals katoen
• bedekken van gevoelige gebieden met een plastic wondverband of huishoudfolie
• gebruik van warme of koude verpakkingen, tenzij het probleem wordt verergerd door hitte of kou

Stress-reliëf en andere complementaire therapieën omvatten meditatie, ontspanningstechnieken, massage en acupunctuur.

Sommige mensen vinden dat het gebruik van een transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS) machine helpt. Dit apparaat onderbreekt zenuwberichten door een kleine elektrische stroom te leveren. De doeltreffendheid ervan is niet bevestigd door onderzoek.

Eventuele supplementen moeten eerst met een arts worden besproken.

vooruitzicht

De vooruitzichten voor perifere neuropathie variëren, afhankelijk van de onderliggende oorzaak, en welke zenuwen zijn beschadigd.

Sommige gevallen kunnen in de loop van de tijd verbeteren als de onderliggende oorzaak wordt behandeld, maar in andere gevallen kan de schade na verloop van tijd permanent of geleidelijk slechter zijn.