Fonologische beperkingen kunnen dyslexie veroorzaken: MIT-onderzoek

Nieuw onderzoek toont aan dat dyslexie het moeilijk maakt om taalgeluiden in dyslectische hersenen te verwerken of dat het 'fonologische stoornissen' wordt genoemd. Wanneer mensen stemmen herkennen, is een deel van wat helpt om stemherkenning accuraat te maken, het opmerken hoe mensen woorden anders uitspreken. Maar personen met dyslexie ervaren dit vertrouwde taalvoordeel niet en dit leidt tot het omkeren van letters en woorden in zowel spraak als schrift.
Fonetiek houdt zich bezig met de fysieke eigenschappen van spraak. Luisteraars zijn gevoelig voor fonetische verschillen als onderdeel van wat de stem van een persoon uniek maakt. Maar personen met dyslexie hebben moeite om deze fonetische verschillen te herkennen, of een persoon nu een vertrouwde taal spreekt of een vreemde taal.
Tyler Perrachione met het Massachusetts Institute of Technology (MIT) zegt:

"Hoewel alle mensen die een taal spreken dezelfde woorden gebruiken, zeggen ze die woorden net iets anders dan elkaar, wat in de taalkunde 'fonetiek' wordt genoemd. Het is opmerkelijk dat mensen met dyslexie niet beter in staat zijn om stemmen te identificeren een vertrouwde taal spreken dan een vreemde taal Het is ook heel interessant dat de reden hiervoor is dat ze minder nauwkeurig zijn in stemherkenning dan personen die geen dyslexie hebben. "

Voor hun onderzoek onderzochten de MIT-wetenschappers mensen met en zonder dyslexie om de stemmen te herkennen van mensen die de moedertaal van het Engels of een onbekende vreemde taal, het Mandarijns, spreken. In elke taal leerden de deelnemers de stemmen van vijf sprekers te associëren met unieke cartoonavatars en werden ze vervolgens getest op hun vermogen om die stemmen correct te identificeren.
De luisteraars waren ofwel typisch lezers aan het ontwikkelen of mensen die leesproblemen ervoeren en dyslexie opgroeiden. Analyse van het onderzoek wees uit dat mensen met dyslexie significant slechter waren in het consistent kunnen herkennen van de stemmen van de Engelssprekenden. Ze waren ongeveer hetzelfde als luisteraars zonder dyslexie bij het herkennen van de Chinese stemmen; beide groepen waren erg arm in het herkennen van stemmen die een onbekende taal spraken.

Hedendaagse theorieën over dyslexie stellen vaak een "fonologisch tekort" voor als reden waarom sommige mensen moeite hebben om geschreven beelden in betekenisvolle taal te vertalen. Het idee is dat mensen met dyslexie de neiging hebben om het slecht te doen met tests die hen vragen om woorden te decoderen met behulp van conventionele fonetische regels, wat resulteert in leesvertragingen vanwege problemen bij het verbinden van taalgeluiden met letters.
Perrachione gaat verder:

"Onze resultaten zijn de eerste die een expliciete link leggen tussen stoornissen in het leesvermogen en de stoornissen in de ecologische verwerking van gesproken taal." De resultaten suggereren dat de oorzaak van een fonologisch tekort zou kunnen liggen in de moeilijkheden van dyslectische personen om de consistente eigenschappen van spraakklanken te leren zoals gesproken door een persoon Veel onderzoek heeft aangetoond dat mensen met dyslexie meer moeite hebben met het begrijpen van spraak als er ruis op de achtergrond is.Deze resultaten suggereren dat problemen met het volgen van een specifieke stem een ??deel van de oorzaak kunnen zijn.Lerenaars en andere opvoeders kunnen hier gevoelig voor zijn tijdens klasinstructie waarbij lawaai van andere klasgenoten het onevenredig moeilijk kan maken voor kinderen met dyslexie om te volgen wat er in een les aan de hand is. "

Als verder onderzoek bevestigt dat dit probleem de consistentie opvalt, kan het een specifieke richting aangeven voor het vertragen of stoppen van vroege spraak- en taalproblemen voor jonge kinderen met een risico op dyslexie.
Geschreven door Sy Kraft