Prevalentie van chronische pijn bij kinderen en tieners groeit

Aanhoudende of terugkerende chronische pijn bij kinderen kan leiden tot het missen van school en het zich terugtrekken uit sociale activiteiten. Ze lopen ook het risico gepersonaliseerde symptomen zoals angst te ontwikkelen. Een groep onderzoekers heeft vastgesteld dat meer kinderen momenteel lijden aan chronische pijn en dat chronische pijn vaker voorkomt bij meisjes dan bij jongens. De bevindingen zijn de resultaten van de eerste uitgebreide beoordeling van chronische pijn bij kinderen en adolescenten in twee decennia.
Studieleider Sara King, PhD, momenteel assistent-professor aan de Mount Saint Vincent University in Halifax, Nova Scotia verklaarde:

"We hebben geconstateerd dat chronische en persisterende chronische pijn overwegend voorkomt bij kinderen en adolescenten, waarbij meisjes over het algemeen meer pijn ervaren dan jongens en de prevalentiecijfers stijgen met de leeftijd. Dit soort bevindingen beweren dat onderzoekers en clinici zich bewust moeten zijn van het probleem en de lange termijn. -term gevolgen van chronische pijn bij kinderen. "

Om de voortgang te evalueren sinds de eerste uitgebreide beoordeling van pijn bij kinderen en adolescenten werd gepubliceerd door Goodman en McGrath in PAIN® in 1991, evalueerden onderzoekers van de Dalhousie University en het IWK Gezondheidscentrum in Halifax systematisch epidemiologische studies van pijn en classificeerden een reeks criteria om de kwaliteit van de onderzoeken te beoordelen die in de beoordeling waren opgenomen. Ze onderzochten 32 studies, die ze categoriseerden naar soorten pijn, zoals hoofdpijn, rugpijn, buikpijn, gecombineerde pijn, musculoskeletale pijn en algemene pijn.
Hoewel de onderzoekers opmerkten dat de meeste soorten pijn vaker voorkwamen bij meisjes dan bij jongens, zijn de factoren voor dit verschil in geslacht niet helemaal duidelijk. Ze merkten op dat de prevalentie van pijn waarschijnlijk zou toenemen met de leeftijd. De impact van pijnprevalentie voor psychosociale variabelen omvatte lage sociaaleconomische status, laag zelfbeeld, angst en depressie.
Het meest bestudeerde type pijn bij jongeren was hoofdpijn, met een geschatte snelheid van 23%, terwijl andere soorten pijn, zoals rugpijn, buikpijn, musculoskeletale pijn en pijncombinaties, minder vaak bestudeerd werden. De prevalentiepercentages voor andere soorten pijn bleken variabel vanwege verschillen in rapportage, maar algehele resultaten suggereerden dat dit soort pijn veel voorkomt bij kinderen en jongeren, met een gemiddelde prevalentie van 11% tot 38%.

Dr. King zei:

"Deze cijfers zijn van grote zorg, maar wat nog zorgwekkender is, is dat uit onderzoek blijkt dat de prevalentiecijfers van kinderpijn in de afgelopen decennia zijn toegenomen."

Volgens de onderzoekers voldeden veel studies niet aan kwaliteitscriteria, met een grote variatie in prevalentiecijfers tussen studies, vanwege de specifieke momenten waarop de pijn werd gemeld. Om onderzoekers in toekomstige studies directe vergelijkingen te laten maken, bevelen de auteurs aan dat nieuwe epidemiologische studies op dit gebied moeten worden uitgevoerd met duidelijkere operationele definities van pijn en betere metingen van pijnintensiteit, frequentie en duur.

Onderzoekers ontdekten dat verschillende demografische en psychosociale factoren verband hielden met hoge prevalentiecijfers van specifieke pijntypen.
Dr. King verklaarde in een slotverklaring:

"Door de focus te verleggen naar factoren die samenhangen met chronische en terugkerende pijn, kan het mogelijk zijn de meest opvallende risicofactoren te identificeren, wat leidt tot vroege en intensieve interventies voor de meest risicogroepen."

Geschreven door Petra Rattue