Prevalentie van lysosomale opslagstoornissen hoger dan eerder gedacht bij kinderen

Bevindingen van een artikel dat eerst online is gepubliceerd The Lancet laten zien dat een analyse van gedroogde bloedvlekken van ongeveer 35.000 baby's in Oostenrijk heeft aangetoond dat lysosomale opslagstoornissen vaker voorkomen dan eerder werd gedacht, ook al blijven ze zeldzaam. De bevinding roept vragen op in termen van potentiële praktische bruikbaarheid van de screening en de bijbehorende kosten.
Lysomol-opslagstoornissen zijn een groep van zeldzame erfelijke metabole aandoeningen die het gevolg zijn van defecten in de lysosomale functie wanneer een specifieke organel in de lichaamscellen, het lysosoom, storingen vertoont.
Volgens ramingen die voorafgaand aan deze studie zijn gedaan, treft de algehele incidentie van dergelijke aandoeningen, waaronder de ziekte van Pompe, de ziekte van Fabry en de ziekte van Gaucher, 1 per 7.700 geboorten bij blanken. Met de introductie van electrospray ionisatie-tandem massaspectrometrie (ESI-MS), waarbij aminozuren en acylcarnitines, een andere metaboliet, gelijktijdig werden gemeten, konden onderzoekers verschillende van deze aandoeningen voor het eerst in 1993 identificeren.
Samen met geavanceerde technologische capaciteiten zijn neonatale screeningsprogramma's momenteel in staat om een ??breed scala aan aandoeningen te identificeren, wat resulteert in klinische voordelen door vroege detectie en presymptomatische behandeling.
Verdere interesse op dit gebied is opgeworpen door de recente ontwikkeling van therapieën voor enzymvervanging.
Een ander, maar nog meer controversieel voordeel van dergelijke uitgebreide programma's is dat ouders nu de mogelijkheid hebben om informatie te ontvangen over het risico op het krijgen van kinderen met soortgelijke aandoeningen.
Cellen door het hele lichaam kunnen een progressieve lysosomale substraatafzetting ontwikkelen, resulterend in een geleidelijke verslechtering van de nierfunctie tot terminale nierziekte, cardiovasculaire, cerebrovasculaire of neurologische aandoeningen, cardiomyopathie, spierzwakte en andere aandoeningen.
Professor Berthold Streubel van de medische universiteit van Wenen in Oostenrijk en zijn team verzamelden achtereenvolgens monsters van gedroogde bloedvlekken van 34.736 pasgeborenen tussen januari en juli 2010 als onderdeel van het nationale routinematige Oostenrijkse programma voor pasgeboren bevolkingsonderzoek.
Ze analyseerden alle 34.736 geanonimiseerde monsters voor enzymactiviteit die duidden op een lysosomale opslagstoornis en ontdekten lage enzymactiviteiten bij 38 baby's.
Na analyse van alle monsters voor mutaties ontdekten ze 15 gevallen van lysosomale opslagstoornissen, waarbij de meest voorkomende mutaties de ziekte van Fabry waren met 1 per 3859 geboorten, gevolgd door de ziekte van Pompe met 1 per 8.684 geboorten en de ziekte van Gaucher met 1 op 17.668 geboorten, resulterend in een hoger dan verwachte gecombineerde incidentie van 1 per 2.315 geboorten. Volgens de onderzoekers duidde het mutatiespectrum op een groot aantal ziektes met late aanvang.
In de nabije toekomst hebben drie Amerikaanse staten wetgeving aangenomen om verschillende lysosomale opslagstoornissen op te nemen in hun neonatale screeningsprogramma's, waarbij de staat Washington een pilotstudie uitvoert om mucopolysaccharidose type I, de ziekte van Pompe en Fabry te detecteren. In 2011 start het regionale neonatale screeningprogramma in Florence, Italië.
Volgens de auteurs zijn neonatale screeningsprogramma's meestal bedoeld om baby's met stoornissen te identificeren om vroegtijdige opsporing en een dringende presymptomatische behandeling mogelijk te maken om ernstige klinische schade te voorkomen. Ze zeggen dat hun onderzoek de technische haalbaarheid aantoont van het identificeren van baby's met lysosomale opslagstoornissen en een ernstige ziekte met vroege aanvang van neonatale screeningprogramma's, en wijzen erop dat vroege diagnose belangrijk is voor tijdige behandeling. De studie toont ook een groot aantal milde ziektevormen, potentiële asymptomatische gevallen en laat intredende gevallen waarvoor klinisch management mogelijk minder duidelijk is.
De auteurs zeggen in een afsluitende verklaring:

"De bevindingen van onze studie voegen relevante informatie toe voor neonatale screeningprogramma's en vestigen de aandacht op mogelijke hoog-risicogroepen die verder gaan dan de kindertijd, inclusief die met terminale nierziekte, cardiovasculaire aandoeningen en cardiomyopathie ... betere klinische karakterisering zou moeten helpen om therapieschema's te verbeteren en om rechtvaardigen potentieel kostenintensieve enzymvervangingstherapieën. "

Dr. Janice Fletcher, SA Pathologie in het vrouwen- en kinderziekenhuis in North Adelaide en de universiteit van Adelaide, Australië, en Dr Bridget Wilcken van Sydney Childrens 'Hospitals Network en University of Sydney in Australië, zeggen in een bijgevoegde opmerking:

"Hoewel er op dit moment veel onzekerheden zijn over neonatale screening op lysosomale opslagstoornissen, zoals gesuggereerd door Streubel en collega's, moet er discussie plaatsvinden, omdat dit slechts een voorbeeld is van wat komen gaat: onverbiddelijke therapeutische en technologische mogelijkheden en de mogelijkheid om een vroege diagnose door efficiënt en goedkoop te screenen zal in de nabije toekomst voor veel aandoeningen relevant zijn. "

Geschreven door Petra Rattue