Preventie van HIV - Antiretrovirale behandeling

Hoewel het van vitaal belang is dat mensen met een vermoeden van HIV onmiddellijk worden behandeld na blootstelling, hebben onderzoekers ontdekt dat mensen in hoogrisicogroepen baat kunnen hebben bij preventieve pre-exposure behandeling. De studie is gepubliceerd in de Canadian Medical Association Journal (CMAJ).
Dr. Isaac Bogoch, Harvard Medical School en de afdeling Infectieziekten, Massachusetts General Hospital, Boston, en zijn collega's, legden uit:

"Hoewel profylaxe na belichting een lange geschiedenis van succes heeft, worden nieuwere methoden zoals profylaxe vóór blootstelling en eerdere behandeling in de loop van de infectie ('behandeling als preventie') met enig succes uitgevoerd."

Onderzoekers van het Massachusetts General Hospital, Brigham en Women's Hospital en Harvard Medical School, Boston, Massachusetts en Sunnybrook Health Sciences, Toronto, hebben van 1990 tot en met 2012 studies uitgevoerd over pre-exposure preventie en vroege start van antiretrovirale therapie om artsen te voorzien met de huidige farmacologische preventiemethoden.
HIV wordt meestal overgedragen via onbeschermde seks (anaal of vaginaal) en besmette naalden. Hoewel de ziekte van moeder op baby kan worden overgedragen, hebben de onderzoekers dit niet in de beoordeling opgenomen.

Na beoordeling van de blootstelling van een persoon aan de ziekte moet een behandeling na blootstelling (profylaxe) binnen 72 uur worden gestart en gedurende 28 dagen worden voortgezet.
Als de patiënten situatie als een laag risico wordt beschouwd, maar niet volledig zonder risico, kunnen de patiënt en de arts beslissen over de risico's van overdracht en of profylactisch moet worden behandeld. De huidige praktijk beveelt een twee-geneesmiddelenregime van tenofovir aan naast emtricitabine. Voor personen met een hoge risicoblootstelling wordt ook een derde medicijn aanbevolen.
De onderzoekers zeiden: "Bewijs voor snel startende profylaxe en een therapietermijn van vier weken komt voort uit macaque-transmissiemodellen, waarbij startende profylaxe, latere en kortere duur van de therapie, resulteerde in hogere percentages HIV-seroconversie [ontwikkeling van antilichamen tegen HIV]) ."

Volgens de onderzoekers is aangetoond dat pre-expositieprofylaxe HIV-infectie voorkomt voordat individuen met een hoog risico aan het virus worden blootgesteld. Populaties met een hoog risico omvatten:

• intraveneuze drugsgebruikers
• mannen die seks hebben met mannen
• vrouwen in gebieden met een hoge prevalentie van HIV, zijn blootgesteld aan het virus

Een recent onderzoek met 900 vrouwen uit een regio met een hoge HIV-prevalentie toonde bijvoorbeeld aan dat de toepassing van een actueel vaginaal microbicide 12 uur voor en na geslacht de hiv-besmettingspercentages met 39% verminderde.
De onderzoekers verklaarden: "Alle profylaxe-interventies vóór blootstelling moeten worden beschouwd als een onderdeel van een meer omvattend plan om de verspreiding van HIV-infectie te voorkomen, inclusief standaardadvies over veiligere seksuele praktijken en condoomgebruik, het testen en behandelen van andere seksueel overdraagbare aandoeningen en, in geselecteerde omstandigheden, besnijdenisprogramma's voor mannen en naalden. "
Ze concluderen:

"Waar profylaxe vooraf aan de blootstelling kan worden gereserveerd voor mensen met het hoogste risico om te worden blootgesteld, zal de trend van de behandeling van HIV bij hogere CD4 T-celaantallen eerder bij de infectie waarschijnlijk de meest veelbelovende zijn als een farmacologische strategie om de overdracht van het virus te voorkomen. "

De onderzoekers benadrukken dat hoewel profylaxe vóór blootstelling veelbelovend is, welke individuen er het meest baat bij hebben, de mogelijkheid van resistentie tegen geneesmiddelen en anderen onduidelijk blijft. Momenteel worden verschillende onderzoeken uitgevoerd om de effectiviteit van vroege behandeling te bepalen.
Geschreven door Grace Rattue