Prostaatkanker genen veranderd door intensieve voeding en levensstijl veranderingen

De bevindingen van een Amerikaanse pilotstudie over mannen met een laag risico op prostaatkanker suggereren dat het volgen van een intensief regime van gezonde voeding en levensstijl dat de nadruk legt op een lage vlees- en hoge groente- en fruitinname, regelmatige lichaamsbeweging, yoga-stretching, meditatie en ondersteuning van groepsparticipatie, de manier kan veranderen dat genen zich gedragen en de voortgang van kanker veranderen, bijvoorbeeld door tumormoordenaars in te schakelen en tumorpromotors af te zetten.
De pilotstudie is het werk van Dr. Dean Ornish, oprichter en voorzitter van het Preventive Medicine Research Institute, en collega's van de Universiteit van Californië, San Francisco (UCSF), en werd online gepubliceerd op 16 juni in de Proceedings van de National Academy of Sciences.
Ornish, die ook klinisch professor is bij UCSF, en een reputatie heeft opgebouwd door zijn werk aan gezonde voeding en levensstijl, vertelde een persconferentie dat:
"We ontdekten dat simpele veranderingen een krachtige invloed hebben op genexpressie."
Ornish zei dat mensen soms denken dat ze niets kunnen doen, omdat het toch allemaal door hun genen wordt bepaald, dus wat is het punt? Maar hij noemde die houding "genetisch nihilisme", en zei dat er misschien een tegengif is: "Genen kunnen onze aanleg zijn, maar ze zijn niet ons lot," zei Ornish, gemeld in Scientific American.
Eerder onderzoek had al aangetoond dat uitgebreide veranderingen in levensstijl en dieet de voortgang van prostaatkanker kunnen veranderen, maar de onderliggende moleculaire mechanismen, vooral in de micro-omgeving van de prostaat, bleven enigszins een raadsel.
Voor de pilotstudie namen Ornish en collega's 31 mannen op met een laag risico op prostaatkanker die hadden gekozen voor "waakzaam wachten", dat wil zeggen dat ze onmiddellijke chirurgie, hormonale therapie of bestraling hadden geweigerd. In plaats daarvan kozen ze ervoor om een ??intensief voedings- en levensstijlregime te volgen terwijl ze werden gecontroleerd op tumorprogressie.
In de intensieve voeding, lichaamsbeweging en stressverminderende interventie liepen of werkten de mannen zes keer per week 30 minuten, deden yoga-oefeningen, ademhalings- en meditatiesessies gedurende een uur per dag, en elke week namen ze ook deel aan één uur groepsondersteunende sessies.
Ze volgden ook een bijna veganistisch dieet, met een veel lagere inname van vlees en vetten, en een veel hogere inname van fruit, groenten en volle granen, aangevuld met soja, visolie, selenium en vitamine C en E.
De resultaten toonden aan dat:

• In overeenstemming met eerdere studies, leden de mannen statistisch significante verbeteringen in gewicht, abdominale obesitas, bloeddruk en bloedvetwaarden (lipidenprofiel).


• Met behulp van technologie met "significantie-analyse van microarrays" werden veranderingen in genexpressie waargenomen door 30 van de deelnemers te bemonsteren, van wie de RNA-monsters vóór de interventie in vergelijking met RNA-monsters die 3 maanden erin waren genomen, toonden dat 48 transcripten opwaarts gereguleerd waren en 453 hadden neerwaarts gereguleerd.


• Door de genetische routes van deze transcripten te analyseren, konden de onderzoekers vaststellen dat ze een belangrijke rol speelden in tumorvorming en -ontwikkeling, waaronder eiwitmetabolisme, eiwitverkeer tussen cellen en eiwitfosforylatie.

Een RNA-transcript is een groep instructies gecodeerd door DNA die RNA vertelt hoe het gaat om het synthetiseren van eiwitten die het gedrag van cellen regelen. Het is het eerste stadium van genexpressie. Genen controleren cellen niet rechtstreeks, ze moeten hun berichten coderen, zoals telegrammen, en ze verzenden via RNA-boodschappers die het maken van eiwitten regelen die cellen vertellen wat ze moeten doen. Eiwitfosforylering, waarbij een fosfaatgroep aan een eiwit wordt toegevoegd, wordt verondersteld te zijn hoe het eiwit wordt "aangezet".
In een notendop, Ornish en collega's geloven dat ze ontdekten dat de up-gereguleerde transcripten voornamelijk voor tumoronderdrukking waren, en de down-gereguleerde waren voor tumorbevordering, de zogenaamde "oncogenen".
De onderzoekers concludeerden dat:
"Intensieve veranderingen in voeding en levensstijl kunnen genexpressie in de prostaat moduleren", eraan toevoegend dat:

"Het begrijpen van de moleculaire reactie van de prostaat op veelomvattende veranderingen in levensstijl kan de inspanningen om effectieve preventie en behandeling te ontwikkelen, versterken."
De onderzoekers zeiden dat grotere klinische onderzoeken nu nodig zijn om de resultaten van deze pilotstudie te bevestigen.
Co-auteur en geneticus bij UCSF, Dr. Christopher Haqq, zei op de persconferentie die door Scientific American werd gemeld dat:
"Het is absoluut intrigerend dat deze verandering van levensstijl net zoveel effect kan hebben als de krachtigste medicijnen die nu voor ons beschikbaar zijn."
"Wij medische oncologen zijn altijd op zoek naar medicijnen die dit kunnen doen." Het is heerlijk om te ontdekken dat voeding en levensstijl ingrijpende gevolgen kunnen hebben en complementair zijn aan medicamenteuze therapieën - met minder bijwerkingen, "voegde hij eraan toe.
Ornish zei dat de grootste verrassing was hoe weinig tijd het kostte voordat de wijzigingen zichtbaar werden. Mensen zijn meestal niet gemotiveerd om te veranderen omdat ze denken dat het lang zal duren voordat de voordelen beginnen te vertonen, maar, zoals Ornish uitlegde:
"Het gaat niet zozeer om risicovermindering of om het voorkomen van iets slechts, maar deze veranderingen kunnen zo snel gebeuren dat je niet jaren hoeft te wachten om de voordelen te zien."
"Veranderingen in prostaatgenexpressie bij mannen die een intensieve voedings- en leefstijlinterventie ondergaan."
Dean Ornish, Mark Jesus M. Magbanua, Gerdi Weidner, Vivian Weinberg, Colleen Kemp, Christopher Green, Michael D. Mattie, Ruth Marlin, Jeff Simko, Katsuto Shinohara, Christopher M. Haqq en Peter R. Carroll.
Proceedings van de National Academy of Sciences Vol 105, nr. 24, blz. 8369-8374.
Online gepubliceerd op 16 juni 2008.
DOI: 10.1073 / pnas.0803080105
Klik hier voor Abstract.
Bron: PNAS, Scientific American.
Geschreven door: Catharine Paddock, PhD