Alles wat u moet weten over shin splints

Inhoudsopgave

1. Wat zijn scheenboutspalken?
2. symptomen
3. Oorzaken
4. Risicofactoren
5. Behandeling
6. het voorkomen
7. Diagnose

Ook bekend als mediaal tibiaal stresssyndroom, kan shin-splints pijnlijk zijn en trainingsregimes verstoren. Ze zijn echter geen ernstige aandoening en kunnen worden verlicht met enkele eenvoudige huismiddeltjes.

Scheenbeenspalken worden gekenmerkt door pijn in het onderbeen, aan de voorkant, buitenkant of binnenkant van het been. Vaak begint de pijn bij het begin van de oefening, wordt het geleidelijk beter naarmate de sessie vordert en wordt het weer erger nadat de training is voltooid.

Mensen die deelnemen aan sport met een hoge impact hebben het hoogste risico, maar zelfs wandelaars kunnen scheenbeenspalken ontwikkelen, vooral als ze hun snelheid of afstand snel vergroten.

Ondanks het feit dat shin-splints heel gebruikelijk zijn, is de precieze reden waarom ze optreden nog steeds niet bekend; echter, veel van de belangrijkste risicofactoren zijn nu goed gedocumenteerd.

In dit artikel zullen we kijken naar de oorzaken, diagnose en behandeling van shin-splints. We zullen ook uitleggen hoe ze kunnen voorkomen.

Snelle feiten over scheenbeenspalken

Hier zijn enkele kernpunten over shin-splints. Meer informatie en ondersteunende informatie vindt u in het hoofdartikel.

• Scheenbeenspalken zijn pijnen die langs de onderkant van de benen lopen, vooral tijdens of na het sporten.
• Diagnose van shin-splints kan een röntgenfoto met zich meebrengen om andere oorzaken uit te sluiten.
• De beste behandeling voor shin-splints is om de activiteit die de aandoening veroorzaakte te stoppen.
• Het gebruik van het juiste schoeisel voor sport is essentieel om scheenbeenspalken te voorkomen.
• Minder geschikte personen en rokers lopen meer risico.

Wat zijn scheenboutspalken?

Scheenspalken komen relatief vaak voor bij sporters.

Scheenspalken zijn pijnen die optreden langs de voorkant van uw onderbeen of scheenbeen.

Ze komen vaak voor bij mensen die zich bezighouden met activiteiten met hoge impactspanningen op voeten en benen.

Scheenbeenspalken treffen een reeks mensen, waaronder militairen, dansers en hardlopers; ze komen vaak voor wanneer trainingsroutines worden gewijzigd en de botten, pezen en spierweefsels overbelast raken.

Scheenspalken vertegenwoordigen naar schatting 10,7 procent van de verwondingen bij mannelijke hardlopers en 16,8 procent van de letsels bij vrouwelijke hardlopers.

Aërobe dansers behoren tot de zwaarst getroffen en hebben shin-splintcijfers tot 22 procent.

Sommige atleten zijn in de verleiding om de pijn te doorstaan, maar in het geval van shin-spalken zal dit de kwestie erger maken en mogelijk onderliggende weefsels beschadigen. Indien mogelijk wordt een rustperiode van 2 weken aanbevolen voor de activiteit die de verwonding heeft veroorzaakt.

symptomen

De symptomen van scheenbout zijn:

• Pijn en tederheid langs het scheenbeen.
• Potentiële zwelling van de onderbenen.
• In chronische gevallen kunnen er klonten of bobbels langs de botten worden gevoeld.
• In ernstige gevallen kunnen er rode plekken op de huid rond pijnlijke plekken zijn.

In eerste instantie stopt de pijn als de oefening stopt, maar als de toestand verslechtert, kan de pijn constant worden.

Het is belangrijk dat de pijn door een arts wordt gecontroleerd, omdat andere aandoeningen vergelijkbare symptomen hebben (zie het deel over de diagnose).

Oorzaken

De exacte mechanismen achter shin-spalken worden niet volledig begrepen, maar er wordt aangenomen dat deze verschillende problemen met zich meebrengt.

De oorzaken zijn echter relatief duidelijk; shin-splints worden meestal geassocieerd met repetitieve activiteiten die stress veroorzaken op het scheenbeen en het bindweefsel dat de spier aan het bot hecht.

Er wordt gedacht dat deze spanningen gepaard gaan met ontsteking van het bindweefsel dat de tibia bedekt (het periostum genoemd); dit wordt periostitis genoemd.

Veel deskundigen zijn van mening dat een reeks scheenbeenblessures mogelijk verantwoordelijk is voor shin-splints; sommige hiervan kunnen zijn:

• tendinopathie: een ziekte van de pees.
• Periosteal remodeling: botgroei en regeneratie.

Spierstoornis: sommige spieren kunnen ook betrokken zijn bij shin-splints, waaronder:

• tibialis posterior (binnenkant van de enkel)
• tibialis anterieure (loopt langs het scheenbeen en de bovenkant van de voet)
• soleus (lager kalf)

Overpronatie als oorzaak van scheenbeenspalken

Overmatige overpronatie van de voet en de enkel wordt ook verondersteld een oorzaak te zijn van shin-splints. Overpronatie van de voet / enkel is wanneer de voet gestaag naar beneden en naar het midden van het lichaam beweegt.

Deze positieverandering plaatst meer van de voetboog in constant contact met de grond. Er wordt meer gewicht aan de binnenkant van de voet (mediaal) geplaatst dan aan de buitenrand van de voet (lateraal).

Deze abnormale beweging zorgt ervoor dat spieren sneller vermoeid raken en kan extra spanning op het scheenbeen leggen. In een onderzoek naar scheenbeenspalken bij de Britse infanterie ontdekten de auteurs:

"Een onbalans in de voetdruk met een grotere druk op de mediale zijde dan op de laterale zijde was de belangrijkste risicofactor."

Risicofactoren

Zoals eerder vermeld, kan iedereen die deelneemt aan activiteiten die een grote impact op de benen hebben, last hebben van scheenbeenspalken. Andere factoren die het risico op shin-splints vergroten, zijn onder meer:

Een plotselinge toename van de trainingsintensiteit verhoogt het risico op shin-splints.

• Roken en algemeen gebrek aan conditie.
• Plotselinge toename van de trainingsintensiteit.
• Sport wordt gespeeld op harde ondergrond met stoppen of plotseling starten (zoals basketbal).
• Activiteiten die plaatsvinden op oneffen ondergrond of hellingen.
• Reeds bestaande spieronbalans, inclusief zwakke kernspieren.
• Het dragen van versleten schoenen zonder voldoende demping.
• Zwakke enkels.
• Strakke Achillespees of kuitspieren.
• Platte voeten, overpronatie of hoge bogen.

Behandeling

In de meeste gevallen kunnen shin-splints worden behandeld met eenvoudige huismiddeltjes. Remedies omvatten:

• Rust en herstel: overschakelen naar activiteiten met een lagere impact, zoals zwemmen, terwijl de conditie geneest.
• Plaats ijspacks om de paar uur in handdoeken in het getroffen gebied gedurende 15 minuten totdat de symptomen verdwijnen.
• Medicijnen zonder recept, zoals ibuprofen, acetaminophen en natrium naproxen, kunnen de pijn verlichten.
• Span voorzichtig de achillespees.

Als de pijn is weggeëbd, kan de training worden hervat, maar deze moet geleidelijk worden opgebouwd om herhaling te voorkomen. Als de pijn terugkeert, is het het beste om de activiteit onmiddellijk te stoppen en een arts of fysiotherapeut te raadplegen om een ??meer verfijnde behandelaanpak te ontwikkelen.

het voorkomen

De volgende tips kunnen helpen de kans te verkleinen dat scheenbuigers zich ontwikkelen:

• Lessen impact: overweeg cross-training met minder impact sporten zoals wandelen of fietsen. Kies zachte oppervlakken indien mogelijk hard. Begin nieuwe activiteiten langzaam en bouw geleidelijk de intensiteit op.
• Draag juiste schoenen: het is belangrijk om de juiste schoenen te dragen voor de klus. Voor lopers moeten schoenen elke 300-500 mijlen worden vervangen.
• Gebruik steunzolen (orthesen): deze kunnen nuttig zijn, vooral voor personen met platte bogen.
• Versterk het gebied: probeer teen verhoogt om de spieren van het onderbeen te versterken - langzaam stijgen op de tenen en weer terug, herhalen van tien keer.

Diagnose

Artsen kunnen meestal een diagnose stellen door de medische geschiedenis van de patiënt te bespreken en een lichamelijk onderzoek uit te voeren. Er kunnen röntgenfoto's worden genomen om andere problemen met vergelijkbare symptomen uit te sluiten.

Medische aandoeningen die vergelijkbare symptomen hebben als shin splints zijn:

• Verminderde doorbloeding in het onderbeen (gebruikelijker bij rokers).
• Beenspier uitpuilend (spierhernia).
• Zwelling van de spieren veroorzaakt zenuwcompressie (compartimentsyndroom).
• Zenuwproblemen in de onderrug (radiculopathie).
• Stressfracturen - kleine scheurtjes in de tibia.
• Tendinitis - ontstoken pezen.
• Door inspanning geïnduceerde veneuze trombose - een bloedstolsel veroorzaakt door inspanning.
• Popliteal slagader syndroom - spieren en pezen comprimeren een specifieke slagader.