Verkorte lengte van Telomeren gekoppeld aan hoger emfyseemrisico

Dierstudies hebben aangetoond dat verkorte telomeerlengte nauw verbonden is met een hoger risico op het ontwikkelen van emfyseem, onthulden onderzoekers van Johns Hopkins University in de American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine.
EEN telomeer is een eiwitstructuur aan het einde van een chromosoom. Het is een gespecialiseerde structuur die betrokken is bij de stabiliteit en replicatie van het chromosoom - het beschermt de chromosoompunt tegen afbraak. De onderzoekers beschrijven telomeren als de eigen cellulaire klokken van het lichaam.
Mary Armanios, MD, assistent-professor oncologie, zei:

"We vonden dat bij muizen met korte telomeren, er een significant verhoogd risico was om emfyseem te ontwikkelen na blootstelling aan sigarettenrook."

Hoewel telomeerlengte genetisch bepaald is, worden ze geleidelijk korter met celdeling. Verkorte telomeren worden gezien als een teken van veroudering in cellen.
Dr. Armanios voegde toe:

"Met de leeftijd accumuleren korte telomeren waardoor cellen niet meer delen. Telomeren kunnen worden beschouwd als 'biologische klokken' We wilden bepalen of telomeerlengte zelf de reden was waarom de gevoeligheid voor emfyseem toeneemt met de leeftijd. '

Dr. Armanios en het team gingen op zoek naar wat de rol van telomeren zou kunnen zijn bij longaandoeningen. Ze bestudeerden muizen met verkorte telomeren en stelden hen zes uur per dag bloot aan sigarettenrook, vijf dagen per week gedurende een totaal van zes maanden.
Vervolgens beoordeelden ze de longfunctie van de muizen door het longweefsel te analyseren.

Dr. Armanios zei:

"Hoewel de muizen bij de basislijn geen longziekte hadden, ontwikkelden ze na blootstelling aan sigarettenrook emfyseem, terwijl muizen met lange telomeren tijdens onze experimenten geen longziekte ontwikkelden."

Wanneer een patiënt emfyseem heeft, zijn de kleine luchtzakjes in de longen waar zuurstofuitwisseling plaatsvindt - de longblaasjes - permanent verloren. Emfyseem heeft de neiging om oudere mensen te beïnvloeden. Zelfs degenen die nooit hebben gerookt, kunnen het ontwikkelen. De meerderheid van de patiënten zijn echter rokers of langdurig regelmatige rokers.
Emfyseem behoort tot de top tien van oorzaken van vroegtijdige dood in de VS en een veel voorkomende oorzaak van invaliditeit.
Hoewel we weten dat roken de belangrijkste risicofactor is, weten wetenschappers niet waarom sommige mensen vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van emfyseem dan anderen.
Tenzij de patiënt een longtransplantatie heeft, is de aandoening onomkeerbaar en ongeneeslijk.

Dr. Armanios zei:

"We ontdekten dat cellen met beschadigd DNA niet meer konden delen en longcellen met te veel schade niet langer konden worden gerepareerd, waardoor ze bijdroegen aan het emfyseem. Deze resultaten zijn een van de duidelijkste voorbeelden van telomeerlengte, die een geërfde factor is, in wisselwerking staat met een milieu-aantasting om ziekte te veroorzaken. In feite suggereren onze resultaten bij muizen dat korte telomeren kunnen bijdragen aan de manier waarop sigarettenrook bij sommige individuen de veroudering in de longen versnelt. "

Hopelijk kunnen deze nieuwe bevindingen uiteindelijk leiden tot manieren om longfunctie te behouden naarmate mensen ouder worden, zei Dr. Armanios.
Armanios zei:

"Het is belangrijk om te onthouden dat er geen goede reden is om te roken en de beste manier om emfyseem te voorkomen is om te stoppen met roken."

Dr. Armanios en het team hadden al aangetoond dat verkorte telomeren idiopathische pulmonaire fibrose (IPF) veroorzaken. Sommige IPF-patiënten hebben ook emfyseem - vooral oudere en rokers. Dr. Armanios voegde toe:

"Door telomere lengte te koppelen aan beide stoornissen, is er nu een duidelijke suggestie dat ze een gemeenschappelijk mechanisme kunnen delen dat kan worden herleid tot telomeren."

De auteurs zeggen dat aanvullend onderzoek nodig is om te laten zien dat hetzelfde gebeurt met muizen ook bij mensen.
Zij schreven:

"Nu we de kwestie van gevoeligheid in een rigoureus genetisch model hebben onderzocht, kunnen we beginnen te bestuderen hoe de lengte van telomeren het emfyseemrisico in vatbare populaties beïnvloedt."

"Telomere lengte is een determinant van gevoeligheid voor emfyseem"
Jonathan K Alder, Nini Guo, Frant Kembou, Erin M Parry, Collin J Anderson, Amany I Gorgy, Michael F Walsh, Thomas Sussan, Shyam Biswal, Wayne Mitzner, Rubin M Tuder en Mary Armanios
Am. J. Respir. Crit. Care Med. 2011, doi: 10.1164 / rccm.201103-0520OC
Geschreven door Christian Nordqvist