Sommige leukemiepatiënten profiteren van chemotherapie

Een internationale studie gepubliceerd in het 12 april nummer van de New England Journal of Medicine rapporteert dat beenmergtransplantaties zijn niet de beste optie voor sommige jonge patiënten met acute lymfatische leukemie (ALL) die geen klinische remissie bereiken na intensieve inductietherapie chemotherapie.
De grootste tot nu toe uitgevoerde studie van deze ALL-patiënten onder kinderen bracht aan het licht dat een subgroep van 72% jonge kinderen die aanvullende chemotherapie kregen in plaats van beenmergtransplantatie een overlevingspercentage van 10 jaar bereikte. Deze patiënten behoren tot de groep van 85% van de kinderen met ALL, wiens kanker begint in witte bloedcellen en is bestemd om B-cellen te worden.
Ching-Hon Pui, MD, voorzitter van de St. Jude Children's Research Hospital Department of Oncology zei:

"Inductiefalen is een zeldzame gebeurtenis en treft slechts 2 tot 3 procent van alle kinderen bij ALL, maar deze kinderen lopen een zeer hoog risico op een slecht resultaat en werden altijd beschouwd als kandidaten voor beenmergtransplantatie. niet langer beschouwd als een automatische indicatie voor een transplantatie. "

Verbeteringen in zowel chemotherapie als transplantatie brachten de onderzoekers ertoe opnieuw te onderzoeken welke zorg voor deze patiënten optimaal is, maar geen enkele instelling of natie had voldoende patiënten.
Eerste auteur, Martin Schrappe, M.D., van het Universitair Medisch Centrum Sleeswijk-Holstein in Kiel, Duitsland, gaf als commentaar:

"Deze studie toont het belang van internationale samenwerking om het behandelresultaat voor deze patiënten te verbeteren."

Onderzoekers analyseerden de uitkomsten van 44.017 ALL-patiënten van 17 jaar of jonger, bij wie de kanker werd vastgesteld gedurende een periode van 15 jaar, die eindigde in december 2000. Elke patiënt werd behandeld tijdens een klinische proef in een van de centra die deelnamen aan deze internationale studie. collaboratieve analyse, waaronder patiënten uit St. Jude.
De onderzoekers volgden 1041 patiënten bij wie de kanker geen remissie kreeg na een inductietherapie van 4 tot 6 weken. De prognose voor patiënten die niet reageren op inductietherapie is meestal erg somber.

De bevindingen lieten zien dat hoewel de algehele langetermijnoverleving voor ALL-patiënten in de kindertijd tijdens de 15-jarige onderzoeksperiode steeg tot 80%, de overleving voor diegenen die niet reageerden op remissie na intense inductietherapie slechts 32% was. De onderzoekers wijzen erop dat de definitie van inductiefalen bij de klinische proeven in deze analyse enigszins verschilt.
De bevindingen lieten zien dat sommige jonge patiënten met B-afkomst ALL die werden behandeld met aanvullende chemotherapie nadat hun inductietherapie faalde, een overlevingskans van 72% op de lange termijn hadden. Deze patiënten waren tussen de 1 en 5 jaar oud toen hun kanker werd vastgesteld, waarbij veel kinderen meer dan 50 chromosomen in hun leukemiecellen hadden, in plaats van de normale 46.
Over het algemeen gold dit voor 25% van deze kinderen bij wie de ziekte na inductietherapie niet in remissie ging. Geen van de kinderen die baat hadden bij aanvullende chemotherapie had andere markers met een hoog risico, zoals een hoog aantal witte bloedcellen of chromosomale herschikkingen waarbij het MLL-gen betrokken was.
Volgens de resultaten vertegenwoordigen transplantaties voor veel jonge ALL-patiënten die inductietherapie missen de beste hoop, ook voor degenen bij wie de kanker is ontstaan ??in witte bloedcellen, de zogenaamde T-cellen. Hoewel 12 tot 15% van ALL uit de kindertijd bestaat uit T-cel-ALL, had slechts 38% van de patiënten in de studie last van T-cel-ALL. Voor de transplantatie wordt het eigen zieke beenmerg van de patiënt gedood voordat het wordt vervangen door bloedproducerende stamcellen van een genetisch gematchte donor.
Transplantaties stellen de patiënten bloot aan verschillende directe risico's en chronische gezondheidsproblemen. Ongeveer 13% van ALLE inductie mislukkingen betrof patiënten die een genetische verandering hadden die bekend staat als Philadelphia chromosoom. Vanwege het feit dat nieuwe geneesmiddelen een dramatische verbetering bereikten bij patiënten met deze chromosomale herschikking, werden deze patiënten niet opgenomen in de analyse.
Geschreven door Petra Rattue