Sommige artsen voelen dat ze te veel zorg moeten bieden

Volgens een onderzoek in het nummer van 26 september van Archieven voor interne geneeskunde, een van de JAMA / Archives-tijdschriften, resultaten van een onderzoek van artsen in de eerstelijns gezondheidszorg in de VS hebben onthuld dat verschillende artsen geloven dat hun eigen patiënten te veel medische zorg ontvangen, en verscheidene geloven dat wanpraktijkenhervorming, herschikking van financiële prikkels en meer tijd met hun patiënten kan de druk op hen verminderen om meer te doen dan ze nodig achten.
De onderzoekers verklaren: "Per hoofd van de bevolking zijn de uitgaven voor gezondheidszorg in de VS meer dan een factor twee hoger dan die van de gemiddelde geïndustrialiseerde natie en groeit deze in een onhoudbaar tempo." Een aantal epidemiologen en economen in de gezondheidszorg hebben echter gesuggereerd dat een aanzienlijk bedrag van Amerikaanse gezondheidszorg is eigenlijk niet nodig. " Ze stellen ook dat de meningen over de zorggraad van huisartsen, die zij erkennen als de 'eerste lijn van de zorgverlening', onbekend zijn.
Tussen juni en december 2009 hebben Brenda E. Sirovich, MD, MS en collega's van de VA Outcomes Group, White River Junction, Vt., En het Dartmouth Institute for Health Policy and Clinical Practice, Lebanon, NH, een nationale post uitgevoerd overzicht van Amerikaanse huisartsen die werden geïdentificeerd op basis van een willekeurige steekproef van het American Medical Association Physician Masterfile, 627 artsen namen deel aan de enquête en bedroegen een respons van 70%.
Bijna de helft (42%) van de artsen die op de enquête reageerden, vond dat hun eigen patiënten te veel medische zorg kregen, terwijl slechts 6% van de artsen vond dat hun patiënten te weinig kregen. 52% van de artsen was van mening dat de hoeveelheid zorgpatiënten die hij kreeg geschikt is. Bovendien zei 28% van de artsen die reageerden dat ze persoonlijk agressiever praktiseren dan ze zouden willen, en 29% van de artsen geloofde dat andere artsen in hun gemeenschap te agressief aan het oefenen waren.
47% van de deelnemers aan het onderzoek meldde dat clinici op het middenniveau (nurse practitioners, physician assistants) te agressief oefenen en 61% geloofde dat medische subspecialisten te agressief zijn. Bijna iedereen die deelnam aan het onderzoek (95%) dacht dat eerstelijnsartsen verschillen in hun testen en behandeling van patiënten, en de meerderheid (76%) was geïnteresseerd in hoe andere artsen de praktijk vergelijken met die van henzelf.
De deelnemers identificeerden drie factoren voor wat volgens hen artsen mogelijk te agressief zouden kunnen beoefenen:

• Wanpraktijken (76%)
• Klinische prestatiemaatstaven (52%)
• Onvoldoende tijd om met patiënten door te brengen (40%)

De onderzoekers concluderen dat hun ontdekkingen onthullen dat:

"Artsen staan ??open voor praktischer beoefenen." Artsen zijn van mening dat ze worden betaald om meer te doen en worden blootgesteld aan wettelijke straffen als ze het minder doen.Verkolgensystemen moeten langere bezoeken aan de eerstelijns arts aanmoedigen, evenals telefonische, e-mail en verpleegkundige follow-up, in plaats van diagnostische intensiteit. "

In een uitgenodigd commentaar, Calvin Chou, MD, Ph.D., van de Universiteit van Californië, San Francisco, en San Francisco Veterans Affairs Medical Center, vertelt over de resultaten van de enquête uitgevoerd door Sirovich, waarin wordt uitgelegd: "impliciet in deze bevindingen zijn een soort getrainde hulpeloosheid - het lijkt erop dat artsen weten dat ze agressief aan het oefenen zijn, maar voelen dat ze geen verhaal hebben. "
Dr. Chou biedt een antwoord op al te agressief oefenen door te zeggen: "misschien zijn er twee specifieke benaderingen die artsen in de eerste lijn kunnen gebruiken om agressieve praktijken te verminderen: communicatie en vermijden van burn-out." Hij legt uit dat communicatie van cruciaal belang is voor patiënten omdat "in plaats van het meten van effectieve diagnose en behandelingsresultaten de kwaliteit van zorg vaak wordt gedefinieerd in termen van de kwaliteit van de communicatie met leden van hun gezondheidszorgteam." Hij vervolgt dat "opmerkzaamheid" (gedefinieerd als "een doelbewust, niet-veroordelend vermogen om gebeurtenissen in het moment op te merken en te observeren, reactiviteit te verminderen in moeilijke situaties en actie te ondernemen met bewustheid en intentie") de communicatie kan verhogen en burn-out kan verminderen door te zeggen dat: " een curriculum dat huisartsen in de eerste lijn trainde in mindfulness, communicatie en zelfbewustzijn toonde verminderde burn-out, verbeterde scores voor het welzijn en verhoogde capaciteit om met patiënten in verband te staan. "

Chou besluit:

"In het snelle zorgaanbod van vandaag kunnen we het ons niet veroorloven om meer middelen te besteden om de status-quo te ondersteunen." Aandachtige en effectief communicatieve artsen in een zorgsysteem dat een gemeenschappelijke visie op kwaliteit ondersteunt, zal hard werken zijn, maar we kunnen het krijgen als we het proberen. "

Geschreven door Grace Rattue