Sommige behandelingen lijken te helpen bij het verminderen van sommige gevallen van PTSS-symptomen bij overlevenden van trauma's

Volgens een studie die eerst online is gepubliceerd door Archives of General Psychiatry, een van de JAMA / Archives-tijdschriften, cognitieve therapie, langdurige blootstellingstherapie en vertraagde langdurige blootstellingstherapie lijken de symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS) te verminderen bij personen die onlangs een traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt.
De onderzoekers verklaren:

"Chronische PTSS is vasthoudend en invaliderend, kortetermijninterventies zonder voorafgaande beoordeling of diagnose hebben PTSS niet kunnen voorkomen.Het voorkomen van posttraumatische stressstoornissen is een dringende behoefte aan volksgezondheid."

Arieh Y. Shalev, M.D., en collega's van Hadassah University Hospital, Jeruzalem, Israël, voerden een onderzoek uit om primaire en vertraagde op blootstelling gebaseerde, cognitieve en farmacologische interventies voor de preventie van posttraumatische stressstoornis te vergelijken. Deelnemers aan het onderzoek werden gekozen uit overlevenden van traumatische gebeurtenissen die opeenvolgend waren opgenomen in het Hadassah-ziekenhuis in Jeruzalem, via een telefonisch interview na een gemiddelde van 9,61 dagen na de traumatische gebeurtenis. Klinische onderzoeken werden doorverwezen voor personen waarvan werd vastgesteld dat zij symptomen van acute stressstoornis hadden. Patiënten die voldeden aan symptoomcriteria voor posttraumatische stressstoornissen werden uitgenodigd om een ??behandeling te ondergaan.
Deelnemers werden vervolgens willekeurig toegewezen aan een van de vier groepen:

• Cognitieve therapie (CT)
• Wachtlijst (WL) controlegroep
• Een dubbelblinde vergelijking van de behandeling met een selectieve serotonineheropnameremmer (SSRI) in vergelijking met placebo-gecontroleerd
• Langdurige blootstelling (PE)

Het onderzoek stelde individuen in staat behandelingsopties te weigeren en willekeurig te worden toegewezen aan een van de andere groepen. Om de effecten van vertraagde interventie op PTSS-symptomen te vergelijken, ontvingen degenen in de WL-groep die aan de vijf-maanden-follow-up criteria voldeden, op dat moment ook PE. Training in ademhalen, psycho-educatie, in vivo blootstelling aan vermeden situaties, evenals langdurige imaginale blootstelling aan traumatische herinneringen werden opgenomen in PE. Cognitieve behandeling omvatte het veranderen van onderliggende cognitieve schema's en het identificeren en uitdagen van automatische gedachten die negatief waren. Patiënten in deze groepen 1,5 uur durende sessies uitgevoerd door klinisch psychologen die eerdere ervaring hadden met PTSS-behandeling, eenmaal per week gedurende twaalf weken. Het algemene karakter van posttraumatische stressstoornis werd uitgewerkt met behulp van de Clinician-Administered PTSD Scale (CAPS).

93 deelnemers werden op de wachtlijst geplaatst, 63 in de PE-groep, 40 in de CT-groep en 46 in de SSRI- en placebosubgroepen (23 per groep). De prevalentie van PTSS in de PE-groep na vijf maanden follow-up was 21,4% vergeleken met 18,2% in de CT-groep, aanzienlijk minder dan die in de SSRI-groep 61,9%, de placebogroep 55,6% en de WL-groep 58,2. %. Na vijf maanden bracht het onderzoek aanzienlijke verschillen aan het licht tussen de groepen in CAPS en de gemiddelde PTSS Symptom Scale Self Report-score. De scores gaven aan dat die in de PE- en CT-groepen minder symptomen van PTSS vertoonden in vergelijking met deelnemers in de SSRI-, placebo- en WL-groepen. Bij de follow-up van vijf maanden hadden 57 deelnemers aan de WL-groep PTSS en hadden ze recht op uitgestelde PE, van de 57, 41 begonnen met de behandeling.
Bij de follow-up na negen maanden was de incidentie van posttraumatische stressstoornissen nog steeds hoger in de SSRI-groep 42,1% en de placebogroep 47,1% in vergelijking met de PE-groep 21,2%, de CT-groep 22,8% en de WL-groep 22,9% . Na negen maanden bracht het onderzoek ook aanzienlijke verschillen aan het licht in gemiddelde PTSS Symptom Scale Self Report en CAPS-scores, wat aangeeft dat PTSS-symptomen in de WL-, CT- en PE-groepen minder waren in vergelijking met de placebo- en SSRI-groepen. Degenen met gedeeltelijke posttraumatische stressstoornis voorafgaand aan het begin van de behandeling, deden het even goed met en zonder therapie.
De onderzoekers concluderen:

"De resultaten van onze studie tonen aan dat er significante en vergelijkbare preventieve effecten zijn van PE en CT. Onze bevindingen suggereren dat het uitstellen van de interventie het risico op chronische PTSS niet verhoogt ... Een vertraagde interventie is dus een acceptabele optie wanneer vroege klinische interventies niet worden verstrekt (bijvoorbeeld tijdens oorlogen, rampen of doorlopende vijandelijkheden). "

Geschreven door Grace Rattue