Studie identificeert meest effectieve manieren om progressie bij de ziekte van Huntington te beoordelen, wat de ontwikkeling van ziektemodificerende geneesmiddelen zou versnellen

Onderzoekers hebben een reeks objectieve, gevalideerde maatregelen geïdentificeerd voor het evalueren van nieuwe behandelingen voor de ZvH in klinische fase 2 en 3. Volgens de onderzoekers, waarvan de bevindingen voor het eerst online zijn gepubliceerd The Lancet Neurology, de ontdekking moet de slaagkansen van toekomstige nieuwe geneesmiddelen vergroten om het begin te vertragen en de ernst van de ZvH te verminderen.
'Hoofdauteur, Sarah Tabrizi van University College London's Institute of Neurology in Londen, VK, legt uit:

"ZvH-onderzoek bevindt zich op een kritiek punt, met nieuwe geneesmiddelen in de latere stadia van ontwikkeling, en we stellen een reeks beoordelingen voor voor gebruik in klinische onderzoeken bij mensen met vroege ZvH. Hypothetische behandelingseffecten gedefinieerd door langzamere longitudinale veranderingen in deze maatregelen moeten detecteerbaar in een realistische tijdschaal met praktische steekproefgroottes Deze nieuwe hulpmiddelen leveren een belangrijke bijdrage aan ons uiteindelijke doel om effectieve behandelingen voor deze verwoestende aandoening te ontwikkelen. "

Op dit moment zijn klinische geneesmiddelenonderzoeken voor ZvH-behandelingen afhankelijk van de uniforme ZvH-beoordelingsschaal (UHDRS) als de standaard uitkomstmaat, aangezien deze schaal slechts een beperkte betrouwbaarheid en gevoeligheid heeft, is deze mogelijk niet voldoende geschikt voor het meten van belangrijke veranderingen in ziekteprogressie binnen een korte tijdsperiode. Daarom is een betrouwbaardere testmethode voor potentiële behandelingen nodig.
De TRACK-HD-studie werd uitgevoerd om biomarkers te identificeren die kunnen worden gebruikt om de progressie van de ZvH te voorspellen en preciezer te meten. De onderzoekers hebben in totaal 366 personen uit verschillende landen (Canada, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk, Nederland) ingeschreven. Deelnemers waren 120 patiënten die pre-symptomatische dragers waren van de ZvH-genmutatie, 123 patiënten met vroege symptomatische ZvH en 123 gezonde controles. De onderzoekers vergeleken alle deelnemers in een reeks technieken om hun motorische functie, gedrag, cognitie en geavanceerde beeldvorming van de hersenen te beoordelen.
Op jaar-1, in januari 2011, observeerden de onderzoekers een breed scala aan veranderingen in de neuroimaging en klinische maatregelen bij pre-symptomatische individuen, zoals progressieve vermindering van witte stof en het volume van de hele hersenen, evenals een afname in cognitieve en motor functie.
De follow-up van twee jaar was gericht op het bepalen van de prestaties van deze maatregelen met betrekking tot het jaarlijks volgen van de progressie van de ziekte en het berekenen van de impact ervan om de potentiële gevoeligheid en werkzaamheid te evalueren.

Na 24 maanden ontdekten onderzoekers dat hersenbeeldvormingstechnieken het meest effectief bleken in het detecteren van ziekteprogressie, waarbij metingen van hersenatrofie toenamen met een aanzienlijk hoger, meetbaar percentage bij deelnemers zonder merkbare symptomen en die met vroege ZvH. Ze leverden ook de sterkste uitkomstmaat voor beide stadia van de ziekte, maar volgens de auteurs moet worden vastgesteld welke maatregelen oorzakelijke associaties hebben met functionele achteruitgang.
Vergeleken met de controlegroep vertoonde de vroege Huntingdon-ziektegroep ook een aanzienlijke verslechtering in functionele, cognitieve en motorische functie na 2 jaar follow-up. Traditioneel gebruikte UHDRS-metingen werden overtroffen door sneller tikken, wat de meest gevoelige motorbeoordelingen bleek te zijn.
In een afsluitende verklaring zeggen de onderzoekers:

"Toekomstige studies om de validiteit van de markers te onderzoeken als indicatoren voor klinisch betekenisvolle en mogelijk reversibele progressie zullen de ontwikkeling van behandelingen voor deze verwoestende neurodegeneratieve ziekte bevorderen."

Karl Kieburtz van de Universiteit van Rochester in New York, VS, verklaart in een commentaar:

"Met methoden die de precisie en voorspelbaarheid hebben verbeterd, zouden de steekproefomvang en de duur van de proef moeten afnemen.Deze methoden, in combinatie met proefontwerpen die worden gemaakt om onbehulpzame interventies snel te identificeren en af ??te schaffen, zouden het proces van het vinden van effectieve behandelingen voor ZvH en andere neurodegeneratieve ziekten moeten versnellen. "

Geschreven door Petra Rattue