Subklinische hyperthyreoïdie gekoppeld aan hoger atriumfibrilleren en coronair hartziekte risico

Een studie gepubliceerd in Archives of Internal Medicine onthult dat subklinische hyperthyreoïdie (SCH) kan in verband worden gebracht met een groter risico op totale mortaliteit, coronaire hartziekte (CHD) overlijden, alsook incidentele atriale fibrillatie (AF). De bevindingen tonen ook aan dat het risico op AF en CHD-sterfte hoger is wanneer de thyrotropinespiegels lager zijn dan 0,10 mIU / L.
SCH is een relatief veel voorkomende aandoening gedefinieerd door lage thyrotropine niveaus met normale concentraties vrij thyroxine (FT 4) en triiodothyronine (T 3). Eerdere studies hebben gesuggereerd dat SCH, dat vaak asymptomatisch is, verband houdt met cardiovasculaire systeemeffecten, verhoogde hartslag, incident-AF en CHD. Deze prospectieve studies hebben echter tegenstrijdige resultaten opgeleverd en conclusies van meta-analyses op studieniveau zijn tegenstrijdig.
De onderzoekers zeiden:

"Hoewel er geen grote gerandomiseerde gecontroleerde studies zijn die de effecten van behandeling van subklinische hyperthyreoïdie op klinisch relevante uitkomsten hebben onderzocht, pleiten een consensusverklaring en recente richtlijnen voor de behandeling van subklinische hyperthyreoïdie, vooral wanneer het thyrotropine-niveau lager is dan 0,10 mIU / L, om complicaties op de lange termijn te voorkomen. ."

Tinh-Hai Collet, M.D., van de Universiteit van Lausanne, Zwitserland, en collega's analyseerden gegevens van 10 prospectieve cohorten, waaronder 52.674 deelnemers. 2.188 (4.2%) van de deelnemers hadden endogene SCH. De mediane leeftijd van de deelnemers aan de studie was 59 jaar oud en 58,5% van hen waren vrouwen.
De onderzoekers ontdekten dat tijdens de follow-up 785 deelnemers incident-AF hadden, 3.653 CHD-events hadden en 8.527 stierven (inclusief 1.896 uit CHD). In studies die aangepast waren voor leeftijd en geslacht, vond het team dat SCH, versus normale schildklierfunctie (euthyreoïdie), verband hield met een verhoogd risico op totale mortaliteit (hazard ratio [HR] 1,24), AF incident (HR, 1,68), CHD mortaliteit (HR, 1,29) en CHD-events (HR, 1,21).
Resultaten van de studie gaven aan dat incident-AF, evenals CHD-mortaliteit (maar geen andere uitkomsten), "significant groter" waren bij studiedeelnemers met lagere thyrotropinegehalten.
De onderzoekers concluderen:

"Onze studie is observationeel, en als zodanig kan niet worden aangepakt of de risico's die gepaard gaan met subklinische hyperthyreoïdie worden verlaagd door behandeling. Een groot willekeurig gerandomiseerd onderzoek met relevante klinische resultaten zal nodig zijn om aan te tonen of deze risico's door therapie worden veranderd."

In een commentaar op het onderzoek, verklaart Kenneth D. Burman, M.D., van MedStar Washington Hospital Center en Georgetown University, Washington, D.C.,:

"Concluderend, de studie door Collet et al. Geeft belangrijke informatie over het belang van het herkennen van subklinische hyperthyreoïdie in afwachting van afnemende cardiale en osteo-risico's, hoewel definitieve prospectieve langlopende, gecontroleerde studies die de voordelen van behandeling in verschillende leeftijdsgroepen bewijzen niet zijn uitgevoerd."

Burman concludeert:

"Totdat er meer gegevens beschikbaar zijn, biedt de relatie tussen subklinische hyperthyreoïdie en verhoogde mortaliteit, CHD-mortaliteit en atriale fibrillatie momenteel voldoende bewijs om behandeling van subklinische hyperthyreoïdie te overwegen, vooral bij oudere patiënten met hartrisico's, hyperthyroïd-symptomen of osteoporose."

Geschreven door Grace Rattue