De schokkende waarheid over het geven van geboorte in Zuid-Afrika

Stel je voor dat je tijdens je bevalling naar een ziekenhuis gaat, alleen maar om te horen dat je liegt en vervolgens op straat naar buiten wordt gestuurd, of dat je wordt geknepen, geslagen en ruw behandeld door medisch personeel terwijl je werkt - in Zuid-Afrika deze vreselijke incidenten, en vele anderen zijn een dagelijkse realiteit, volgens een nieuw rapport uitgegeven door Human Rights Watch.
Het 66 pagina's tellende rapport, getiteld "'Stop met het maken van excuses': Verantwoording voor de moederzorg in Zuid-Afrika," onthulde dat terwijl de moedersterfte in Afrika daalt, ze in Zuid-Afrika zijn gestegen van 150 sterfgevallen per 100.000 geboorten in 1998 tot 625 in 2007.
De auteurs schreven dat het doel van Zuid-Afrika om zijn hoge moedersterftecijfer met 75% te verminderen tussen 1998 en 2015 niet zal plaatsvinden als het huidige gebrek aan toezicht en verantwoording voor terugkerende problemen in het gezondheidssysteem en misbruiken door medisch personeel mogen doorgaan .
Het rapport somt een aantal schokkende mislukkingen op in de kraamzorg die misbruik van zwangere moeders door gezondheidspersoneel en zeer lage zorgstandaards in de Oostkaapprovincie omvatten, waar vrouwen en hun baby's een hoog risico op verwonding en overlijden hebben.
Verschillende delen van het land ondervinden vergelijkbare problemen als de provincie Oost-Kaap, waaronder negatieve attitudes van het personeel, inefficiënt beheer en financiële administratie, geen verantwoording voor systeemfouten en slechte zorg. Agnes Odhiambo, mensenrechtenonderzoeker bij Human Rights Watch, zei:

"De regering geeft toe dat zij een groot probleem in handen heeft en wil het beter doen, maar voor alle goede bedoelingen van Zuid-Afrika zullen beleid en strategieën op papier het leven van vrouwen niet redden zonder sterke verantwoordingssystemen om ervoor te zorgen dat beleid wordt uitgevoerd. "

Volgens de Verenigde Naties sterven jaarlijks ongeveer 4.500 vrouwen in Zuid-Afrika als gevolg van behandelbare en te voorkomen zwangerschaps- en geboorte-gerelateerde oorzaken. Zuid-Afrika moet en kan deze trend omkeren, schreven de auteurs.
Het rapport is het resultaat van uitgebreid veldonderzoek dat is uitgevoerd tussen augustus 2010 en april 2011 met zwangere vrouwen, hun families, gezondheidsexperts, mensenrechtenexperts, gezondheidswerkers, zorgverleners, overheidsfunctionarissen en verschillende internationale instanties.
Het rapport geeft een typisch voorbeeld - een HIV-positieve vrouw heeft haar baby thuis afgeleverd en stierf bijna aan complicaties. De vrouw had gezegd:

"Mijn oom adviseerde me om de ambulance te bellen toen de bevalling begon, maar ik wilde niet naar het ziekenhuis, ik was bang voor hoe ik behandeld zou worden, ik hoorde dat de verpleegsters erg onbeschoft zijn en dat ze te ruw zijn. ik kreeg ernstige problemen, ik bloedde te veel en ik kon niet goed ademen, gelukkig bracht het hiv-behandelcentrum mij naar het ziekenhuis en uiteindelijk werd ik behandeld. "

Mensen van Human Rights Watch interviewden een groot aantal vrouwen, hieronder staan ??enkele van de hoogtepunten uit deze interviews:

• Vrouwen ervaren verbaal en fysiek misbruik. HIV-positieve vrouwen worden vaak geplaagd door verpleegkundigen over het genieten van seks en de schuld voor zwanger worden als ze wisten over hun HIV-status. Velen kregen te horen dat ze geen zorg hoefden te ontvangen omdat ze migranten waren. Er werd op geroepen omdat ze 'verknoeien' toen ze tijdens hun bevalling op het bed bloedden. Ze kregen de opdracht om het op te ruimen.
• Ze werden geknepen, geslagen en ruw behandeld tijdens de bevalling.
• Verpleegkundigen negeerden voortdurend oproepen om hulp.
• Ernstige vertragingen bij de behandeling.
• Faciliteiten geweigerde verwijzingsbrieven voor problemen met betrekking tot zwangerschap of geboorte.
• Na de bevalling worden de moeder en baby gedurende lange tijd onbeheerd achtergelaten.
• Vrouwen worden ten onrechte ontslagen.
• Vrouwen zijn naar huis gestuurd zonder antibiotica of pijnstillers.
• Vrouwen in arbeid vrouwen werden de toelating geweigerd, ze werden niet eens onderzocht.
• Vrouwen naar huis gestuurd na keizersnede zonder medicijnen, pijnstillers, antibiotica, etc.
• Eén getuige beschreef een vrouw die levensbedreigende belemmerende arbeid had. Ze werd de toegang tot een gemeenschapsgezondheidscentrum twee keer geweigerd. Gelukkig had ze uiteindelijk een C-sectie toen een ander ziekenhuis haar accepteerde.
• Migranten ondergaan gewoonlijk C-profielen zonder geïnformeerde toestemming.
• Medewerkers vragen om steekpenningen en geschenken.
• Families hebben nooit verteld waarom de zwangere moeder of pasgeboren baby stierf tijdens de bevalling.

Odhiambo zei:

"Deze onrechtmatige praktijken zijn een bijzondere zorg in Zuid-Afrika, waar bijna 87% van de bevallingen plaatsvinden in gezondheidsfaciliteiten."

Niet alleen leidt mishandeling tot onnodig lijden en slechte resultaten voor de gezondheid van moeders, het maakt vrouwen ook minder gebruik van gezondheidsdiensten, wat op zijn beurt de moedersterfte verslechtert.
Human Rights Watch dringt er bij de Zuid-Afrikaanse regering en haar lokale gezondheidsautoriteiten op aan meer te doen om hun gezondheidsstelsel te versterken.
Klachtenprocedures in veel delen van het land werken niet goed, voegde de auteurs eraan toe. Er is zeer slecht toezicht of aansprakelijkheid voor misbruik van personeel en systeemfouten.

Moederschapspatiënten lijken weinig te weten over hun rechten of hoe ze klachten kunnen indienen - iets wat ze toch al doen, uit vrees voor vergelding. Anderen zeiden dat het geen zin had te klagen omdat ze aan dovemansoren gericht zouden zijn.
Gezondheidscentra reageren in het algemeen niet op klachten, vonden de auteurs. Sommige medische stafleden klagen dat hun omstandigheden zo moeilijk zijn dat het behandelen van klachten onmogelijk is.
Odhiambo zei:

"Het punt van het klachtensysteem is om te laten zien dat Zuid-Afrika genoeg geeft om het leven van vrouwen om de problemen op te lossen." Als verantwoordingsplicht en toezichtmechanismen niet werken, negeert Zuid-Afrika de inzichten van de mensen die het beste weten wat er mis is met de gezondheid van de moeder. zorg: de kraamzorgpatiënten zelf. "

Geschreven door Christian Nordqvist