Schildklierkanker Radio-jodiumbehandeling; Wie ontvangt het en waarom?

Het gebruik van radioactief jodium na een schildklieroperatie voor verschillende stadia van schildklierkanker is voorbij, maar er zijn maar weinig richtlijnen die de juiste dosering en gebruik aangeven. Dus wat is het en wat moeten patiënten en zorgverleners weten?
Ten eerste absorbeert uw schildklier bijna al het jodium in uw bloed. Wanneer een voldoende grote dosis radioactief jodium (RAI), ook bekend als I-131, in het lichaam wordt opgenomen, kan het de schildklier en andere schildkliercellen (inclusief kankercellen) vernietigen die jodium opnemen, met weinig effect op de rest van je lichaam.
Tussen 1990 en 2008 is het gebruik ervan toegenomen bij patiënten met alle tumorgroottes, en er was een grote variatie in het gebruik van deze behandeling bij ziekenhuizen volgens een nieuwe studie die deze week is gepubliceerd en waarin staat:

"Meer dan 40.000 mensen in de Verenigde Staten ontvangen jaarlijks een diagnose van schildklierkanker en de overgrote meerderheid van de gevallen zijn goed gedifferentieerde schildklierkanker. Standaardbehandeling voor goed gedifferentieerde schildklierkanker is thyreoïdectomie. Om te zorgen voor volledige uitroeiing van overblijvend schildklierweefsel en voor de behandeling van restziekten bij patiënten met zichtbare, niet-operabele, jodium-avide metastasen, wordt radioactief jodium vaak toegediend na totale thyreoïdectomie, daarentegen is de behandeling met radioactief jodium van onzeker voordeel voor ziekten met een zeer laag risico, waarbij de prognose doorgaans uitstekend is. ."

Een onderzoek werd uitgevoerd om veranderingen in praktijkpatronen te bepalen met betrekking tot het gebruik van radioactief jodium na thyreoïdectomie en onderzocht de mate waarin ziekenhuizen variëren in hun gebruik van radioactief jodium.
De analyse omvatte 189.219 patiënten met goed gedifferentieerde schildklierkanker behandeld in 981 ziekenhuizen geassocieerd met de Amerikaanse National Cancer Database tussen 1990 en 2008.
In 1990 kregen 1.373 (40,4 procent) van de 3397 patiënten radioactief jodium, terwijl in 2008 11.539 (56,0 procent) van 20.620 radioactief jodium werd ontvangen. Analyse wees erop dat jongere leeftijd en afwezigheid van comorbiditeit geassocieerd waren met een kleine, maar significant grotere kans op het ontvangen van radioactief jodium na totale thyreoïdectomie. Ook waren vrouwelijk geslacht, Afrikaans Amerikaans ras en afwezigheid van particuliere / overheidsverzekeringen geassocieerd met aanzienlijk minder kans op het ontvangen van radioactief jodium.
De onderzoekers ontdekten ook dat er een statistisch significant verschil was in het gebruik van radioactief jodium tussen het Amerikaanse Joint Committee on Cancer stages I en IV, maar niet voor stadium II of III versus stadium IV. Wanneer het volume van het ziekenhuisgeval werd geanalyseerd, was er een verhoogde kans op radioactief jodiumgebruik naarmate het aantal behandelde schildklierkankergevallen in het ziekenhuis toenam.

Het rapport gaat verder:

"Er was een brede variatie in radioactief jodiumgebruik, en slechts 21,1 procent van deze variatie werd veroorzaakt door de kenmerken van de patiënt en de tumor." Het type ziekenhuis en het volume van de gevallen waren goed voor 17,1 procent van de variatie Na correctie voor beschikbare patiënt-, tumor- en ziekenhuiskenmerken, 29,1 procent van de variantie was toe te schrijven aan onverklaarbare ziekenhuiskenmerken. Deze bevinding suggereert dat de ernst van de ziekte niet de enige bepalende factor is voor het gebruik van radioactief jodium. "

Van radioactieve jodiumtherapie is aangetoond dat het de overlevingskans van patiënten met papillaire of folliculaire schildklierkanker (gedifferentieerde schildklierkanker) die zich uitgezaaid heeft naar de nek of andere lichaamsdelen verbetert, en deze behandeling is nu standaardpraktijk in dergelijke gevallen. Maar de voordelen van RAI-therapie zijn minder duidelijk voor patiënten met kleine schildklierkanker die zich niet lijken te hebben verspreid en die vaak met een operatie volledig kunnen worden verwijderd. Radioactieve jodiumtherapie kan niet worden gebruikt om anaplastische (ongedifferentieerde) en medullaire schildkliercarcinomen te behandelen omdat deze soorten kanker geen jodium opnemen.
De analyse concludeert:

"De resultaten van deze studie hebben implicaties voor patiënten, artsen en betalers Hoewel het een geschikte therapie is voor bepaalde goed gedifferentieerde schildklierkankers, kan het voordeel van radioactief jodium de risico's niet altijd overschrijden Er is een duidelijke rol weggelegd voor adjuvante therapie met radioactief jodium in jodium-aride, gevorderde stadium, goed gedifferentieerde schildklierkanker, maar er is onduidelijk voordeel voor radioactief jodiumgebruik bij laagrisico-aandoeningen, omdat patiënten met een laag risico een uitstekende prognose hebben ongeacht de interventie. duidelijke kostenbesparende voordelen verbonden aan het niet gebruiken van radioactief jodium voor een ziekte met een laag risico, het beperken van het gebruik van radioactief jodium zou het risico op bijwerkingen door patiënten verminderen Niet alleen zijn er tijdelijke bijwerkingen op de kwaliteit van leven met de hypothyreoïdie die typisch vereist is voor de behandeling met radioactief jodium , maar radioactief jodium zelf heeft gezondheidsrisico's op de lange termijn. "

Geschreven door Sy Kraft