Vermoeidheid en vermoeidheid: waarom het gebeurt en hoe het te verslaan

Inhoudsopgave

1. Wat is vermoeidheid?
2. Oorzaken
3. Medische oorzaken
4. Diagnose
5. Behandeling
6. Chronisch vermoeidheidssyndroom

'De hele tijd moe' is een populaire klacht; vermoeidheid en vermoeidheid zijn veel voorkomende problemen. Vaak is het geen medisch probleem, maar een probleem dat kan worden ongedaan gemaakt door een verandering van levensstijl.

Vermoeidheid kan de prestaties op het werk, het gezinsleven en sociale relaties negatief beïnvloeden. Vermoeidheid heeft een reputatie als een vaag en moeilijk probleem voor artsen om te onderzoeken, en veel mensen met vermoeidheid melden dit niet aan hun arts.

Artsen die zich hiervan bewust zijn nemen het probleem serieus en proberen een onderliggende oorzaak te achterhalen. Er zijn veel redenen waarom mensen moe worden en er zijn daarom veel manieren om de situatie recht te zetten.

Snelle feiten over vermoeidheid en moeheid:

• Vermoeidheid is ook bekend als vermoeidheid, verminderde energie, lichamelijke of geestelijke uitputting of gebrek aan motivatie.
• Oorzaken van vermoeidheid kunnen psychologisch, fysiologisch en fysiek zijn.
• Om de redenen voor vermoeidheid te diagnosticeren, zal een arts vragen stellen en een slaapgeschiedenis maken en een lichamelijk onderzoek en bloed- en urinetests uitvoeren.
• De behandeling is gericht op de onderliggende oorzaak van vermoeidheid.

Wat is vermoeidheid?

Vermoeidheid en vermoeidheid komen vaak voor en kunnen het dagelijks leven beïnvloeden.

Simpel gezegd, vermoeidheid is het gevoel moe te zijn.

Het is over het algemeen anders dan het slaperige gevoel van slaperigheid of het psychologische gevoel van apathie, hoewel deze beide gepaard kunnen gaan met vermoeidheid.

Andere termen om vermoeidheid te beschrijven zijn:

• verminderde of geen energie
• lichamelijke of geestelijke uitputting
• gebrek aan motivatie

Oorzaken

Vermoeidheid is een veel voorkomende ervaring - alle mensen worden moe. Dit is echter meestal niet het gevolg van ziekte. Er zijn talloze medische en niet-medische oorzaken van vermoeidheid, waaronder persoonlijke voedingsgewoonten en levensstijlgewoonten.

De volgende factoren kunnen bijdragen aan vermoeidheid, alleen of in combinatie:

• Psychologisch en psychosociaal - stress, angst en depressie.
• fysiek - bloedarmoede, diabetes, glandulaire koorts en kanker.
• fysiologische - zwangerschap, borstvoeding, onvoldoende slaap en overmatige lichaamsbeweging.

Sommige soorten vermoeidheid worden gewoonlijk niet als een medisch probleem beschouwd, dit omvat vermoeidheid als gevolg van:

• fysieke activiteit
• emotionele stress
• verveling
• slaapgebrek

Het National Institute on Aging somt de volgende leefgewoonten op die kunnen leiden tot vermoeidheid en vermoeidheid:

• te laat opblijven
• te veel cafeïne hebben
• te veel alcohol drinken
• junk food eten

Sommige mensen hebben meer kans dan anderen om aan vermoeidheid te lijden. Vrouwen rapporteren bijvoorbeeld vaker vermoeidheid. Mensen die in armoede leven en mensen met een psychische of lichamelijke aandoening hebben ook meer kans te presenteren met vermoeidheid.

Medische oorzaken

Fysieke oorzaken kunnen leiden tot vermoeidheid, samen met psychologische en fysiologische factoren. De lijst met fysieke of medische oorzaken is lang, waardoor het belangrijk is om een ??arts te raadplegen voor een nauwkeurige diagnose op basis van de persoonlijke en medische geschiedenis van een persoon.

De lijst met mogelijke medische redenen voor vermoeidheid omvat:

• zwaarlijvigheid
• obstructieve slaapapneu
• sedatieve en antidepressieve behandelingen
• slapeloosheid
• anemie
• ijzertekort
• kanker
• nierziekte
• leverziekte
• hartfalen
• schildklier aandoening
• suikerziekte
• de ziekte van Addison
• anorexia nervosa of andere eetstoornissen
• artritis, inclusief reumatoïde artritis
• auto-immuunziekten zoals systemische lupus erythematosus
• fibromyalgie
• infectie, vooral op de lange termijn
• AIDS, tuberculose en mononucleosis
• ondervoeding

Behandeling

Er is geen enkele behandeling voor vermoeidheid - omdat de aanpak van het management afhankelijk is van de oorzaak van de vermoeidheid.

Als het diagnostische proces geen onderliggende medische verklaring voor de vermoeidheid onthult, kunnen de volgende levensstijl en voedingsaanpassingen helpen om het op te lossen:

• Slaapgewoonten verbeteren en zorgen voor voldoende slaap.
• Regelmatig oefenen en rust en activiteit uitbalanceren.
• Kauwgom uitsnijden en veel water drinken.
• Gezond eten om overgewicht of ondergewicht te voorkomen.
• Realistische verwachtingen opstellen voor werklast en planning.
• Tijd nemen om te ontspannen, misschien proberen meditatie of yoga.
• Stressoren identificeren en ermee omgaan door bijvoorbeeld vrijaf te nemen of relationele problemen op te lossen.
• Vermijden van het gebruik van alcohol, nicotine en illegale drugs.

Voor sommige mensen met vermoeidheid kunnen artsen overwegen een verwijzing aan te bieden voor counseling of een praattherapie die bekend staat als cognitieve gedragstherapie (CGT).

Sommige artsen zijn gespecialiseerd in het chronisch vermoeidheidssyndroom (of myalgische encefalopathie), en deze kunnen een geschikte verwijzing zijn, zelfs voor mensen die niet voldoen aan de criteria voor deze diagnose. Ze bieden een advies van een consultant voor beroepsredenen voor vermoeidheid, of kunnen een gestructureerde, multidisciplinaire benadering van het management bieden, inclusief gesuperviseerde graduele oefentherapie.

Diagnose

Artsen zullen een reeks vragen stellen bij het diagnosticeren van vermoeidheid om de oorzaak te achterhalen.

Vermoeidheid is een moeilijk probleem voor artsen. Het kan een fysiek probleem zijn in plaats van een psychologisch probleem.

De volgende conclusie uit een onderzoekspaper over psychische vermoeidheid benadrukt de behoefte aan een partnerschap tussen arts en patiënt voor een juiste diagnose.

"Patiënten die om vermoeidheid vragen, rapporteren waarschijnlijk symptomen van psychisch leed en komen vaker voor dan andere patiënten.

Ze hebben de neiging om het probleem als fysiek te beschouwen, terwijl hun artsen het probleem als psychologisch beschouwen.Nadat is vastgesteld dat er geen fysiek probleem is, moeten artsen mogelijk meer aandacht besteden aan het delen van ideeën en verklaringen wanneer patiënten klagen dat ze 'de hele tijd moe' zijn. "

Wanneer patiënten met vermoeidheid aanwezig zijn, zullen artsen proberen een meer nauwkeurige beschrijving van de symptomen te ontwikkelen, meestal door de volgende soorten vragen te stellen:

• Heb je je slaperig gevoeld of was de vermoeidheid meer een gevoel van zwakte? - het antwoord kan aanwijzingen geven voor de diagnose omdat slaperigheid een symptoom kan zijn van een slaapstoornis, terwijl zwakte een teken kan zijn van een neuromusculaire oorzaak.
• Heb je de afgelopen maand vaak last gehad van je depressief of hopeloos te voelen? - positieve antwoorden kunnen duiden op depressie.
• Heeft uw vermoeidheid zich geleidelijk of plotseling ontwikkeld?
• Komt je vermoeidheid in cycli? - depressie is bijvoorbeeld aangewezen als de vermoeidheid 's ochtends het ergst is, maar de hele dag aanhoudt, terwijl vermoeidheid geassocieerd met lichaamsbeweging een neuromusculaire kwestie suggereert.
• Wat zijn uw zorgen over de vermoeidheid? Wat denk jij dat de oorzaak kan zijn? - de arts kan bijvoorbeeld op zoek zijn naar een verbinding met eventuele schrijnende gebeurtenissen in het leven.

Meer algemene vragen zijn bedoeld om informatie over psychologische problemen of problemen met levensstijl op te wekken. Er kunnen vragen zijn over relaties en recente rampen of omwentelingen met betrekking tot werk of huisvesting. De arts kan ook vragen stellen over het dieet en de lichaamsbeweging van een patiënt.

Slaap geschiedenis

De arts kan een 'slaapgeschiedenis' maken om te bepalen of een slaapstoornis leidt tot vermoeidheid:

• Hoeveel slaap krijg je elke nacht?
• Heeft u moeite om in slaap te vallen of wordt u 's nachts wakker?
• Heeft iemand je gezegd dat je snurkt?
• Heeft iemand gemerkt dat je tijdens de slaap voor korte tijd stopt met ademen?

Deze vragen over slaapgeschiedenis zijn ontworpen om de slaapkwaliteit, hoeveelheid, patronen en slaaproutine te bepalen.

Fysiek onderzoek

De arts kan ook een patiënt fysiek onderzoeken of hun mentale toestand controleren om lichamelijke en geestelijke oorzaken te vinden. Als er geen specifieke oorzaak is aangegeven, wordt een aantal standaardtests gebruikt om de diagnose te beperken. Op basis van de klachten van de patiënt kunnen deze omvatten:

• volledig bloedbeeld
• erytrocytsedimentatiesnelheid of C-reactief proteïne
• leverfunctietest
• ureum en elektrolyten
• schildklierstimulerend hormoon en schildklierfunctietesten
• creatinekinase
• urine- en bloedonderzoek voor glucose
• urinetest voor eiwit

Chronisch vermoeidheidssyndroom

Elke vermoeidheid die lang aanhoudt, kan chronisch worden genoemd, maar medische artikelen en richtlijnen stellen chronische vermoeidheid in als een vermoeidheid die minstens 6 maanden aanhoudt.

Een diagnose van chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS, ook bekend als myalgische encefalopathie of ME) wordt gemaakt wanneer de vermoeidheid langer dan 4 maanden aanhoudt en kan niet worden verklaard door een andere diagnose.

De persoon met ME / CVS moet een of meer van de volgende symptomen vertonen:

• moeite met slapen
• spier- of gewrichtspijn - multi-site zonder tekenen van ontsteking
• hoofdpijn
• pijnlijke lymfeklieren
• keelpijn
• cognitieve stoornissen
• lichamelijke of geestelijke inspanning maakt de symptomen erger
• algemene malaise of griepachtige symptomen
• duizeligheid of misselijkheid
• hartkloppingen bij afwezigheid van een geïdentificeerde hartaandoening

Een diagnose van CVS / ME moet opnieuw worden overwogen als geen van de volgende kenmerken aanwezig is:

• vermoeidheid of malaise na inspanning
• cognitieve problemen
• slaap stoornis
• chronische pijn