nl.3b-international.com
Tabaksindustrie wist maar bleef stil over kanker Risico van radioactieve deeltjes in sigaretten zeggen Amerikaanse onderzoekers
UCLA-onderzoekers die tientallen eerder niet-geverifieerde interne documenten uit de tabaksindustrie hebben geanalyseerd, zeggen dat tabaksfabrikanten 'diepe en intieme' kennis hebben ontwikkeld over het kankerverwekkende potentieel van radioactieve alfadeeltjes in sigarettenrook, maar het bewust voor meer dan vier decennia hebben bewaard. De onderzoekers schreven een paper over hun bevindingen die op 27 september online verscheen in het peer-reviewed tijdschrift Nicotine en tabak onderzoek.
Hoewel dit niet de eerste studie is die onthult dat grote tabak heel veel wist over radioactiviteit in sigarettenrook en die kennis verborgen hield, draagt ??dit bij aan het gewicht van onderzoek naar het onderwerp. Het zou ook tijdig kunnen zijn in het licht van recente nieuwe wetgeving die de regelgevers meer slagkracht geeft om tabaksondernemingen radioactieve stoffen uit hun tabaksproducten te laten verwijderen. Het idee dat sigaretten stralingsrisico's kunnen zijn, kan ook een aanzienlijk effect op de volksgezondheid hebben.
De auteurs schrijven dat de documenten onthullen dat "de industrie zich al in 1959 goed bewust was van de aanwezigheid van een radioactieve stof in tabak".
De documenten die de onderzoekers hebben onderzocht kwamen in 1998 aan het licht als resultaat van een juridische regeling, de mijlpaal 1998 Tobacco Master Settlement Agreement. Ze tonen aan dat de industrie zich vijf jaar eerder bewust was van radioactiviteit in sigaretten dan eerder werd gedacht.
Uit de documenten blijkt ook, laten we zeggen de auteurs, dat de tabaksondernemingen, bezorgd over het verband met longkanker, al in de jaren zestig gedetailleerde studies begonnen over het mogelijke effect van radioactiviteit op rokers.
"Bovendien was de industrie niet alleen op de hoogte van de potentiële 'kankergezwel' in de longen van reguliere rokers, maar ook kwantitatieve radiobiologische berekeningen om de langetermijn absorptie van longstraling van ioniserende alfadeeltjes uit sigarettenrook te schatten," ze schrijven.
Eerste auteur Hrayr S. Karagueuzian, een adjunct professor in de cardiologie die onderzoek doet aan het Cardiovascular Research Laboratory van de University of California Los Angeles (UCLA), onderdeel van de David Geffen School of Medicine aan de UCLA, vertelde de pers dat:
"Ze wisten dat de sigarettenrook toen al radioactief was en dat het mogelijk kanker kon veroorzaken, en ze hielden die informatie bewust onder pakkingen."
"Concreet laten we hier zien dat de industrie misleidende verklaringen gebruikte om het gevaar van ioniserende alfadeeltjes naar de longen van rokers te verdoezelen en, nog belangrijker, elke publicatie over tabaksrookradioactiviteit verbood", voegde hij eraan toe.
Alfadeeltjes lossen niet op: ze binden met harsen in de sigarettenrook en in plaats van zich in het longweefsel te verspreiden, komen ze vast te zitten en verzamelen ze zich bij de vertakkingspunten van de luchtwegen, wat vormt wat Karagueuzian "hotspots" noemt. Studies van longscheidingen van rokers die stierven aan longkanker hebben aangetoond dat tumoren groeiden van plaatsen waar de hotspots verblijven.
Karagueuzian zei dat we vroeger dachten dat longkanker alleen werd veroorzaakt door de chemicaliën in sigaretten:
"Maar het geval van deze hotspots, erkend door zowel de industrie als de academische wereld, maakt een sterke aanwijzing voor een verhoogde waarschijnlijkheid van ontwikkeling op lange termijn van maligniteiten veroorzaakt door de alfadeeltjes. Als we geluk hebben, wordt het alfadeeltje bestraald de cel sterft. Als dat niet het geval is, kan het muteren en kanker worden, "legde hij uit.
De radioactieve stof waarvan Karagueuzian en collega's zeggen dat de industrie in 1959 wist, werd in 1964 geïdentificeerd als polonium-210, een isotoop van polonium, een zeldzaam, zeer radioactief en instabiel element: al zijn isotopen zijn radioactief. Polonium -210 geeft alfadeeltjes af die kanker kunnen veroorzaken.
Karagueuzian zei dat je deze isotoop in alle commercieel verkrijgbare binnenlandse en buitenlandse sigarettenmerken zult vinden. Het komt in de sigaretten uit twee bronnen: als een bijproduct van het verval van natuurlijk voorkomende radongas in de atmosfeer dat de tabaksplant absorbeert als het groeit, en van de hoog-fosfaat chemische meststoffen die de tabakstelers gebruiken. Rokers inhaleren het vervolgens in hun longen wanneer ze de sigaretten roken.
De auteurs beschrijven hoe tabaksondernemingen zich steeds meer zorgen maakten over het potentiële risico van kanker door het inademen van polonium-210. Ze geven een overzicht van het onderzoek dat hun wetenschappers hebben uitgevoerd om erachter te komen hoe de isotoop rokers kan beïnvloeden: in één studie werd zelfs gemeten hoeveel totale straling de long zou binnenkomen van een roker die twintig jaar lang twee packs per dag rookte.
Met behulp van hun eigen onafhankelijke berekeningen en gegevens uit andere gepubliceerde industriële en academische bronnen, vonden de auteurs hun cijfers vergelijkbaar met de cijfers die de tabaksondernemingen bijna 25 jaar eerder bereikten.
Aan de hand van cijfers van het Environmental Protection Agency (EPA) over het risico van longkanker om te worden blootgesteld aan radongas in huizen waar dat een probleem is, berekenden ze het geschatte risico op longkanker door blootstelling aan een vergelijkbaar niveau van alfa-deeltjesstraling als gevonden in de sigaretten .
Karagueuzian uitgelegd:
"De verzamelde gegevens uit de documenten over de relevante radiobiologische parameters van de alfadeeltjes - zoals dosis, distributie en retentietijd - stelden ons in staat om de stiekem geschatte stralingsabsorptie van de industrie te dupliceren door regelmatige rokers gedurende een periode van 20 of 25 jaar, die gelijk was aan 40 tot 50 rads. "
"Deze niveaus van rads, volgens de EPA's schatting van het risico op longkanker bij bewoners blootgesteld aan radongas, gelijk aan 120 tot 138 sterfgevallen per 1.000 regelmatige rokers over een periode van 25 jaar," voegde hij eraan toe.
De krant onthult ook andere dingen die de tabaksfabrikanten verborgen hielden, zoals het weigeren om een ??methode genaamd acid-wash, ontdekt in 1959, en een andere in 1980 te gebruiken, die polonium-210 uit tabak had kunnen verwijderen, ook al wisten ze van de longkanker. risico.
Zuurwassing had de radio-isotoop van de tabaksbladeren kunnen verwijderen, en hoewel de bedrijven kosten en mogelijke milieueffecten gebruikten als redenen om de methode niet te volgen, zeiden de onderzoekers dat ze bewijs vonden dat er nog een reden was:
"De industrie was bezorgd dat de zure media de nicotine zouden ioniseren, waardoor het moeilijker zou worden om in de hersenen van rokers te worden opgenomen en hun die onmiddellijke nicotinestoot zou ontnemen die hun verslaving aanwakkert", zei Karagueuzian.
Hij zei dat de studie een sterk pleidooi houdt voor de Amerikaanse Food and Drug Administration om de tabaksfabrikanten te laten verwijderen van alfadeeltjes uit tabaksproducten. Dit is nu mogelijk omdat de nieuwe Family Smoking Prevention en Tobacco Control Act, aangenomen in juni 2009, de FDA meer bevoegdheden geeft om schadelijke stoffen (behalve nicotine) te reguleren en te verwijderen uit tabaksproducten.
"Een dergelijke stap zou een aanzienlijke impact op de volksgezondheid kunnen hebben, vanwege de grafische perceptie van stralingsrisico's door het publiek," zei Karagueuzian.
Fondsen van het tabaksgerelateerde onderzoeksprogramma voor ziekten van de Universiteit van Californië werden betaald voor de studie en de auteurs rapporteren geen belangenconflicten.
Geschreven door Catharine Paddock PhD
Wat is pepperspray en is het gevaarlijk?
Inhoudsopgave Wat is het? Fysieke effecten Behandeling Gebruikt Complicaties Pepperspray wordt vaak gebruikt door wetshandhavings- en correctiesbureaus in de Verenigde Staten om mensen te helpen onderwerpen en arresteren wiens gedrag gewelddadig of niet-coöperatief is. Individuen kunnen het ook gebruiken om zichzelf te verdedigen tegen menselijke of dierlijke aanvallen.
Volgens een 13-jaar durende evaluatie door de Centres for Disease Control and Prevention, was het aantal uitbraken van gepasteuriseerde melk 150 keer minder dan uitbraken veroorzaakt door ongepasteuriseerde melk (rauwe melk) en producten die daarvan zijn gemaakt. Bovendien ontdekten de onderzoekers dat de uitbraakcijfers twee keer zo hoog waren in landen waar de verkoop van ongepasteuriseerde melk legaal was in vergelijking met de landen waar het illegaal was.
