Tandschalen kan het hartrisico verlagen, terwijl tandvleesaandoeningen het soort risico voorspellen

Twee nieuwe onderzoeken geven verder inzicht in de verbanden tussen mondhygiëne, tandvleesaandoeningen en cardiovasculaire gebeurtenissen. Onderzoekers in Taiwan vinden dat tandheelkundige patiënten die hun tanden op professionele wijze hadden laten reinigen en schalen, het risico op een hartaanval en beroerte hadden verminderd, terwijl onderzoekers in Zweden vinden dat het type parodontale of tandvleesaandoeningen de mate van risico's voor een hartaanval, beroerte en hartfalen kan voorspellen .
Beide onderzoeken worden deze week gepresenteerd in de Scientific Sessions 2011 van de American Heart Association (AHA), die lopen van 12 tot 16 november in Orlando, Florida. Samenvattingen van hun rapporten zijn beschikbaar om online te bekijken in het AHA-journaal circulatie.
In hun landelijke, op de bevolking gebaseerde studie, onderzochten Drs. Emily (Zu-Yin) Chen en Hsin-Bang Leu van de afdeling Cardiologie van het Taipei Veterans General Hospital gegevens over meer dan 51.000 volwassenen die minstens één volledige of gedeeltelijke tandschaling hadden ontvangen van een tandarts of mondhygiënist en een vergelijkbaar aantal gematchte controleurs die hun tanden nog nooit professioneel hadden laten reinigen.
Geen van de deelnemers had een voorgeschiedenis van een beroerte of een hartaanval. De gegevens kwamen uit de nationale ziekteverzekeringsregistraties van Taiwan en de onderzoekers voerden statistische tests uit om de cardiovasculaire frequentie van gebeurtenissen tussen de twee groepen te vergelijken voor een gemiddelde follow-up van zeven jaar.
Ze vonden dat deelnemers die hun tanden hadden laten schalen vaak of af en toe een 24% lager risico hadden op een hartaanval en een 13% lager risico op een beroerte vergeleken met degenen die dat niet deden. De onderzoekers overwogen tandschaal frequent als het zich in twee jaar minstens twee keer of meer voordeed en beschouwden het incidenteel als het een keer of minder in twee jaar gebeurde.
Chen, een cardiologie fellow bij het Taipei Veterans General Hospital, vertelde de pers:
"Bescherming tegen hart-en vaatziekten en beroertes was meer uitgesproken bij deelnemers die ten minste eenmaal per jaar tandschaal kregen."
Ze suggereerde dat professionele tandschilfers ontstekingsveroorzakende bacteriën verwijderen die op hun beurt kunnen leiden tot hartaandoeningen en beroertes.
Een nadeel van de studie is dat de onderzoekers de resultaten niet aanpasten om rekening te houden met andere mogelijke risicofactoren voor hart- en vaatziekten, zoals gewicht, roken en ras, aangezien deze informatie niet in de medische dossiers stond.
De Zweedse studie was het werk van Dr Anders Holmlund van het Center for Research and Development van de County Council van Gävleborg, en senior consultant, Specialized Dentistry, en Dr Lars van de afdeling Acute Medicine in Academisch Ziekenhuis Uppsala.
Ze onderzochten de gegevens van 7.999 deelnemers met parodontale of tandvleesaandoeningen en ontdekten dat soorten gomziektes het risico op hartaanvallen, congestief hartfalen en beroerte op verschillende manieren en in verschillende gradaties voorspellen.
Na correctie voor leeftijd, geslacht, roken en opleidingsniveau lieten de resultaten zien dat:

• Deelnemers met minder dan 21 tanden hadden een 69% hoger risico op een hartaanval in vergelijking met degenen die de meeste tanden hadden.


• Deelnemers met de meeste infecties (dwz het grootste aantal diepgelegen parodontale pockets rond de basis van de tanden) hadden een 53% hoger risico op een hartaanval in vergelijking met degenen met de minste infectie (het minste aantal pockets).


• De deelnemers met het minste aantal tanden hadden 2,5 keer meer kans op congestief hartfalen dan degenen met de meeste tanden.


• Degenen met de hoogste incidentie van tandvleesbloeding hadden 2,1 keer het risico op een beroerte in vergelijking met deelnemers met de laagste incidentie.

Holmlund en Lars concludeerden dat:

"Markers van parodontitis voorspellen op verschillende manieren toekomstige cardiovasculaire gebeurtenissen op verschillende manieren, wat suggereert dat het risico-indicatoren zijn voor verschillende cardiovasculaire aandoeningen."
Geschreven door Catharine Paddock PhD