Traumatische ervaringen geassocieerd met chronische pijn - foltering kan een langdurige disfunctie van pijnremmende pathways veroorzaken

Nieuw onderzoek gepresenteerd op het EFIC 'Pain in Europe VII'-congres in Hamburg toont aan dat traumatische ervaringen, zoals oorlogsgevangenschap en foltering, direct verband houden met daaropvolgende chronische pijn en een langdurig disfunctioneren van pijnremmende routes kunnen veroorzaken. Een goed medicijn voor slachtoffers blijkt te zijn onderwijs, praten en begrijpen.
35 jaar na het einde van oorlog en marteling van gevangenschap lijkt nog steeds te blijven hangen.
Op het congres presenteerde een Israëlisch team van onderzoekers een onderzoek naar pijnperceptie en psychologische status. Ze onderzochten 60 voormalige krijgsgevangenen (POW's) en 40 controles, die allemaal werden onderworpen aan testprocedures, waaronder evaluatie van warmtedoordrempels. Door een vragenlijst in te vullen, rapporteerden alle deelnemers hun beoordeling van posttraumatische stressstoornis, psychiatrische symptomatologie en chronische pijn.
Dr. Ruth Defrin uit Tel-Aviv, Israël vertelde het EFIC-congres. "De resultaten waren opvallend: de voormalige krijgsgevangenen vertoonden een toegenomen temporele sommatie van pijn, verminderde continue pijnmodulatie en een grotere mate van chronische pijn in meer lichaamsgebieden meer dan 35 jaar na hun gevangenschap.Verder vertoonden de voormalige krijgsgevangenen hogere niveaus van posttraumatisch stressstoornis, catastrofale pijn en angstgevoeligheid. " Ze legde uit dat chronische pijnintensiteit significant verband hield met catastrofale pijn en angstgevoeligheid.
Eerdere studies hebben al aangegeven dat zowel fysieke als psychologische foltering ernstige en chronische effecten kan veroorzaken, waaronder chronische pijn, emotioneel leed en geestelijke gezondheidsproblemen.
Vanwege de zeldzaamheid van uitgebreide systematische longitudinale studies van de lange termijn veelzijdige nasleep van oorlogsgevangenschap en marteling, werden de resulterende langetermijneffecten van psychologische en fysieke pijn tot nu toe slecht begrepen.
Dr. Defrin concludeerde:

"Als we naar de resultaten van onze studie kijken, lijkt het erop dat oorlogsgevangenschap en marteling een langdurige disfunctie van pijnremmende pathways toebrengen, die samen met de emotionele gevolgen ten grondslag liggen aan de hoge percentages van ernstige chronische pijn bij overlevenden van foltering."

Pijnprogramma voor nabestaanden van foltering: onderwijs vermindert het lijden
Volgens Dr. Gunilla Brodda Jansen uit Stockholm, Zweden:

"Veel vluchtelingen die na marteling naar Zweden kwamen, ontwikkelden pijn en PTSS, er is behoefte aan een beter begrip en behandeling van die patiënten, die vaak niet worden herkend in de eerste lijn en in ziekenhuizen."

In een recente studie onderzocht Jansen en haar team manieren om behandelingsopties voor overlevenden van foltering te verbeteren. Ze analyseerden 32 Arabisch sprekende patiënten, 8 vrouwen en 24 mannen, voornamelijk uit Irak, die last hadden van langdurige pijn. Deelnemers werden onderzocht terwijl hun lichamelijke en geestelijke gezondheid werd beoordeeld voordat ze werden opgenomen in een 10 weken durend pijnbeheersingsprogramma bestaande uit één sessie van twee uur per week. Het team van het pijnmanagementprogramma bestond uit een arts, een psycholoog, een verpleegkundige en een fysiotherapeut. Groepen waren gemengd, d.w.z. mannelijke en vrouwelijke deelnemers, waarbij elke groep bestond uit 8 tot 10 patiënten. Beide groepen hadden het gebruik van een Arabisch sprekende tolk die de lezing vertaalde en iedereen kreeg ruimschoots de tijd voor vragen. Deelnemers kregen voorlichting over de fysiologische, psychologische en sociale aspecten van pijn en bespraken pijnmedicatie, stress, fysieke activiteit en cognitieve aspecten van pijn.
Dr. Brodda Jansen zei in een afsluitende verklaring:

"Overlevers van foltering scoren erg hoog met betrekking tot depressie, angstgevoelens, catastrofale gedachten en ze hebben een lage kwaliteit van leven.De meeste deelnemers (21) voldeden aan de criteria voor fibromyalgie.De pijnklasse werd zeer op prijs gesteld en verminderde het lijden.De angst nam licht af, maar geen depressie In totaal nam de tevredenheid met het leven van onze patiënten toe. "Onderwijs, praten en begrip hebben aangetoond een goed medicijn te zijn."

Over EFIC en "Pain in Europe"
De Europese Federatie van IASP®-hoofdstukken (EFIC®), opgericht in 1993, is een multidisciplinaire professionele organisatie in pijnonderzoek en geneeskunde. Het bestaat uit de 35 zogenaamde hoofdstukken van de Internationale Associatie voor de Studie van Pijn (IASP®), die door de IASP erkende officiële Nationale Pijnverenigingen in elk land zijn.
EFIC's samenstellende hoofdstukken vertegenwoordigen pijnsamenlevingen uit 35 Europese landen, waaronder bijna 20.000 artsen, fundamentele onderzoekers, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, psychologen en andere gezondheidswerkers in heel Europa, die betrokken zijn bij pijnmanagement en pijnonderzoek.
De Federatie heeft als doel om onderzoek, onderwijs, klinisch management en professionele praktijken met betrekking tot pijn te bevorderen, alsook om te dienen als een gezaghebbende, wetenschappelijk onderbouwde hulpbron met betrekking tot beleidskwesties die verband houden met pijnbeheer.
EFIC-congressen zijn in 2011 een populair forum geworden in Europa met meer dan 4.000 deelnemers. De conferentie "Pain in Europe VII" in Hamburg (21-24 september 2011) was het 7e EFIC-congres sinds 1995.
Congresdeelnemers zijn overwegend Europeanen, echter, met afgevaardigden uit meer dan 75 landen over de hele wereld, kan het congres worden beschouwd als de belangrijkste internationale educatieve uitwisseling over pijnaangelegenheden van dit jaar 2011.
Geschreven door: Petra Rattue