Behandeling van ernstige aorta-stenose zonder openhartchirurgie

Patiënten met ernstige aortastenose, een mogelijk fatale hartaandoening, die niet geschikt zijn voor een operatie, kunnen baat hebben bij een experimentele behandeling die openhartchirurgie voorkomt om de aortaklep te vervangen, volgens een in de New England Journal of Medicine (NEJM).
Aortastenose is de stenose (vernauwing) van de hartklep tussen de linkerhartkamer en de aorta, wat resulteert in een belemmerde bloedafgifte door de aorta naar het lichaam. Naar schatting hebben ongeveer 1,5 miljoen Amerikanen een aortastenose.
De NEJM artikelrapporten over de Cohort B van de PARTNER-proef, die de Edwards SAPIEN transkatheter-hartklep bestudeerde voor behandeling van ernstige aortastenose. Edwards Lifesciences Corporation, de makers van de hartklep, zegt dat de resultaten van de proef met succes de primaire eindpunten van sterfte en mortaliteit door alle oorzaken plus herhaalde ziekenhuisopname bereikten.
De auteurs schreven:

Bij patiënten met ernstige aortastenose die geen geschikte kandidaten voor een operatie waren, verminderde TAVI [transkatheter-aortaklepimplantatie], in vergelijking met standaardtherapie, de sterftecijfers van welke oorzaak dan ook aanzienlijk, het samengestelde eindpunt van overlijden door welke oorzaak dan ook of herhaalde ziekenhuisopname. en cardiale symptomen, ondanks de hogere incidentie van ernstige beroertes en belangrijke vasculaire gebeurtenissen.
Op basis van een sterftecijfer van welke oorzaak dan ook op een jaar dat 20 procentpunten lager was met TAVI dan met standaardtherapie, zou ballon-uitbreidbare TAVI de nieuwe standaard moeten zijn voor patiënten met aortastenose die niet geschikt zijn voor chirurgie ."

In deze nieuwe procedure wordt een nieuwe aortaklep geïmplanteerd in het hart zonder dat er een grote operatie nodig is. De chirurg bevestigt de vervangingsklep aan een katheter. De katheter wordt vervolgens door bloedvaten geleid totdat deze het hart bereikt en de klep wordt geplaatst.
De onderzoekers hielden 358 patiënten bij waarvan de gemiddelde leeftijd 83 jaar was. De helft van hen werd willekeurig geselecteerd om kleppen geïmplanteerd te krijgen met de nieuwe katheter-toedieningsprocedure, terwijl de andere helft andere therapieën ontving, zoals aval-valvuloplastiek van de ballon - ze hebben geen vervangende kleppen ontvangen. Dit gebeurde in 21 centra, 17 daarvan waren in de VS. Ze werden regelmatig opgevolgd.
Na een follow-up van 1 jaar hebben de onderzoekers geopenbaard dat 30,7% van degenen die de vervangingsklep kregen, was overleden, vergeleken met 50,7% van degenen die dat niet deden.

Op 30 dagen was er een hogere incidentie van beroerte bij degenen die een vervangende klep hadden gekregen in vergelijking met degenen die dat niet deden.
Na een jaar was er geen verslechtering van de werking van de hartklep, schreven de auteurs.
De onderzoekers legden uit:

Aortastenose is een verraderlijke ziekte met een lange latentieperiode gevolgd door snelle progressie na het optreden van symptomen, resulterend in een hoge mate van overlijden. Standaard medische therapie ... heeft de natuurlijke geschiedenis van ernstige aortastenose niet veranderd.

Michael A. Mussallem, CEO van Edwards Lifesciences, zei:

De inzet en het partnerschap aangetoond door de interventionele cardiologen, chirurgen en hun hart teams tijdens deze zeer strenge proef was inspirerend als ze ijverig zoeken naar nieuwe behandelingsmogelijkheden voor hun patiënten.

De auteurs concludeerden dat het implanteren van de hartklep bij patiënten met ernstige aortastenose die geen geschikte kandidaten voor chirurgie waren, een lager risico op overlijden, herhaalde ziekenhuisopnames en cardiale symptomen had, in vergelijking met degenen die andere therapieën hadden; ondanks een hoger risico op een beroerte na 30 dagen.
De proef werd gefinancierd door Edwards Lifesciences Corporation.
Bron: NEJM, Edwards Lifesciences Corporation.
"Transkatheter-aortaklepimplantatie voor aortische stenose bij patiënten die geen operatie mogen ondergaan"
Martin B. Leon, MD, Craig R. Smith, MD, Michael Mack, MD, D. Craig Miller, MD, Jeffrey W. Moses, MD, Lars G. Svensson, MD, Ph.D., E. Murat Tuzcu, MD, John G. Webb, MD, Gregory P. Fontana, MD, Raj R. Makkar, MD, David L. Brown, MD, Peter C. Block, MD, Robert A. Guyton, MD, Augusto D. Pichard, MD , Joseph E. Bavaria, MD, Howard C. Herrmann, MD, Pamela C. Douglas, MD, John L. Petersen, MD, Jodi J. Akin, MS, William N. Anderson, Ph.D., Duolao Wang, Ph .D., En Stuart Pocock, Ph.D. voor de PARTNER Trial Investigators
NEJM 22 september 2010 (10.1056 / NEJMoa1008232)
Geschreven door Christian Nordqvist