Twee cerebrospinale vloeistof eiwitten gekoppeld aan de ziekte van Alzheimer bij ogenschijnlijk gezonde patiënten

Een studie gepubliceerd in Archives of Neurology aangetoond dat de verbinding tussen twee cerebrospinale vloeibare eiwitten die gekoppeld zijn aan ziekte van Alzheimer bij klinisch en cognitief normale oudere patiënten blijkt dat amyloïd-? (A ?) -gerelateerde klinische achteruitgang verband hield met de aanwezigheid van hogere fosfo-tau (p-tau).
Volgens de onderzoekers, omdat therapeutische interventies ter voorkoming van dementie worden ontwikkeld, is het van vitaal belang om oudere personen te identificeren die zijn bestemd voor de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer (AD).
Rahul S. Desikan, M.D., Ph.D., van de School of Medicine van de Universiteit van Californië-San Diego, en zijn team beoordeelden 107 gezonde mensen van het Neuroimaging Initiative van de ziekte van Alzheimer (ADNI). Het team gebruikte de wereldwijde Clinical Dementia Rating (CDR) -schaal en de Alzheimer Disease Assessment Scale-cognitieve subschaal om de relatie van cerebrospinale vloeistof (CSF) niveaus van fosfo-tau 181 (p-tau 181p) en CSF A ? te analyseren 1-42 met klinische achteruitgang.
De onderzoekers ontdekten dat de relatie tussen afgenomen CSF A ? 1-42 en verandering in die beoordelingsmaatregelen bij personen met verhoogde CSF p-tau 181p significant was.
De onderzoekers zeiden:

"Deze bevindingen bieden belangrijke inzichten in het preklinische stadium van AD. In overeenstemming met eerdere studies, geven onze resultaten aan dat bij klinisch normale oudere personen A ? -depositie op zich niet geassocieerd is met klinische achteruitgang, de aanwezigheid van p-tau staat voor een kritieke link tussen A ? depositie en versnelde klinische afname .Ook onze bevindingen wijzen op p-tau als een belangrijke marker van AD-geassocieerde degeneratie. "

Hoewel bevindingen uit deze studie suggereren dat CSF A ? 1-42 in combinatie met CSF p-tau 181p "klinisch verval beter zou kunnen voorspellen" dan CSF A ? 1-42, in combinatie met CSF t-tau, benadrukken de onderzoekers dat eerder studies hebben aangetoond dat CSF A ? 1-42, gecombineerd met CSF p-tau en t-tau, "even voorspellend zijn voor achteruitgang".

Volgens de onderzoekers moeten zowel de CSF p-tau 181p als de CSF A ? 1-42 status van deelnemers worden overwogen in vroege-interventiestudies. Bovendien onderstrepen de resultaten van de studie de noodzaak om behandelingen te ontwikkelen die specifiek op tau zijn gericht.
De onderzoekers concluderen:

"Het is mogelijk dat hoewel A ? de degeneratieve cascade initieert, verhoogde niveaus van tau een tweede fase van het AD-pathologische proces kunnen zijn waar neurodegeneratieve veranderingen plaatsvinden die grotendeels onafhankelijk zijn van A ?."

In een bijbehorend rapport zei David M. Holtzman, M.D., van de universiteit van Washington, St. Louis:

"Als beide academische groepen en de farmaceutische industrie naar preventieproeven gaan om het begin van cognitieve stoornissen en dementie uit te stellen, zullen biomarkers moeten worden gebruikt om mensen te selecteren die klinisch normaal zijn, maar een hoog risico hebben op cognitieve achteruitgang op korte termijn.
Zonder een dergelijke benadering zal de proefomvang enorm zijn en de kosten prohibitief, en individuen kunnen worden onderworpen aan behandelingen die de potentie hebben voor toxiciteit zonder duidelijk voordeel.
De resultaten van dit nieuwe onderzoek, evenals eerdere studies met vergelijkbare bevindingen, suggereren sterk dat bij gebruik van deze CSF-biomarkers in andere gezondheidsmedicijnen van 55 tot 85 jaar, ongeveer 20 procent van een dergelijke populatie kan worden geselecteerd die voldoet aan de criteria voor de aanwezigheid van amyloïde depositie en neurodegeneratie om te selecteren voor een secundaire preventie-onderzoek dat kan worden voltooid met een klinische en cognitieve uitlezing gedurende een periode van 3 jaar. "

Holtzman concludeert:

"Het uiteindelijke doel bij de behandeling van een ziekte is om het optreden ervan te vertragen of te voorkomen." Met de dreigende epidemie van AD bevinden we ons nu op het punt waarop we rationele proeven kunnen en moeten ontwerpen om dementie uit te stellen of te voorkomen. "

Geschreven door Grace Rattue