Vampire Diaries: First Person Ever In US Dies From Vampire Bite Bite

Een nieuw vrijgegeven rapport onthult dat meer dan een jaar geleden een man werd gebeten door een vampiervleermuis op 15 juli 2010 thuis in Mexico. In plaats van zich er te veel zorgen over te maken, opteerde hij ervoor om de grens met de Verenigde Staten over te steken om werk te zoeken in Louisiana. Een dag later, na het veiligstellen van een baan, kreeg hij uitgebreide pijn in zijn schouder, gevoelloosheid en een lui linkeroog. Hij stierf uiteindelijk op 21 augustus van hetzelfde jaar.
De negentien jaar oude migrerende boerderijarbeider uit Mexico werd de eerste persoon in de Verenigde Staten die ooit stierf aan een vampierbeet, volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC).
Ambtenaren van de gezondheidszorg wezen erop dat de incubatieperiode van ongeveer twee weken van de man veel korter was dan de mediaan van 85 dagen gerapporteerd in andere gevallen van rabiës bijten in de Verenigde Staten.
Een andere les van dit incident is dat vampiervleermuizen naar het noorden migreren. Vampire vleermuizen zijn van oudsher alleen te vinden in Latijns-Amerika. De CDC suggereerde dat de vleermuizen nu naar het noorden zouden kunnen trekken vanwege veranderingen in het klimaat.
Het rapport vermeldt:

"Uitbreiding van vampire vleermuizen naar de Verenigde Staten zou waarschijnlijk leiden tot verhoogde vleermuizenblootstellingen aan zowel mensen als dieren (inclusief huisdieren en wilde dieren) en de dynamiek en ecologie van hondsdolheidsvirussen in de zuidelijke Verenigde Staten aanzienlijk veranderen."

Het lichamelijk onderzoek van de patiënt in het verwijzingsziekenhuis onthulde hyperesthesie van de linkerschouder, zwakte van de linkerhand, gegeneraliseerde areflexie en afhangend van het linker bovenooglid. Een lumbale punctie produceerde cerebrospinale vloeistof (CSF) met een licht verhoogd aantal witte bloedcellen van 8 cellen / mm3 (normaal: 0 - 5 cellen / mm3) met 67% lymfocyten en 12% neutrofielen, een normale glucose en geen organismen op kleuring. De patiënt werd opgenomen op de intensive care-afdeling voor de vermoedelijke Miller-Fisher-variant van acute inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie (ook wel aangeduid als Guillain-Barré-syndroom), met virale encefalitis en vroege meningitis bij de onderzochte alternatieve diagnosen.
De volgende dag kreeg de patiënt koorts van 101,1 ° F (38,4 ° C) en tekenen van ademnood die aanleiding waren voor electieve intubatie. Geautomatiseerde tomografie en magnetische resonantie beeldvorming van het hoofd onthulde alleen een zich ontwikkelende sinusitis. Gedurende de volgende dagen werd de patiënt geleidelijk minder gevoelig voor externe stimuli, ontwikkelde vaste en verwijde pupillen en begon met episoden van bradycardie en hypothermie.

Verdere evaluatie omvatte een herhaalde lumbale punctie die een verhoging van het aantal witte bloedcellen tot 87 cellen / mm3 met 97% lymfocyten en een verhoogd eiwit van 233 mg / dl (normaal: 15 - 45 mg / dL) onthulde. Een elektro-encefalogram was consistent met encefalitis. Bacteriële, virale en schimmelculturen van bloed en CSF waren negatief.
Hoewel er in die tijd geen geschiedenis van dierblootstellingen bekend was, werd een diagnose van rabiës vermoed op basis van de klinische geschiedenis en beschikbare gegevens. Het Louisiana Office of Public Health werd op de hoogte gebracht van het mogelijke geval van rabiës en de voorzorgsmaatregelen tegen infectiebeheersing werden ingesteld op 13 augustus, de 11e dag van het ziekenhuis.
Op 20 augustus, rabiësvirus specifiek immunoglobuline G en immunoglobuline M gedetecteerd in de CSF van de patiënt en serum bevestigde de diagnose van rabiës. Na bespreking met de familie over de prognose van de patiënt en een daaropvolgend elektro-encefalogram met ernstige corticale beschadiging, werd de patiënt op 21 augustus geëxtubeerd in overeenstemming met de wensen van de familie en stierf kort daarna.
Geschreven door Sy Kraft