Wil je de connectie tussen geest en lichaam begrijpen? Bestudeer Shakespeare

Volgens een studie van Dr. Kenneth Heaton gepubliceerd in Medische geesteswetenschappen, veel artsen zouden baat hebben bij het bestuderen van Shakespeare om de verbinding tussen geest en lichaam beter te begrijpen, aangezien Shakespeare een meester was in het uitbeelden van diepe emotionele overstuur in de fysieke symptomen van zijn personages.
Voor zijn studie, besloot Kenneth Heaton, een arts en uitgebreid gepubliceerde auteur over het oeuvre van William Shakespeare, te zoeken naar bewijs van psychosomatische symptomen door systematisch 42 van de belangrijkste werken van Shakespeare en 46 van die van zijn tijdgenoten te analyseren.
Hij concentreerde zijn analyse op sensorische symptomen, met uitzondering van die met betrekking tot zicht, smaak, het hart en de darm, en vond dat Shakespeare's beschrijving van symptomen in personages die sterke emoties vertoonden, zoals duizeligheid of flauwte, en stomp of verhoogde gevoeligheid voor aanraking en pijn was aanzienlijk vaker voor in vergelijking met andere auteurs van toen.
Vijf mannelijke personages in Shakespeares Taming of the Shrew, Henry VI deel 1, Romeo en Juliet, Cymbeline en Troilus en Cressida vertoonden bijvoorbeeld duizeligheid, duizeligheid en duizeligheid. De vergelijking die het meest in de werken van tijdgenoten werd gemaakt, was één geval in John Marston's 'The Malcontent'.
Ten minste 11 van Shakespeare's uitdrukkingen van kortademigheid zijn verbonden met extreme emotie in The Rape of Lucrece, Venus en Adonis, Two Gentlemen of Verona en Troilus and Cressida in vergelijking met slechts twee gevallen in andere auteurs.
Shakespeare's beschrijving van vermoeidheid en vermoeidheid als gevolg van verdriet of leed komt veel voor in zijn personages en is het meest opvallend in Hamlet, As You Like It, Richard II, The Merchant of Venice en Henry IV deel 2. Volgens Dr. Heaton gebruikt Shakespeare deze voorwaarden twee keer zo vaak als andere hedendaagse schrijvers.
Shakespeare gebruikt de term 'gestoord' in een tijd van hoge emoties in Richard II, King Lear en King John, terwijl 'blunted or overdreven' zintuigen worden beschreven in Venus en Adonis, Much Ado about Nothing, King Lear, Coriolanus en Love's Labour's Lost .
Dr. Heaton schrijft:

"De perceptie van Shakespeare dat gevoelloosheid en verhoogde sensatie een psychologische oorsprong kunnen hebben, lijkt niet te zijn gedeeld door zijn tijdgenoten, die geen van dergelijke verschijnselen in de onderzochte werken hebben meegenomen."

Shakespeare gebruikte ook 'koude' in Romeo en Julia, evenals 'flauwte' om shock in Julius Caesar, Love's Labour Lost, Titus Andronicus en Richard III aanzienlijk vaker te beschrijven in vergelijking met andere auteurs van zijn periode.
Volgens Dr. Heaton toont zijn analyse aan dat Shakespeare "een uitzonderlijk lichaamsbewuste schrijver was". Hij suggereert dat Shakespeare deze schrijfstijl heeft gebruikt om zijn personages meer menselijk te laten lijken en de lezer te stimuleren om meer empathisch te zijn of om zijn toneelstukken en gedichten te dramatiseren.

Dr. Heaton suggereert dat zijn bevindingen als herinnering dienen, artsen aanmoedigen niet te vergeten dat fysieke symptomen psychologische oorzaken kunnen hebben.
Hij schrijft:

"Veel artsen zijn terughoudend om fysieke symptomen toe te schrijven aan emotionele stoornissen, en dit resulteert in een vertraagde diagnose, over-onderzoek en ongeschikte behandeling.Ze kunnen betere dokters worden door Shakespeare te bestuderen .Dit is belangrijk omdat de zogenaamde functionele symptomen de belangrijkste oorzaak van huisartsbezoeken en verwijzingen naar specialisten. "

Geschreven door Petra Rattue