Warfarine-patiënten die een beroerte hebben - resultaten met anticoagulantia

Een studie in de editie van 27 juni van JAMA meldt dat patiënten behandeld met warfarine (met een INR 1,7 of minder) met een acute ischemische beroerte niet waren gekoppeld aan een hoger risico op symptomatische intracraniale bloeding bij het gebruik van intraveneuze weefsels plasminogeenactivator (tPA) in vergelijking met patiënten die niet werden behandeld met warfarine zoals standaardbehandeling.
De achtergrondinformatie van de studie zegt: "Intraveneuze weefselplasminogeenactivator is momenteel de enige effectieve behandeling om de uitkomsten van een acute ischemische beroerte te verbeteren, maar de behandeling met intraveneuze tPA draagt ??het risico op symptomatische intracraniële bloeding (sICH) met zich mee. 2,4% tot 8,8% ervaart deze mogelijk levensbedreigende complicatie Hoewel de huidige richtlijnen het toedienen van intraveneus tPA aan met warfarine behandelde patiënten ondersteunen als hun internationale genormaliseerde ratio (INR) 1,7 of lager is, zijn er weinig gegevens over de veiligheid van intraveneuze tPA in warfarine -behandelde patiënten in de klinische praktijk. "

Sommige onderzoekers maakten zich zorgen over het toedienen van intraveneus tPA aan patiënten met een warfarine-beroerte zonder veiligheidsgegevens.
Ying Xian, MD, Ph.D., van het Duke Clinical Research Institute in Durham, NC, en zijn team onderzochten de link tussen warfarin-behandeling en sICH bij patiënten met een beroerte die intraveneus tPA ontvingen als hun standaard klinische behandeling bij 23 437 patiënten met ischemische beroerte wie had een INR van 1,7 of lager tussen april 2009 en 2011. De gegevens werden verkregen van de American Heart Association Get With The Guidelines-Stroke Registry.
1.802 (7,7%) deelnemende patiënten op intraveneus tPA namen warfarine voordat ze werden opgenomen. Degenen behandeld op warfarine waren meestal oudere patiënten, met meer comorbide aandoeningen, die zwaardere beroertes hadden en meer kans hadden om vrouw te zijn.
Patiënten op INR-niveaus van warfarine bij baseline (1,20) waren gemiddeld hoger dan degenen die geen warfarine kregen (1,00). 1.107 patiënten in totaal (4,7%) van de patiënten ontwikkelden sICH na het intraveneus ontvangen van tPA. Het team merkte op dat degenen die warfarine hadden een hoger algemeen niet-aangepast percentage van sich (5,7%) hadden vergeleken met degenen die geen warfarine kregen (4,6%). Het team wijst erop dat het gebruik van warfarine geen onafhankelijke voorspeller was van het SICH-risico na risicoverevening.
De onderzoekers schrijven:

"De percentages van levensbedreigende of ernstige systemische bloeding waren vergelijkbaar in beide groepen (0,9 procent versus 0,9 procent), hoewel hogere niet-gecorrigeerde percentages van enige tPA-complicatie (10,6 procent versus 8,4 procent) en mortaliteit (11,4 procent versus 7,9 procent) ) werden waargenomen bij met warfarine behandelde patiënten, maar na multivariabele aanpassing werd het gebruik van warfarine niet geassocieerd met levensbedreigende of ernstige systemische bloeding, elke tPA-complicatie of sterfte in het ziekenhuis. "

Het team ontdekte ook dat het niveau van antistolling geen statistisch belangrijke link had naar het SICH-risico bij patiënten die behandeld werden met warfarine met INR's van 1,7 of lager.
Het team concludeert dat ze "het potentieel voor substantiële onderbehandeling hebben gevonden, omdat tot 50 procent van de met warfarine behandelde patiënten die mogelijk in aanmerking kwamen voor reperfusietherapie geen intraveneus tPA ontvingen. Deze gegevens bieden empirische ondersteuning van de huidige American Heart Association / American Stroke Aanbevelingen van de associatierichtlijn en kunnen helpen bij het ondersteunen van toekomstige inspanningen om de kwaliteit van de beroerte te verbeteren. "
Geschreven door Petra Rattue