Focal dystonie: wat moet weten?

Inhoudsopgave

1. Soorten
2. symptomen
3. Oorzaken
4. Diagnose
5. Behandeling
6. Prognose

Focale dystonie is een ongewone aandoening, ook bekend als 'de gekken'. Het is een neurologische aandoening waarbij onvrijwillige spasmen optreden in de kleine spieren. Het kan het gevolg zijn van overmatig gebruik of herhaalde stress en dit kan van invloed zijn op muzikanten en golfers.

Focale dystonie kan de handen beïnvloeden, zodat de vingers in de palm krullen of zich naar buiten uitstrekken zonder controle.

Focale dystonie is ongebruikelijk, maar het is een van de meest voorkomende neurologische aandoeningen. In de Verenigde Staten worden er 30 op de 100.000 mensen geacht ermee te leven. Het kan van invloed zijn op mensen van alle leeftijden, inclusief kinderen, maar symptomen beginnen meestal tussen de 40 en 60 jaar oud.

Soorten

Dystonia is een bewegingsstoornis.

Dystonie verwijst naar een syndroom van ongeordende beweging. Er zijn veel soorten dystonie en ze kunnen verschillende spieren in het lichaam beïnvloeden, afhankelijk van het type.

De symptomen variëren afhankelijk van het soort betrokken dystonie. Cervicale dystonie, of torticollis, komt voor in de nek. Het is de meest voorkomende vorm van focale dystonie. Er is ook bovenste ledematen, onderste ledematen en zelfs linguale dystonie.

Aangezien er veel soorten bewegingsstoornissen zijn, kan dystonie op verschillende manieren worden geclassificeerd, bijvoorbeeld door de leeftijd van het begin, wanneer het in het lichaam voorkomt, of als het een primaire of secundaire aandoening is.

symptomen

Vroege symptomen van focale dystonie kunnen een verlies aan precisie in spiercoördinatie inhouden.

Het individu merkt eerst dat ze steeds moeilijker een pen kunnen gebruiken, ze ervaren vaak kleine verwondingen aan de handen. Ze zullen waarschijnlijk sneller items laten vallen.

Langdurig gebruik van een spier kan leiden tot kramp en trillen.

Aanzienlijke spierpijn en kramp kunnen het gevolg zijn van kleine inspanningen zoals het vasthouden van een boek en het omslaan van pagina's.

Naast directe symptomen kunnen patiënten secundaire effecten ervaren op continue spier- en hersenactiviteit.

Deze kunnen zijn: verstoorde slaappatronen, uitputting, stemmingswisselingen, mentale stress, moeite met concentreren, wazig zien, spijsverteringsproblemen en kort humeur.

Mensen met dystonie kunnen ook depressief worden en als hun toestand verslechtert, kunnen ze het moeilijk vinden om hun dagelijkse activiteiten uit te voeren.

Sommige patiënten hebben symptomen die erger worden en stabiliseren zich vervolgens jarenlang. In andere gevallen kunnen de symptomen volledig stoppen.

Symptomen kunnen worden vertraagd door behandeling of door veranderingen in levensstijl. Als de patiënt op dezelfde manier zijn spieren blijft gebruiken als voorheen, kunnen de symptomen sneller toenemen.

Wat u moet weten over dystonieEr zijn verschillende soorten dystonie. Klik hier voor meer informatie over deze aandoening.Lees nu

Oorzaken

Van primaire dystonie wordt gedacht dat het gebeurt wanneer de basale ganglia niet voldoende neurotransmitters produceren, of wanneer het de verkeerde soort neurotransmitters produceert. Het is soms erfelijk.

Muzikanten zijn gevoelig voor bepaalde soorten focale dystonie.

De basale ganglia is een verzameling hersencellen aan de voorzijde van de hersenen. Ze zijn verantwoordelijk voor het verzenden van berichten van de hersenen naar verschillende spieren om ze te verplaatsen.

Secundaire dystonie kan het resultaat zijn van een andere neurologische aandoening, of kan worden veroorzaakt door een bekende oorzaak van de omgeving. Dit kan een geboortebeschadiging zijn die leidt tot hypoxie of neonatale hersenbloeding, of trauma of beroerte later in het leven.

Sommige infecties kunnen het activeren, evenals blootstelling aan bepaalde stoffen, waaronder sommige medicijnen, zoals dopamine-blokkerende geneesmiddelen, zware metalen en koolmonoxidevergiftiging.

Focale dystonie is in verband gebracht met milieu- en taakgerelateerde factoren.

Mensen die zeer nauwkeurige handbewegingen uitvoeren, zoals muzikanten, ingenieurs, architecten en artiesten, hebben statistisch gezien een grotere kans om het te ontwikkelen. Een vorm van de aandoening wordt soms "dystonie van de musicus" genoemd.

Het heeft ook de neiging om 'taakspecifiek' te zijn. Dit betekent dat het alleen tijdens bepaalde activiteiten een probleem vormt.

Andere risicofactoren zijn angst of "verstikking" die veel atleten ervaren tijdens stressvolle wedstrijden en overmatig gebruik van de spieren die betrokken zijn bij fijn-motorische controle en nauwkeurige bewegingen.

Soms kan een patiënt die al een neurologische aandoening heeft, zoals de ziekte van Parkinson, Huntington of Wilson, secundaire focale dystonie ontwikkelen.

Parkinson treedt op als er een gebrek aan dopamine is, dat een neurotransmitter is. Huntington is een erfelijke aandoening waarbij de patiënt niet genoeg cholesterol in de hersenen heeft. De ziekte van Wilson is een genetische aandoening die ervoor zorgt dat koper zich ophoopt in de weefsels van het lichaam.

De yips kunnen ook voorkomen bij patiënten met multiple sclerose (MS) en hersenverlamming, omdat dit ook aandoeningen van het zenuwstelsel zijn.

Diagnose

Het is belangrijk om te bevestigen of een geval van dystonie primair of secundair is, omdat de onderliggende oorzaak het type behandeling zal bepalen dat geschikt is.

Het behandelen van een primaire aandoening, zoals Parkinson, kan helpen de niveaus van focale dystonie te verminderen.

Elektromyografie (EMG) is een procedure waarbij elektrische sensoren worden gebruikt om een ??definitieve diagnose van focale dystonie te bieden. De sensoren worden ingebracht in de getroffen spiergroepen en ze laten zien dat pulserende zenuwsignalen worden doorgegeven aan de spieren, zelfs wanneer de spieren in rust zijn.

Wanneer ze worden opgeroepen om een ??opzettelijke activiteit uit te voeren, worden de spieren heel snel moe en reageren sommige delen van de spiergroepen niet, waardoor ze zwakker worden. Andere delen kunnen te veel reageren of stijf worden.

Deze test kan ernstiger focale dystonie diagnosticeren, maar het kan pijnlijk zijn.

Behandeling

Veranderingen in levensstijl kunnen noodzakelijk zijn om de soorten beweging te verminderen die dystonische symptomen kunnen veroorzaken of verergeren.Dit kan enige verlichting bieden. Stress verminderen, voldoende rust krijgen, gematigde lichaamsbeweging en ontspanningstechnieken kunnen ook helpen.

Botox-injecties kunnen dystonie niet genezen, maar ze kunnen de symptomen helpen verlichten. Botox is een commercieel bereide vorm van botulinumtoxine. Het wordt rechtstreeks in de aangetaste spieren geïnjecteerd. Het stopt de neurotransmitters die verantwoordelijk zijn voor spierspasmen om de getroffen spieren te bereiken. De effecten duren meestal 3 maanden, en dan is nog een injectie nodig.

Clonazepam is een anti-epilepticum dat soms wordt voorgeschreven. Het heeft echter een beperkt effect en bijwerkingen omvatten mentale verwarring, sedatie, stemmingswisselingen en geheugenverlies op korte termijn.

Anticholinergica zijn een soort medicatie die bepaalde soorten focale dystonie behandelen en die bij sommige mensen effectief zijn. Anticholinergica werken door de afgifte van een neurotransmitter genaamd acetylcholine te blokkeren. Het is bekend dat acetylcholine spierspasmen veroorzaakt in sommige gevallen van dystonie.

Er is gesuggereerd dat cannabidiol, een van de niet-psychoactieve cannabinoïden, voorkomt in Cannabis sativa, kan dystonische symptomen verminderen. Dit is echter niet bevestigd en wetenschappers pleiten voor verdere studies, vooral omdat cannabisgebruik in verband is gebracht met drugsmisbruik en schadelijke effecten.

Prognose

Dystonia is een levenslange aandoening en slechts weinigen ervaren een remissie. De levensverwachting is normaal, maar de symptomen blijven aanhouden. Dit kan betekenen dat patiënten bepaalde activiteiten moeten beperken.

Omdat patiënten leren leven met dystonie, kunnen artsen hen helpen symptomen te beheersen door pijnverlichting te gebruiken en beweging en houding aan te passen.