Wat is hypertrofische cardiomyopathie?

Inhoudsopgave

1. Symptomen en oorzaken van hypertrofische cardiomyopathie
2. Hoe wordt hypertrofische cardiomyopathie gediagnosticeerd?
3. Behandelingsopties voor hypertrofische cardiomyopathie

Hypertrofische cardiomyopathie is een type hartaandoening waarbij de hartspier in de ventrikels verdikt wordt zonder een voor de hand liggende oorzaak.

Dit voorkomt dat het hart effectief pompt en kan plotselinge hartdood veroorzaken als het niet wordt behandeld.

Naarmate de hartspier of het myocard dikker wordt, kunnen de spiercellen ook ongeorganiseerd raken. Dit kan de afgifte van elektrische signalen door de spier bemoeilijken.

De hartspier wordt ook stijf en dit voorkomt dat de spier volledig ontspant.

Volgens de American Heart Association (AHA), komt de ziekte even vaak voor bij mannen en vrouwen, en kan deze van invloed zijn op mensen van vele leeftijden, inclusief baby's. Het wordt meestal overgeërfd, maar kan zich na verloop van tijd ontwikkelen als gevolg van hoge bloeddruk of veroudering.

De AHA merkt op dat de aandoening betrekking heeft op maximaal 500.000 mensen in de Verenigde Staten. Minder dan 10 procent van deze gevallen komt voor bij kinderen jonger dan 12 jaar.

Het ontwikkelt zich normaal tijdens de kindertijd of jonge volwassenheid. Jongere mensen met hypertrofische cardiomyopathie hebben waarschijnlijk een ernstiger vorm van de aandoening. Het is ook de meest voorkomende reden voor plotselinge hartstilstand bij jonge mensen, waaronder atleten.

Symptomen en oorzaken van hypertrofische cardiomyopathie

Bij atrofische cardiomyopathie is de hartspier verdikt.

Een persoon kan hypertrofische cardiomyopathie krijgen en nooit symptomen voelen, maar mogelijke symptomen zijn:

• Pijn op de borst bij stress, bekend als angina pectoris
• Hartkloppingen of onregelmatige hartslag
• Kortademigheid
• Vaag of licht in het hoofd voelen.

Symptomen kunnen verschijnen in elk stadium van iemands leven, van de tienerjaren tot middelbare leeftijd of ouder.

De exacte oorzaak van hypertrofische cardiomyopathie is niet bekend, maar lijkt voort te komen uit een genetische mutatie.

Studies suggereren dat 50 tot 60 procent van de mensen met hypertrofische cardiomyopathie een familielid heeft met de ziekte.

De genetische oorzaak van hypertrofische cardiomyopathie voor mensen zonder familiegeschiedenis van de aandoening staat bekend als de novo-mutatie.

Er kunnen ook niet-genetische factoren zijn, maar dit moet nog worden bevestigd door onderzoek.

Hoe wordt hypertrofische cardiomyopathie gediagnosticeerd?

Om hypertrofische cardiomyopathie te diagnosticeren, zal de arts de patiënt vragen naar hun medische geschiedenis en hun symptomen, en zal er ook een lichamelijk onderzoek plaatsvinden.

Een hartmonitor kan de toestand van het hart controleren.

Een aantal tests kan helpen om hypertrofische cardiomyopathie te diagnosticeren.

Er wordt een elektrocardiogram (ECG) uitgevoerd. Beeldvormingstests die de arts kunnen helpen de aandoening te identificeren, zijn onder meer een MRI-scan, een thoraxfoto en een echocardiogram, waarbij gebruik wordt gemaakt van geluidsgolven.

Het hart zal worden geëvalueerd op tekenen van kleplekkage of -obstructie, hartspierdikte, kamergrootte, bereik van klepbeweging, bloedstroom en de mate van obstructie.

Bloedmonsters kunnen helpen om specifieke genmutaties te identificeren.

Het volgen van hoe het lichaam reageert op lichaamsbeweging is een manier om de conditie van het hart te controleren. Observatie wordt uitgevoerd tijdens of vlak na de training of beide.

Een tredmolen stresstest controleert het hartritme, de bloeddruk en de ademhaling terwijl de persoon loopt of rent.

Een zuurstofverbruiktest meet het zuurstofverbruik van de patiënt, terwijl deze tijdens het trainen in een masker ademt. Een thalliumscan bewaakt de verandering in bloeddruk en een echocardiogram kan na de training worden genomen.

Hartkatheterisatie omvat het inbrengen van een zachte, dunne buis, een katheter genaamd, in de lies of arm door een bloedvat.

De katheter zal naar de linker hartkamer en de opgaande aorta worden geleid om het drukverschil daartussen te meten. In een persoon met hypertrofische cardiomyopathie, zal de druk verschillen.

Behandelingsopties voor hypertrofische cardiomyopathie

Er is een scala aan behandelingen voor hypertrofische cardiomyopathie. De keuze hangt af van het risico voor de patiënt en de ernst van de aandoening.

Medicijnen kunnen de obstructie gedeeltelijk verwijderen en de hartspier ontspannen. Deze omvatten middelen tegen aritmie en bètablokkers. De patiënt kan ook bloedverdunners zoals warfarine ontvangen om het risico op bloedstolsels te verminderen.

Een procedure die bekend staat als alcohol-septum-ablatie omvat de injectie van alcohol in de ader die naar het getroffen deel van het hart leidt. Dit veroorzaakt een kleine, gecontroleerde hartaanval, bekend als een gelokaliseerd hartinfarct. De procedure kan helpen om de symptomen te verlichten en de obstructie te verminderen.

Therapie met de defibrillator kan hartdood bij patiënten met een hoog risico voorkomen. Het controleert de hartritmes en corrigeert eventuele onregelmatigheden met kleine elektrische schokken.

Ventriculaire stimulatie, met behulp van een pacemaker, kan het linkerventrikel helpen samentrekken. Het is niet consistent succesvol in alle gevallen van hypertrofische cardiomyopathie.

Alles wat u moet weten over hartziektenHypertrofische cardiomyopathie is een soort hartaandoening. Lees meer over de verschillende aandoeningen die het hart kunnen beïnvloeden.Lees nu

Hartoperatie

Chirurgische myectomie is een complexe operatie met open hart, waarbij een gedeelte van de overgroeide spier wordt verwijderd en elke obstructie wordt gewist. Chirurgische myectomie is succesvol gebleken bij de behandeling van hypertrofische cardiomyopathie, met een laag sterftecijfer van minder dan 1 procent.

Op sommige plaatsen is ablatie van alcoholische septums uitgegroeid tot de voorkeursbehandeling voor hypertrofische cardiomyopathie, er is enige controverse geweest over de vraag of het de operatie voor alle patiënten zou moeten vervangen.

Harttransplantatie is ook bekend als een harttransplantatie.Dit omvat het vervangen van het zieke hart door een gezond hart van een onlangs overleden donor. Het is een laatste redmiddel dat wordt gebruikt wanneer alle andere behandelmethoden niet succesvol zijn geweest.