Wanneer moet borstonderzoek plaatsvinden? Het hangt er van af

Hoe vaak moet borstonderzoek plaatsvinden en wanneer moeten ze beginnen? Het duurde jaren nadat een vrouw veertig jaar oud was. Vanwege het risico op valse positieven, onnodige biopsieën, extra financiële kosten en de overbehandeling door psychologische problemen, is het antwoord nu "Het hangt ervan af".
Zou het niet beter zijn om een ??meer definitief antwoord te hebben? Oguzhan Alagoz, van de Universiteit van Wisconin-Madison creëerde een beslissingsmodel dat precies dat zal doen. Alagoz zegt dat met het model, hij kan beslissingen voor het nemen van borstonderzoek aanpassen aan het berekende risico van een vrouw op invasieve borstkanker - in plaats van alleen focussen op haar leeftijd.
Zijn model is beschreven in Operations Research, Uitgave september / oktober 2012.
Het beslissingsmodel heeft niet alleen de genetica, leeftijd en andere persoonlijke risicofactoren van de patiënt, maar ook details over haar screeninggeschiedenis.
Alagoz zei:

"We illustreren hoe deze extra informatie kan veranderen welke beslissing optimaal is en helpt artsen bij het nemen van betere screeningsbeslissingen," zegt Alagoz. "In tegenstelling tot andere vormen van kanker zoals colorectaal, wordt momenteel geen rekening gehouden met de bestaande op borstkanker gebaseerde richtlijnen."

Samenlevingen en afdelingen van regeringen zijn het er niet over eens wanneer vrouwen borstonderzoek moeten gaan doen. Sommigen, zoals de American Cancer Society, houden nog steeds vast aan 40 jaar als de beste tijd om te beginnen, terwijl de Amerikaanse preventieve diensten-taskforce het in 2011 veranderde naar 50 jaar. Het voegde eraan toe dat individuele artsen en patiënten zouden moeten beslissen of ze eerder zouden beginnen .
Tot een paar jaar geleden werd gedacht dat routinematige mammografieën de nationale borstkankerpercentages met minstens 20% tot 30% zouden verminderen. Verschillende recente onderzoeken hebben echter vastgesteld dat dit helemaal niet het geval is. Een grote Zweedse studie toonde aan dat borstonderzoek beperkte of geen invloed heeft op borstkankersterfte bij vrouwen in de leeftijd van 40 tot 69 jaar. Hun studie werd gepubliceerd in de Journal of the National Cancer InstituteProbleem met 17 juli 2011.
Een ander onderzoek, uitgevoerd door onderzoekers van de afdeling Volksgezondheid van het Erasmus MC in Rotterdam in Nederland, en gepubliceerd in Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention ontdekte dat screeningmammogrammen de mortaliteit van borstkanker met 49% omlaag brachten.
Een screening op borstkanker is effectief en heilzaam voor de samenleving en individuele patiënten, en de voordelen ervan moeten worden gemaximaliseerd, terwijl tegelijkertijd de potentiële schade wordt beperkt, zoals over- of onderzeese screening.
Het besluitvormingsmodel van Alagoz is afhankelijk van sequentiële besluitvormingstechnieken, die rekening houden met beslissingen die verschillende keren worden genomen en een cascade-effect hebben, zoals een abnormaal screeningresultaat dat een patiënt ertoe aanzet zes maanden later voor een nieuwe screening te gaan, of een set van risicofactoren die haar ertoe aanzetten eerder en vaker te screenen.
Het model richt zich op het individuele kankerrisico van elke patiënt, dat wordt berekend op basis van een aantal factoren, waaronder haar familiegeschiedenis, levensstijl en eerdere screeningsgeschiedenis. Het risico van de vrouw op kanker - en het risico van "overgang" naar nieuwe staten, zoals biopsie en behandeling - zou dalen als al haar mammogrammen negatief zouden zijn. Dit zou betekenen dat artsen in sommige gevallen een screening van borstkanker voor een individuele patiënt meerdere jaren niet aanraden.
Door screeningbehoeften aan de individuele patiënt aan te passen, zegt Alagoz dat zijn model de kwaliteit van leven en het aantal jaren dat een vrouw geniet zal verbeteren, terwijl het totale aantal mammogrammen dat een populatie als geheel krijgt, wordt verlaagd in vergelijking met standaard populatie-gebaseerde screeningsaanbevelingen.
Alagoz zei:

"Ons model kan helpen het aantal onnodige mammogrammen terug te dringen, wat neerkomt op ongeveer $ 100 miljoen aan te hoge uitgaven per jaar in de Verenigde Staten."

Individuele aanbevelingen voor borstonderzoek zullen veel levens met veel risico's besparen en onnodige biopsieën, zinloze blootstelling aan straling, behandelingen, kosten en stress voor vrouwen met een laag risico verminderen.

Alagoz voegde toe dat zijn model "één enkele gemakkelijke statistiek kan creëren om meerdere risicofactoren te beschrijven, een punt dat de communicatie tussen de radioloog, de patiënt en de verwijzende arts zou kunnen vergemakkelijken, en misschien zelfs gedeelde besluitvorming in een meer op partnerschap gerichte patiënt-clinicus mogelijk zou maken. relatie."

Wat zijn de voor- en nadelen van borstonderzoek?

De meerderheid van de vrouwen overschatten aanzienlijk hun risico om te overlijden aan borstkanker, ze overschatten ook de voordelen van het screenen van mammografie op het verminderen van dat risico. Sommige deskundigen zeggen dat als vrouwen volledig begrijpen hoe klein, maar statistisch significant, de impact van mammografieën op de algemene sterftecijfers van kanker ligt, de meesten van hen ze zouden weigeren.
Niemand schijnt het erover eens te zijn wat de bijdrage van mammografieën aan de algehele gezondheid en levensduur van de bevolking is. Voor vrouwen met goedaardige laesies kunnen mammografieën emotionele stress en financiële kosten veroorzaken.
De meerderheid van de patiënten accepteert het vals-positieve risico bij borstonderzoek; in feite zeggen de meesten dat het niet erg schrijnend is. Hoewel veel patiënten het terugroepen buitengewoon beangstigend vinden, zijn ze opgelucht toen ze zeiden dat het een vals positief was (dit gebeurt in ongeveer 90% van de gevallen).
Het belangrijkste effect van routinematige borstonderzoeken is het vroegtijdig detecteren van borstkanker, in het bijzonder voor niet-invasief ductaal carcinoom in situ, dat soms "pre-borstkanker" wordt genoemd, aanzienlijk te verhogen. Dit type kanker vormt zelden een knobbeltje. Mammografieën kunnen dergelijke borst maligniteiten al heel vroeg detecteren; de meesten van hen worden echter nooit levensbedreigend.Dit leidt tot het argument dat mammografieën op grote schaal niet moeten beweren levens te redden, maar onnodige operaties, angst en financiële kosten voor patiënten veroorzaken.
In oktober 2011 rapporteerden Schotse onderzoekers in Health Technology Assessment dat mammografische monitoring eenmaal per jaar moet plaatsvinden bij hoogrisicovrouwen en eens in de 3 jaar voor anderen.
Geschreven door Christian Nordqvist