WHO Fukushima-rapport - Goed en slecht nieuws

Een voorlopig ramingrapport van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) over het ongeluk van 2011 in de kerncentrale van Fukushima Daiichi wees uit dat het menselijke risico op kanker in het grootste deel van het land niet toeneemt, maar dat sommige zuigelingen in een nabijgelegen stad blootgesteld zijn aan radioactief jodium -131 kan een hoger levenslange risico hebben op het ontwikkelen van schildklierkanker.
De fabriek in Fukushima werd getroffen door een tsumani na een magnitude-9 aardbeving op 11^th Maart, 2011. Een tsunami-golf van 14 meter neutraliseerde de noodstroomvoorziening van de centrale, resulterend in een meltdown in drie van de zes reactoren van de faciliteit.
Doses van 10 millisieverts per jaar en 50 mSv kunnen zijn ontvangen door inwoners van twee nabijgelegen steden, namelijk Namie, die binnen de 12-mijlszone voor evacuatie ligt, en Litate, binnen 40 kilometer van de kerncentrale.
In een interview met Reuters, Gregory Hartl, woordvoerder van de WHO, zei over de baby's in Namie die een dosis van de schildklier kregen geschat op 100 tot 200 mSv per jaar:

"Dat zou een gebied zijn vanwege de geschatte hoge dosis die we in de gaten moeten houden." Onder de 100 mSv waren de onderzoeken niet overtuigend. "

Jodium-131

Ons lichaam absorbeert jodium in voedsel; het is bij voorkeur geconcentreerd in de schildklier - de klier heeft jodium nodig om goed te kunnen werken. Wanneer (radioactief) jodium-131, ook bekend als ¹³¹Ik ben aanwezig op hoge niveaus in de omgeving als gevolg van radioactieve neerslag, mensen kunnen het via verontreinigd voedsel adsorberen - en het bouwt zich op in de schildklier.
Als ¹³¹Ik sterf, de schildklier kan beschadigd raken. Blootstelling aan hoge niveaus van ¹³¹Ik verhoog het risico om later in het leven radiogene schildklierkanker te ontwikkelen. Er is ook een hoger risico op niet-kankerachtige gezwellen en thyroiditis.
De jongere mensen worden blootgesteld aan ¹³¹Ik, hoe hoger hun levenslange risico op schildklierkanker.

Drie Fukushima Daiichi-reactoren oververhit, waardoor bekendmakingen en de afgifte van radioactief materiaal in de lucht. Reactor Unit 3 (rechts) en Unit 4 (links), op 16 maart 2011

Geen van de sterfgevallen van de fabrieksarbeiders gekoppeld aan straling

Een ander (tussentijds) rapport, uitgevoerd door het wetenschappelijk comité van de Verenigde Naties, zegt dat er geen verband bestaat tussen de dood van zes werknemers in de fabriek tijdens het ongeval en de blootstelling aan straling. Hoewel een aantal werknemers stralingsblootstelling aan hun huid hadden, waren er geen detecteerbare gezondheidseffecten aanwezig. De commissie zei dat de dood van zes mensen verband hield met eerdere gezondheidsproblemen of niet-bestralingsongevallen. Een van de mensen die stierf had acute leukemie, terwijl een ander van een ladder viel - in beide gevallen zouden ze zijn gestorven aan verdrinking toen de tsunami de faciliteit trof.
De wetenschappers zeggen dat blootstelling aan hogere stralingsniveaus levenslang kankerrisico verhoogt 'Enigszins'. Acuut stralingssyndroom kan optreden bij 1Sv (1000 mSv).
Gezondheidsautoriteiten, evenals andere openbare instanties in Japan, zeggen dat ze de blootstelling van mensen jaarlijks onder de 20mSc kunnen houden. Hun doel is om niveaus in de buurt van minder dan 1 mSv te brengen. Een niveau van 2,4 mScv per jaar is wat natuurlijke achtergrondstraling wereldwijd ons doorgaans blootstelt.
Het voorlopige rapport - getiteld "Voorlopige schatting van de dosis van het kernongeval na de Grote Aardbeving en Tsunami in 2011 in 2011" - legt uit dat andere delen van de prefectuur van Fukushima blootstellingspercentages tussen 1 en 10 mSv hadden, vergeleken met 0,1-1 mSv in de rest van het land.
Het rapport voegt eraan toe dat straling van het ongeval dat andere landen bereikte, zoals Zuid-Korea, zich op niveaus onder 0,01 mSv bevond, minder dan de helft van wat een patiënt die een thoraxfoto ontvangt, wordt blootgesteld.
AWHO meet stralingsniveaus in het water, de bodem, lucht en voedselvoorraden; het benadrukte dat na het ongeval "In deze meest getroffen locaties, externe blootstelling de belangrijkste bijdrage levert aan de effectieve dosis."
De WHO voegde eraan toe dat de wetenschappers alles in het werk hadden gesteld om ervoor te zorgen dat er geen doses werden onderschat. Het Agentschap voegde echter toe dat hun schattingen gebaseerd zijn op beperkte gegevens.
De WHO legde uit dat het ongeluk in Tsjernobyl in 1986 mensen blootstelde aan veel hogere levensdosis straling, in vergelijking met de Fukushima-straling.
De auteurs schreven:

"De ervaring met het ongeluk in Tsjernobyl was dat ongeveer 30% van de levensdosis gedurende het eerste jaar werd toegediend en ongeveer 70% gedurende de eerste 15 jaar.
Op basis van gegevens over de concentratie van omgevingsactiviteiten kan worden verwacht dat de fractie van de levensdosis na het eerste jaar lager zal zijn voor het kernongeval van de kerncentrale in Fukushima Daiichi dan voor het ongeluk in Tsjernobyl.

Geschreven door Christian Nordqvist