Wondgenezing voordelen met Bioactive Peptide Combo

Volgens een studie gepubliceerd in PloS ONE, onderzoekers zijn erin geslaagd wondgenezing succesvol te stimuleren door twee bioactieve peptiden te combineren. De peptiden stimuleren bloedvaten om te groeien en bevorderen opnieuw groeien van weefsel. Verdere ontwikkeling van deze peptiden kan resulteren in een nieuwe behandeling voor acute en chronische wonden.
De studie werd gedeeltelijk ondersteund door subsidies van het National Eye Institute, onderdeel van de National Institutes of Health, en Wound Care Partners, LLC.
In preklinische modellen die ontworpen zijn om verstoorde wondgenezing te simuleren zoals waargenomen bij personen met ongecontroleerde diabetes of vaatziekten, testten de onderzoekers een nieuw ontwikkeld peptide genaamd UN3. UN3 werd ontwikkeld en gemodificeerd uit twee natuurlijk voorkomende peptiden die gewoonlijk in sporenhoeveelheden aanwezig zijn en worden aangetroffen in humaan bloedplaatjesrijk plasma.
Het team ontdekte dat UN3 leidde tot een toename van 300% in celmigratie als reactie op de verwonding, een toename van 250% in de bloedvaten, evenals een 50% toename in de ontwikkeling van bloedvatwanden.
Hoofdauteur van de studie, Tatiana Demidova-Rice, Ph.D., nu afgestudeerd cel, moleculair en ontwikkelingsbiologie aan de Sackler School of Graduate Biomedical Sciences, legde uit:

"Met behulp van dubbelblinde in vivo experimenten hebben we vervolgens het wondgenezende peptide UN3 aangebracht met een peptide dat is gemaakt tijdens een eerdere studie, genaamd comb 1. We ontdekten dat de twee samen alle controlegroepen out-voerden, inclusief de enige FDA- goedgekeurd groeifactor-bevattend medicijn voor de behandeling van diabetische wonden, becaplermin. "

Verschillende peptiden werden geïdentificeerd in december 2010, door Ira Herman, Ph.D, hoogleraar moleculaire fysiologie en farmacologie aan Tufts University School of Medicine, en Demidova-Rice, uit een Clostridium histolyticum collagenase behandeling van bio-gesynthetiseerde extracellulaire matrix.
Na het selecteren van sleutelpeptiden, ontwikkelden de onderzoekers het peptide, comb1. Een van de verschillende strategische kenmerken die comb1 bezit, is het vermogen om angiogenese te activeren door de bloedvatgroei in vitro met 200% te verhogen.
Herman, directeur, moleculair en cellulair fysiologisch afstudeerprogramma aan de Sackle School of Graduate Biomedical Sciences en directeur, Centrum voor Innovaties in Wound Healing Research, Tufts University, zei:

"De bevestiging dat deze peptiden synergetisch zouden kunnen werken om de wondgenezing van de mens te verbeteren, maakt ons onderzoek een significante stap dichterbij klinische toepassing." We hopen dat we binnenkort kunnen helpen de manier te veranderen waarop de zorg wordt geleverd in civiele en gevechtsinstellingen.
De wondgenezingpeptiden moeten ook strategisch zijn, omdat we doorgaan met het ontwikkelen van 'slimme' apparaten voor volledig gevasculariseerde levende weefselconstructies voor brandwondenpatiënten of patiënten met diabetische plantaire of veneuze stasiszweren. Klinische proeven met de peptiden zullen de volgende stap zijn. "

Octrooiaanvragen die verband houden met de peptiden zijn ingediend door Tufts University.
Tufts Center for Innovations in Would Healing Research bestond uit experts van Tufts 'tandheelkundige, medische, technische en veterinaire scholen, naast Tufts Medical Center en lokale onderzoeksinstituten. Hun doel is om nieuwe behandelingen voor wondgenezing en volledig gevasculariseerde orgaanconstructies voor op maat gemaakte regeneratieve geneeskunde te ontwikkelen.
Demidova-Rice bevindt zich momenteel in het Edwin L. Steele Laboratorium voor Tumorbiologie in de afdeling Stralingsoncologie in het Massachusetts General Hospital. Andere onderzoekers zijn Lindsey Wolf, BS, voorheen een onderzoeksassistent bij TUSM, nu een afgestudeerde student die werkt aan een doctoraat in de afdeling moleculaire genetica en microbiologie aan de Universiteit van Texas in Austin; Jeffry Deckenback, PhD, die tijdens het uitvoeren van het werk postdoctoraal was in het Herman-lab; en Michael R. Hamblin, PhD, een hoofdonderzoeker bij het Wellman Center for Photomedicine in het Massachusetts General Hospital en universitair hoofddocent bij de afdeling dermatologie van de medische faculteit van Harvard.
Geschreven door Grace Rattue