Leeftijd gerelateerde maculaire degeneratie kan gemakkelijker te voorspellen zijn dankzij het nieuwe risicobeoordelingsmodel

Volgens een rapport dat eerst online is gepubliceerd door Archives of Ophthalmology, een van de JAMA / Archives tijdschriften, een nieuw risicobeoordelingsmodel kan helpen bij het voorspellen van de ontwikkeling van geavanceerde leeftijdsgebonden maculaire degeneratie.
Uit de achtergrondinformatie van het artikel blijkt dat leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD) een van de belangrijkste oorzaken van blindheid is in de Verenigde Staten en in de westerse wereld. De auteurs schrijven,

"Naarmate vooruitgang in het ontwerpen van betere preventieve maatregelen en eerdere behandelingsopties versnelt en er nieuwe genassociaties worden geïdentificeerd die bijdragen aan de huidige bekende risicofactoren, is de wenselijkheid van een betrouwbaar risicobeoordelingsmodel van aanzienlijk belang en potentiële waarde geworden."

Ze bleven uitleggen dat het model personen met vroege AMD moet herkennen die het grootste risico hebben om geavanceerde AMD te ontwikkelen met het vermogen om te voorspellen wanneer die progressie kan optreden. Michael L. Klein, MD, van het Casey Eye Institute, Oregon Health & Science University, Portland, en zijn collega-onderzoekers wilden een risicobeoordelingsmodel ontwerpen voor de ontwikkeling van geavanceerde AMD met fenotypische (gerelateerd aan waarneembare fysieke kenmerken), demografisch, milieu- en genetische risicofactoren.
De onderzoekers gebruikten longitudinale gegevens van de Age-Related Eye Disease Study, inclusief de DNA-monsters van de deelnemers, oculaire en medische geschiedenis en onderzoeken. De studie werd uitgevoerd door patiënten gedurende gemiddeld 9,3 jaar te volgen en werd in twee groepen onderverdeeld. De eerste groep deelnemers die geavanceerde AMD in beide ogen had ontwikkeld en die deze aandoening niet had bij aanvang van de studie. De tweede groep bestond uit deelnemers die geavanceerde AMD ontwikkelden in een tweede oog, die al bij baseline de aandoening in één oog had.
Het uiteindelijke model omvatte de volgende variabelen: een eenvoudige schaalscore (een som van klinische risicofactoren in beide ogen), twee genotypen, zeer grote drusen (afzettingen op de retina geassocieerd met AMD), roken, familiegeschiedenis, gevorderde AMD in één oog en leeftijd.
Het uiteindelijke model bestond uit 2.692 deelnemers die bij baseline geen geavanceerde AMD hadden en 635 deelnemers (24%) ontwikkelden geavanceerde AMD tijdens de follow-up. 82 procent van de patiënten met gevorderde AMD bij aanvang had de geografische atrofie (geleidelijke verslechtering van de retinale cellen, genaamd "droge AMD") type, terwijl 56 procent die het neovasculaire type had (nieuwe bloedvatvorming en lekkage, "natte AMD" genoemd) ontwikkelde geavanceerde AMD in het andere oog.

De studie suggereert daarom dat het complete model goed leek te presteren en het risico van geavanceerde AMD voor een individu discrimineerde.
De auteurs stellen,

"De resultaten kunnen van potentiële waarde zijn in de klinische praktijk door te helpen bij het bepalen van de frequentie van vervolgonderzoeken, het gebruik van thuismonitoring van centrale visie en de wenselijkheid van het initiëren van preventieve maatregelen, waaronder gunstige veranderingen in levensstijl, zoals veranderingen in het voedingspatroon en gebruik van voedingssupplementen De korte-termijn eindpunten (bijvoorbeeld 2 jaar) kunnen nuttig zijn bij het plannen van klinische proeven. "

Ze bleven zeggen dat het model goed presteerde op het gebied van discriminatie, kalibratie en algehele prestaties en voegde eraan toe:

"Wij zijn van mening dat ons huidige model van grote waarde is voor het beoordelen van AMD-risico's en we verwachten dat toekomstige verbeteringen de nauwkeurigheid verder zullen verbeteren."

Geschreven door Grace Rattue