Oestrogeendeprivatie ondermijnt uiteindelijk Brain Receptors en Stroke Protection

Onderzoekers ontdekten dat lange perioden van oestrogeendeprivatie bij ouder wordende ratten een ernstige invloed hebben op het verminderen van het aantal hersenreceptoren voor het hormoon en het risico op een beroerte verhogen.
Volgens een onderzoek in Proceedings van de National Academy of Sciences, de beperking wordt voorkomen als de oestrogeensubstitutie begint kort nadat de hormoonniveaus dalen.
Dr. Darrell W. Brann, hoofd van het Developmental Neurobiology Program van GHSU en de bijbehorende auteur van het onderzoek schrijft:

"Dit is verder bewijs van een kritisch venster voor oestrogeentherapie, ofwel vlak voor of net na de menopauze."

Volgens de resultaten van een 12-jarig onderzoek van 161.808 vrouwen in de leeftijd van 50-79 jaar van het wijdverspreide Women's Health Initiative, verhoogde hormoontherapie in het algemeen het risico op beroerte en andere gezondheidsproblemen. De studie werd bekritiseerd omdat veel vrouwen, zoals Brann's bejaarde ratten, jaren zonder hormoonvervanging waren gegaan, ter ondersteuning van de zaak dat timing van vitaal belang is.
Brann's eerdere studies in de hippocampus, een centrum voor cognitie, leren en geheugen, vertoonden ook een verlaging van hormoonreceptoren bij jongere knaagdieren die modellen van de chirurgische menopauze waren; er bleven echter vragen over waarom het verlies plaatsvond en of het van nature voorkomt bij het ouder worden.
De nieuwe studie onthult dit verlies door te ontdekken dat inactieve receptoren doelwit worden voor eliminatie bij ratten die 60-65-jarigen nabootsen, ongeveer een decennium na de menopauze; het receptorverlies had echter geen invloed op de baarmoeder, die gevoelig bleef voor oestrogeen.

Onderzoekers ontdekten, na langdurige perioden van oestrogeenuithongering, dat een enzym genaamd CHIP - carboxyl-terminus van Hsc70-interacterende eiwit - verhoogde binding met oestrogeenreceptor-alfa, een belangrijke breinreceptor voor neuroprotectie. Hoewel CHIP-niveaus ongewijzigd blijven, resulteert de verhoogde binding erin dat ongeveer de helft van de receptoren wordt meegesleept naar het proteosoom van de cel om te worden versnipperd en afgebroken. Brann zei, "We denken dat dit het mechanisme is voor hoe de receptor wordt afgebroken."
Toen onderzoekers de bejaarde ratten later met oestrogeen behandelden, ontdekten ze wat het Women's Health Initiative toonde: verhoogde sterfte.
Brann zei:

"Dus het leek niets goeds te doen en misschien deed het wat schade bij oudere ratten en dat is vergelijkbaar met wat de WHI vond," zei Brann. De hersenbescherming die door oestrogeen wordt geboden wanneer deze eerder aan de ratten wordt gegeven, suggereerde het "kritieke venster".

Bovendien, toen de CHIP-activiteit werd geblokkeerd, werd de receptorvernietiging ook zo.
Onderzoekers die de bejaarde ratten op een later tijdstip met oestrogeen behandelden, bevestigden wat het Women's Health Initiative toonde: verhoogde sterfte.
Brann zegt:
"Dus het leek niets goeds te doen en misschien deed het wat schade bij oudere ratten en dat is vergelijkbaar met wat de WHI vond. De hersenbescherming geboden door oestrogeen toen het eerder aan de ratten werd gegeven, stelde het" kritieke venster "voor.
Het onthulde ook dat wanneer de CHIP-activiteit werd geblokkeerd, ook de receptorvernietiging plaatsvond.
Daaropvolgend onderzoek omvat het behandelen van die ratten met oestrogeen waar CHIP-gerelateerde destructie wordt geblokkeerd om vast te stellen of geredde receptoren zullen reageren, evenals om te bepalen welke processen in andere gebieden van de hersenen plaatsvinden.
Brann, die ook Associate Director is van GHSU's Institute of Molecular Medicine and Genetics, zei:

"We denken dat de oestrogeenreceptor vermindert, daarom neemt de gevoeligheid af. Als het hormoon lang genoeg weg is, is het logisch dat er een verminderde gevoeligheid is omdat de normale feedback tussen de receptor en het hormoon wordt verminderd."

Geschreven door Grace Rattue