Dikkere moeders hebben dikkere baby's met meer levervet

Baby's die geboren zijn aan dikkere moeders zijn niet alleen dikker zelf, wat we al wisten, maar hebben ook meer vet in hun lever, wat we niet wisten, volgens een nieuwe studie gepubliceerd in het septembernummer van het tijdschrift Pediatrisch onderzoek. De onderzoekers, van Imperial College London, ontdekten ook dat de baby's niet alleen dikker waren, maar meer vet hadden rond de buik, en dit, samen met de hoeveelheid vet in de lever, toenam over het hele scala van de pre-generatie van hun moeder. zwangerschap BMI.
Studieleider Neena Modi, een professor van de afdeling Geneeskunde aan het Imperial College in Londen en een consultant-neonatoloog bij Chelsea en Westminster Hospital, vertelde de pers dat:
"Deze studie toont aan dat de BMI van een vrouw, zelfs in het normale bereik, van invloed is op de hoeveelheid vet in haar baby bij de geboorte.Volwassen vrouwen hebben dikkere baby's en er zit meer vet in de lever van de baby's."
"Als deze effecten aanhouden in de kindertijd en daarna, kunnen ze het kind levensgevaarlijke gezondheidsproblemen met zich meebrengen", voegde ze eraan toe.
De link tussen dikke en zwaarlijvige moeders die dikkere baby's hebben met een hoger risico op gezondheidsproblemen, zoals obesitas en diabetes type 2, is in het latere leven al goed ingeburgerd, maar we weten niet zo veel over de onderliggende biologie, Modi en collega's schrijven in hun achtergrondinformatie.
En dus, om het idee te testen dat dit te wijten kan zijn aan gebeurtenissen die plaatsvonden vóór de geboorte in de baarmoeder, bestudeerden ze de lichaamssamenstelling van 105 pasgeboren baby's in Chelsea en Westminster Hospital en vergeleken het met de BMI van hun moeders voordat ze zwanger werden.
Ze gebruikten protonenmagnetische resonantie beeldvorming en spectroscopie om de baby's te scannen terwijl ze sliepen. Van de scans meetten ze het totale lichaamsvet (vetweefsel), waar het werd verdeeld, en het vet in de levercellen (intrahepatocellulaire lipideninhoud).
Bij volwassenen correleren hoge niveaus van vet in lever en lichaamsvet sterk met verminderde controle van de bloedsuikerspiegel.
De resultaten toonden aan dat:

• De BMI vóór de zwangerschap van de moeders varieerde van 16,7 tot 36,0.


• Na aanpassing van het gewicht en geslacht van de baby's, was er een toename van hun totale, buik- en niet-buikvet voor elke toename in de BMI van hun moeder.


• En voor elke toename in de BMI van de moeder was er een toename van 8,6% vet in de levercellen van de baby's, na aanpassing voor het geslacht van baby's en de postnatale leeftijd.


• Deze verhogingen in buikvet en levervet werden ook gezien in het normale bereik van maternale BMI.

De onderzoekers concludeerden dat deze effecten baby's op een levenslange weg kunnen zetten die hun metabole gezondheid schaden.
Modi zei:
"Er is steeds meer bewijs dat de ontwikkeling van een baby voor de geboorte een grote impact heeft op hun gezondheid op latere leeftijd, wat betekent dat de preventie van obesitas in de baarmoeder moet beginnen."
Ongeveer de helft van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd in het VK heeft overgewicht of obesitas, zei Modi. Maar het is ook belangrijk op te merken dat het verband tussen de hoeveelheid vet in de baby en de BMI van de moeder verspreid is over het hele bereik van BMI, "wat betekent dat het niet alleen een probleem is voor dikke en zwaarlijvige moeders", benadrukte ze.
"We moeten vaststellen wat de optimale BMI voor de moeder is, zodat we vrouwen kunnen helpen ervoor te zorgen dat hun lichaam in de best mogelijke conditie is voordat ze zwanger worden", stelde Modi.
BMI, of Body Mass Index, is het gewicht van de persoon in kilo gedeeld door het kwadraat van hun lengte in meters. Volgens het systeem van de Wereldgezondheidsorganisatie is een BMI van 18,5 tot 25 normaal, van 25 tot 30 is overgewicht en meer dan 30 is obesitas.
In deze studie hadden 5 van de moeders een BMI in het ondergewichtbereik, 69 in het normale bereik, 23 in overgewicht en 8 in obesitas.
Middelen van de Medical Research Council en Chelsea en Westminster Hospital NHS Foundation Trust hebben het onderzoek betaald.
Geschreven door Catharine Paddock PhD