Genmechanisme dat colorectale kanker stopt, gemodelleerd in muizen

Een onderzoeksteam in Frankrijk heeft een laboratoriummuis gefokt met een genmutatie waarmee colorectale kankertumoren kunnen groeien omdat het eiwit dat door het gen is gecodeerd niet langer in staat is om zelfmoord ("apoptose") te veroorzaken. Ze hopen dat hun ontdekking de weg zal banen voor de ontwikkeling van een behandeling die zich richt op het gen, zodat het apoptose in kankercellen reactiveert. Ze schrijven over hun bevindingen in een brief die op 11 december online is gepubliceerd in het tijdschrift Natuur.
Het team werkt al een tijdje aan het proberen meer te begrijpen over celdood en met name apoptose. Eenmaal geactiveerd, zet het mechanisme de cel op een zelfvernietigend pad. De leider van het team is Patrick Mehlen, directeur van het DEVweCAN 'Laboratory of Excellence' in het Lyon Cancer Research Center aan de Université de Lyon, Centre Léon Bérard.
De afgelopen 15 jaar hebben onderzoekers op dit gebied gedebatteerd over het tumoronderdrukkende vermogen van een gen genaamd DCC, dat bij mensen codeert voor een receptoreiwit dat bekend staat als Verwijderd in colorectaal carcinoom. Receptor-eiwitten zitten op het oppervlak van cellen en zijn ontvankelijk voor 'liganden', speciale moleculen die ermee in contact komen en hun gedrag veranderen, zoals het activeren of dempen van signalen die dingen doen als controleprocessen in de cel.
We weten al uit eerder onderzoek dat DCC-expressie ofwel verloren is gegaan ofwel aanzienlijk is verminderd in de meerderheid van de gevorderde colorectale kankers. We weten ook dat de DCC-receptor apoptose veroorzaakt, tenzij het is gekoppeld aan zijn ligand, netrin-1.
Mehlen en collega's stelden voor dat de receptoren fungeren als schildwachten op het oppervlak van de cellen: deze schildwachten kijken voortdurend naar wat er in hun omgeving gebeurt, en daarom worden ze ook "afhankelijkheidsreceptoren" genoemd.
Terwijl het ligand is betrokken, stuurt het DCC-receptoreiwit een signaal dat "alles in orde is", en activeert dus ook geen celdood en de cel overleeft. Maar wanneer het ligand er niet is, interpreteert de receptor dit effectief als "alles is niet goed" en geeft de celdoodtrigger vrij.
Wanneer u dit sentinel-idee toepast op kankercellen, dan zou het suggereren dat de afwezigheid van liganden ervoor zorgt dat de DCC-receptoren "alles niet goed" signaleren, en dus de cellen op een pad van zelfvernietiging plaatsen, waardoor de dood van rogue-cellen die anders zouden uitgroeien tot een tumor.
Maar zoals Mehlen en collega's in hun Natuur papier, tot nu toe hebben geen dierproeven het idee kunnen ondersteunen dat deze kant van DCC een oorzaak is van agressieve kankerontwikkeling.
Om de rol te onderzoeken die DCC-geactiveerde apoptose zou kunnen spelen bij de controle van tumorontwikkeling, gebruikten ze muizen die al genetisch gepredisponeerd waren om darmkanker te ontwikkelen (zij hebben een bepaalde variant van het APC-gen), en deze verder gemodificeerd zodat ze een mutatie van DCC, waarvan de apoptosis-trigger geen signaal geeft.
Ze ontdekten dat de muizen spontaan darmkanker ontwikkelden.
Mehlen en collega's beschrijven hun bevindingen in de Natuur brief:
"Hoewel het verlies van DCC-geïnduceerde apoptose in dit muismodel niet gepaard gaat met een grote desorganisatie van de darmen, leidt het tot een relatief lage frequentie tot spontane intestinale neoplasie. Verlies van DCC-geïnduceerde apoptose gaat ook gepaard met een toename van de aantal en agressiviteit van darmtumoren in een predisposing APC mutant context, resulterend in de ontwikkeling van zeer invasieve adenocarcinomen. "
Ze concluderen dat deze resultaten aantonen dat DCC zich gedraagt ??als een tumor-suppressor doordat het de mogelijkheid heeft om apoptose in kankercellen te veroorzaken.
Mehlen vertelde de pers:
"Het organisme wordt van nature beschermd tegen de ontwikkeling van kankers dankzij de aanwezigheid van dit tumor-onderdrukkende gen."
Maar helaas zijn er enkele kankercellen die erin slagen om aan deze controle te ontsnappen door het afhankelijkheidsreceptormechanisme van DCC te blokkeren.
"Op deze manier weten we dat het DCC-gen in de meeste menselijke kankers gedoofd is", legde hij uit.
De onderzoekers hopen dat het niet lang zal duren voordat dit werk leidt tot nieuwe doelwitbehandelingen die celdood in kankercellen reactiveren. Dit kan ook van toepassing zijn op andere kankers, zoals borst- en longkanker.
"Onze groep heeft verschillende kandidaat-geneesmiddelen ontwikkeld die de celdood geïnduceerd door de DCC-receptor opnieuw activeren in diermodellen, en we hopen in staat te zijn om klinische tests van deze kandidaat-geneesmiddelen over drie jaar uit te voeren," zei Mehlen.
Mehlen heeft zojuist de Liliane Bettencourt Schueller Life Sciences Prize ontvangen, die zal helpen om zijn werk te financieren.
Geschreven door Catharine Paddock PhD

Dikkedarmkankeroverleving verbeterd met gebruik van Oxaliplatin

In 2011 werden bij ongeveer 101.340 Amerikanen de diagnose coloncarcinoom gesteld, een leidende wereldwijde oorzaak van zowel ziekte als overlijden, waarbij ongeveer een derde van de kankers werd gediagnosticeerd als stadium III, of als knooppuntpositieve ziekte. Een studie gepubliceerd in het januari nummer van The Journal of the National Cancer Institute onthult dat patiënten met fase III colonkanker een verbeterde overlevingsgraad hebben als ze een adjuvante behandeling krijgen van oxaliplatine toegevoegd aan 5-fluorouracil (5FU).

(Health)

Marihuana helpt MS-pijn verlichten

Onderzoekers van de Universiteit van Californië, San Diego School of Medicine hebben ontdekt dat het roken van marihuana kan helpen bij het verlichten van pijn en spasticiteit van de spieren bij mensen met multiple sclerose (MS). De studie is gepubliceerd in de Canadian Medical Association Journal (CMAJ). Hoewel er medicijnen beschikbaar zijn om spasticiteit te verlichten, een invaliderende aandoening waarbij de spieren strak en moeilijk te controleren zijn, verbeteren ze niet altijd de toestand bij patiënten en kunnen ze ook bijwerkingen hebben.

(Health)