Langzaam groeiende prostaatkanker: "Actief toezicht" kan een betere optie zijn dan behandeling voor oudere mannen

"Actieve surveillance", waarbij een jaarlijkse biopsie is betrokken, kan een betere behandelingsoptie zijn dan tumorverwijdering door chirurgie of bestralingstherapie voor oudere mannen met langzaam groeiende prostaatkanker die niet dramatisch verergert in de tijd, aldus Amerikaanse onderzoekers.
De Johns Hopkins-studie bij 769 mannen in de Verenigde Staten heeft vastgesteld dat nauwlettend toezicht met biopsie het risico op overlijden en ontmoediging van overbehandeling in deze groep oudere mannen met een niet-agressieve vorm van prostaatkanker met een laag risico niet verhoogt.
U kunt lezen hoe senior auteur dr. H. Ballentine Carter, een uroloog in het Johns Hopkins Hospital en een professor aan de Johns Hopkins University School of Medicine en zijn Brady Urological Institute, en collega's tot hun conclusies kwamen in een paper dat deze week online is gepubliceerd in de Journal of Clinical Oncology.
Elk jaar in de VS komen ongeveer 217.000 mannen erachter dat ze prostaatkanker hebben. De meesten van hen zijn halverwege de jaren 60 of ouder en hebben een laag risico om te overlijden aan de ziekte als ze de behandeling uitstellen. Maar meer dan 90% met kanker met laag risico, waaronder 80% van de 75-plussers, kiest eerder voor behandeling dan voor surveillance.
Carter vertelde de pers dat hun onderzoek tot dusver het "meest overtuigende bewijs" toonde dat actieve surveillance beter zou kunnen werken voor de meeste oudere mannen met de diagnose van een tumor van een zeer lage of kleine prostaatkanker.
"Onze bevindingen onderstrepen echt de noodzaak om de overmatige behandeling van dit mildere stadium van de ziekte bij oudere mannen aan te pakken, met name bij ouderen," zei Carter.
"Dit zijn mannen met een gunstig risicoprofielprofiel om mee te beginnen," voegde hij eraan toe.
Hoewel hij erkent dat sommige mannen de gedachte aan het leven met prostaatkanker gewoon niet kunnen verdragen en alleen willen dat het wordt verwijderd, zei Carter dat actieve surveillance een betere optie kan zijn voor de overgrote meerderheid van oudere mannen met dit type prostaatkanker, omdat het de risico's en complicaties van chirurgie en bestraling, waaronder incontinentie en andere problemen met de darm-, urinaire en seksuele functie.
Hij waarschuwde echter ook dat actief toezicht meer geschikt is voor mannen waarop kan worden vertrouwd om zich aan hun surveillanceschema te houden en opdagen voor afspraken. Ze zijn de beste kandidaten voor actieve bewaking, zei hij.
De prospectieve studie begon in 1995, toen de meeste gerekruteerde mannen al voorbij hun 65e verjaardag waren en deze volgden voor een mediane periode van 2,7 jaar (variërend van 15 jaar tot 2010). Het toezicht bestond uit controles om de 6 maanden en een biopsie per jaar.
De studie wordt beschouwd als de grootste en langstlopende studie van mannen met langzaam groeiende niet-agressieve prostaatkanker.
Langzaam groeiende, niet-agressieve prostaatkanker betekent dat de patiënt een kleine kans heeft om te sterven aan de ziekte.
Om aan de studie deel te nemen, moesten de deelnemers (90% wit en 6% zwart) zeer lage risico-kankers hebben met een tumor in het klinische stadium T1c.
Allen voldeden aan de belangrijkste criteria dat de kanker een Gleasonscore van 6 of minder moest hebben (een score van 7 tot 10 betekent dat de kanker agressiever is en waarschijnlijk moet worden behandeld).
80% van de deelnemers die betrokken waren bij de laatste analyse, voldeden ook aan minstens één van de andere criteria voor tumoren van klein volume. Deze omvatten het hebben van een PSA-dichtheid onder 0,15 ng / ml, en biopsiebevindingen met tot slechts twee biopsiekernen met kanker, en ziekte aanwezig in slechts tot 50% van elke kern.
De resultaten toonden aan dat:

• De mediane periode van behandeling-vrije overleving na diagnose was 6,5 jaar (bereik was 0,0 tot 15,0 jaar).


• Het percentage mannen dat na 2 jaar geen behandeling had, was 81%, na 5 jaar was het 59% en na 10 jaar was het 41%.


• 255 mannen (33,2% van de totale deelnemers) hadden een behandeling met een mediaan van 2,2 jaar (bereik was 0,6 tot 10,2 jaar) na diagnose.


• Van deze 255 mannen kregen 188 (73,7%) behandeling vanwege een herclassificatie van de tumor na een biopsie.


• Het aantal mannen dat een curatieve behandeling of een reclassificatie van de biopsie had, was significant lager bij degenen die voldeden aan de volledige criteria voor inschrijving dan degenen die dat niet deden.


• De mannen die voldeden aan de volledige inschrijvingscriteria hadden 30% minder kans om tijdens surveillance te worden herbestemd tot een categorie met een hoog risico en hadden dus een behandeling nodig in vergelijking met de mannen die ze niet hadden gehaald.


• Geen van de deelnemers stierf aan prostaatkanker.

Carter en collega's concludeerden dat:
"Voor zorgvuldig geselecteerde mannen lijkt actieve bewaking met curatieve opzet een veilig alternatief voor onmiddellijke interventie."
"Het beperken van surveillance tot patiënten met een zeer laag risico kan de frequentie van bijwerkingen verminderen", voegde ze eraan toe.
De onderzoekers zijn nu van plan de surveillance uit te breiden met andere medische centra, zoals het Cedars Sinai Medical Center in Los Angeles.
De huidige richtlijnen, die zijn goedgekeurd door het National Comprehensive Cancer Network, suggereren reeds actieve surveillance als een voorkeursoptie voor veel oudere mannen, zei Carter.
Om mannen die pas zijn gediagnosticeerd met prostaatkanker te helpen meer te weten te komen over actieve bewaking als een optie, zullen de studiesponsors, de Prostate Cancer Foundation en het team van Johns Hopkins een webgebaseerd educatieprogramma publiceren en hopen ze ook ontwikkelen van verbeterde screeningstests om patiënten met prostaatkanker te identificeren die het meest geschikt zijn voor actieve surveillance.
"Actief surveillanceprogramma voor prostaatkanker: een update van de Johns Hopkins-ervaring."
Jeffrey J. Tosoian, Bruce J. Trock, Patricia Landis, Zhaoyong Feng, Jonathan I. Epstein, Alan W. Partin, Patrick C. Walsh en H. Ballentine Carter.
Journal of Clinical Oncology, online gepubliceerd op 4 april 2011.
DOI: 10,1200 / JCO.2010.32.8112
Extra bron: Johns Hopkins Medical Institutions (12 april 2011).
Geschreven door: Catharine Paddock, PhD