nl.3b-international.com
Drang om na te bootsen is zo ingegrijsd, winstkansen bij Rock-Paper-Scissors zijn hoger met gesloten ogen
De menselijke drang om anderen te imiteren is zo ingebakken, dat onze kans om het speelhandspel Rock-Paper-Scissors te winnen hoger is met gesloten ogen dan met ogen open, aldus University College London (UCL) onderzoekers in een nieuw onderzoek gepubliceerd in de Proceedings of the Royal Society B deze week.
Voordat je probeert om je hoofd te krijgen hoe de kans op het winnen van een Rock-Paper-Scissors kan toenemen met gesloten ogen, probeer je er andersom eens over na te denken: wat is de spanning met je ogen open?
Het een-handen spel Rock-Paper-Scissors is een oude speelplaats favoriet over de hele wereld. Jij en je tegenstander moeten een van de drie mogelijke bewegingen met één hand tegelijk laten zien: ofwel Rock (gesloten vuist), Paper (vlakke hand) of Schaar (vuist met wijs- en middelvinger open als een schaar). Overwinningen gebeuren wanneer: Rock verslaat Scissors (omdat het ze kan verpletteren), Paper verslaat Rock (omdat het eromheen kan wikkelen) en Scissors verslaat papier (omdat ze het kunnen knippen). Het tonen van hetzelfde handgebaar als je tegenstander is gelijkspel.
Dus als beide tegenstanders "op hetzelfde moment" hun hand laten zien, zou je verwachten dat de kans dat je tekent één op drie is (er zijn negen mogelijke patronen bestaande uit drie win-verliezen, drie verliezen-win, en drie van trek-draw).
En dit vonden de onderzoekers, maar alleen als beide spelers blinddoeken droegen. Wanneer een van de spelers mocht spelen zonder een blinddoek, terwijl hun tegenstander de hunne nog moest dragen, ging de kans om te tekenen (met open ogen) omhoog! Ze konden het gewoon helpen om het handgebaar van hun geblinddoekte tegenstander na te bootsen.
Dit was ondanks het feit dat er een financiële prikkel was om te winnen.
Voor hun studie rekruteerde hoofdauteur Richard Cook van de afdeling UCL van Cognitive, Perceptual and Brain Science en collega's 45 vrijwilligers om het spel te spelen in een van de volgende twee omstandigheden: met en zonder blinddoeken.
In de eerste situatie waren beide spelers geblinddoekt, in de andere was slechts één geblinddoekt. Spelers die de meeste wedstrijden uit 60 in elke wedstrijd wonnen, beloofden een financiële beloning, waardoor ze een incentive kregen om trekkingen te voorkomen.
Cook en collega's merkten op dat het aantal wedstrijden dat eindigde in een gelijkspel in blinde toestand precies hetzelfde was als men bij toeval zou kunnen verwachten: dat is één op drie. Maar in de blinde wedstrijden was het aantal games dat eindigde in een gelijkspel aanzienlijk hoger dan een derde: de ziende speler kopieerde het handgebaar van hun blinfolded tegenstander, zelfs als het niet in hun belang was om dit te doen.
Cook vertelde de pers:
"Vanaf het moment dat we geboren worden, worden we vaak blootgesteld aan situaties waarin het nauwkeurig uitvoeren van een actie dezelfde actie voorspelt, of omgekeerd. Ouders lijken het niet te kunnen, maar imiteren de gezichtsuitdrukkingen van hun pasgeborenen - glimlachen, hun tong steken enzovoort. "
Hij zei dat dergelijke ervaringen de impuls opwekken om te imiteren "om zo ingebakken te worden dat het vaak onderbewust is, bijvoorbeeld wanneer een persoon begint te tikken op hun voet in een wachtkamer, is het niet ongebruikelijk dat de hele kamer begint te tikken zonder denken."
Als het zo is dat zulke handbewegingsreacties "automatisch" zijn, dat wil zeggen dat ze geen vrijwillige resultaten van denken zijn, dan moet het zien van de actie in één speler het motorische "programma" opwekken om het te maken. dezelfde actie in de andere speler bijna ogenblikkelijk.
Er is goed bewijs dat dergelijke reacties inderdaad plaatsvinden in wat het "spiegelneuronsysteem" wordt genoemd: dit reageert onmiddellijk op het zien van een actie, en introduceert een voorkeur voor imitatie die moet worden overwonnen als iemand iets anders probeert te doen.
Cook zei dat we goed bewijs hebben dat deze nabootsende reacties veel sneller voorkomen dan niet-imitatieve. Experimenten zijn uitgevoerd met reactietijden in het bereik van 200-400 milliseconden.
Hij zei dat de waarde van deze studie is dat het laat zien dat dergelijke imitatieve reacties moeilijk te stoppen kunnen zijn, wat de reden is dat ze "automatisch" lijken te zijn.
Middelen van de Economische en Sociale Onderzoeksraad betaalden voor het onderzoek.
"Automatische imitatie in een strategische context: spelers van een hakselaar-schaar imiteren gebaren van tegenstanders."
Richard Cook, Geoffrey Bird, Gabriele Lünser, Steffen Huck, Cecilia Heyes.
Proc. R. Soc. B, Online gepubliceerd vóór druk 20 juli 2011
DOI: 10,1098 / rspb.2011.1024
Link naar artikel.
Extra bron: UCL.
Geschreven door: Catharine Paddock, PhD
Meerderheid verpleegkundigen en artsen Ziekenhuisuniformen dragen gevaarlijke bacteriën
Volgens een studie gepubliceerd in het septembernummer van het American Journal of Infection Control, de officiële publicatie van APIC (Association for Professionals in Infection Control and Epidemiology), bleek meer dan 60 procent van de verpleegsters- en doktersuniformen van ziekenhuizen positief te zijn voor mogelijk gevaarlijke bacteriën .
Volgens een onderzoek dat is gepubliceerd in het open access-tijdschrift PLoS Genetics, rapporteert een internationale groep onderzoekers de bevindingen van vijf nieuwe genen die het risico op het ontwikkelen van coronaire hartziekte (CAD) en hartaanvallen beïnvloeden. Het onderzoek werd gefinancierd door de British Heart Foundation en het National Institute for Health Research in het Verenigd Koninkrijk, met aanvullende financiering van de NIH in de U.
