ADHD is een genetische neurologische ontwikkelingsstoornis, onthullen wetenschappers

Attention-deficit / hyperactivity disorder, beter bekend als ADHD, is een genetische aandoening, zeggen wetenschappers die overtuigend bewijs hebben geleverd. De studie, gefinancierd door de Wellcome Trust, is gepubliceerd in het laatste nummer van The Lancet. De onderzoekers, van het Medical Research Council (MRC) Center in Neuropsychiatric Genetics and Genomics en Department of Psychological Medicine and Neurology, Cardiff University, Wales, UK, concluderen in hun artikel dat ADHD een hersenontwikkelingstoornis is.
ADHD maakt kinderen onrustig, geagiteerd, impulsief en gemakkelijk afgeleid. Experts zeggen dat ongeveer 1 op de 50 kinderen is getroffen door ADHD. Hoewel een aantal factoren hebben gesuggereerd dat genetica waarschijnlijk een belangrijke rol speelt, is ADHD vaak toegeschreven aan een dieet met te veel suiker en een slechte opvoeding.
Eerdere studies hebben aangetoond dat een ouder met ADHD meer kans heeft op een kind dat ook de aandoening heeft in vergelijking met een ouder zonder ADHD - een factor die wijst op een mogelijk genetische associatie. Als een identieke tweeling ADHD heeft, is er een kans van 75% dat de andere tweeling ook zal hebben.
De auteurs leggen uit dat ADHD geen genezing kent, maar gedragsinterventies en farmacologische therapie kunnen de symptomen helpen behandelen.
In deze laatste studie analyseerden onderzoekers het DNA van 366 kinderen met ADHD en 1047 kinderen die de aandoening niet hadden (controles).
Uit de DNA-analyses bleek dat mensen met ADHD eerder DNA-segmenten misten, of delen van DNA die werden gedupliceerd in vergelijking met de controles. De auteurs leggen uit dat dit soort genetische variatie meer voorkomt in hersenaandoeningen. In een communiqué, The Lancet schrijft:

Dus deze nieuwe studie levert het eerste directe bewijs dat ADHD een neurologische aandoening is.

Significante overlapping werd ook gedetecteerd tussen de segmenten (kopie-aantalvariaties of CNV's), evenals die geassocieerd met schizofrenie en autisme.
Hoewel ADHD en autisme volledig apart worden geclassificeerd, bestaat er enige overlap tussen de twee in termen van leermoeilijkheden en symptomen. Deze studie suggereert dat er ook enige biologische overlapping kan zijn tussen de twee aandoeningen, vooral een overlap op chromosoom 16 die betrokken was bij schizofrenie en sommige andere psychiatrische stoornissen en omvat een aantal genen, waaronder een die we weten dat essentieel is voor de ontwikkeling van de hersenen.
Hoofdonderzoeker professor Anita Thapar, zei:

We hopen dat deze bevindingen het stigma in verband met ADHD helpen te overwinnen. Te vaak wordt ADHD door mensen afgedaan als slechte ouders of slechte voeding. Als clinicus was het me duidelijk dat dit waarschijnlijk niet het geval was. Nu kunnen we met vertrouwen zeggen dat ADHD een genetische ziekte is en dat de hersenen van kinderen met deze aandoening zich anders ontwikkelen dan die van andere kinderen.

Auteur Dr. Nigel Williams, zei:

Kinderen met ADHD hebben een significant hoger percentage ontbrekende of gedupliceerde DNA-segmenten in vergelijking met andere kinderen en we hebben een duidelijke genetische link gezien tussen deze segmenten en andere hersenaandoeningen. Deze bevindingen geven ons verleidelijke aanwijzingen voor de veranderingen die kunnen leiden tot ADHD.

Derde auteur, Dr. Kate Langley, legde uit:

ADHD wordt niet veroorzaakt door een enkele genetische verandering, maar wordt waarschijnlijk veroorzaakt door een aantal genetische veranderingen, waaronder CNV's, die interageren met nog niet geïdentificeerde omgevingsfactoren. Het screenen van kinderen op de CNV's die we hebben geïdentificeerd, helpt niet om hun toestand te diagnosticeren. We hebben al heel strenge klinische beoordelingen om precies dat te doen.

Deze bevindingen zouden het stigma en misverstand rondom ADHD moeten helpen elimineren, zeggen de wetenschappers.
Deze studie zal mensen helpen om ADHD te zien als een neurologische ontwikkelingsstoornis, zoals autisme, in plaats van een gedragsprobleem.
Professor Thapar zei:

Genetica geeft ons een kijkje in de biologie van de hersenen. In de toekomst zullen deze bevindingen helpen om de biologische basis van ADHD te ontrafelen, wat op zijn beurt zal helpen bij het ontwikkelen van nieuwe en effectievere behandelingen.

Dr. Peter H Burbach, Afdeling Neurowetenschappen en Farmacologie, Rudolf Magnus Institute of Neuroscience, Universitair Medisch Centrum Utrecht, Nederland, in een commentaar ook gepubliceerd in The Lancet, zei:

De eerste voordelen buiten het huidige onderzoek zijn mogelijk de eerste inzichten in de pathogenese en neurobiologie van de hersenontwikkeling, beïnvloed door deze genetische varianten. Deze kennis zal uiteindelijk in de kliniek terechtkomen en invloed hebben op de manier waarop mensen denken over en omgaan met neurologische ontwikkelingsstoornissen door rekening te houden met de biologische gevolgen van het genotype van de specifieke patiënt.

Iemand met ADHD vindt het veel moeilijker om op iets te focussen zonder afgeleid te worden. Ze hebben meer moeite om te controleren wat ze doen of zeggen en zijn minder goed in staat om te bepalen hoeveel fysieke activiteit geschikt is voor een bepaalde situatie in vergelijking met iemand zonder ADHD. Met andere woorden, een persoon met ADHD is veel impulsiever en rustelozer.
Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kunnen een van de volgende termen gebruiken bij het beschrijven van een kind (of volwassene) dat overactief is en moeite heeft zich te concentreren - aandachtstekort, aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, hyperkinetische stoornis, hyperactiviteit.
Noord-Amerikanen gebruiken vaak de termen ADD (attention deficit disorder) of ADHD (attention deficit hyperactivity disorder). In het VK is hyperkinetische stoornis de officiële term - ADD en ADHD zijn echter op grote schaal gebruikt.
ADHD bij kinderen is compleet anders dan normaal opgewekt en luidruchtig gedrag bij kinderen. Veel kinderen, vooral zeer jonge kinderen, zijn onoplettend en rusteloos zonder dat ze noodzakelijkerwijs door ADHD worden getroffen.
Klik hier om meer over te lezen ADHD meer gedetailleerd.
"Zeldzame chromosomale deleties en duplicaties in attention-deficit hyperactivity disorder: een genoom-brede analyse"
Dr. Nigel M Williams PhD, Irina Zaharieva BSc, Andrew Martin BSc, Kate Langley PhD, Kiran Mantripragada PhD, Ragnheidur Fossdal PhD, Hreinn Stefansson PhD, Kari Stefansson MD, Pall Magnusson MD, Olafur O Gudmundsson MD, Omar Gustafsson PhD, Prof Peter Holmans PhD, Prof Michael J Owen MD, Prof Michael O'Donovan MD, Prof Anita Thapar MD
The Lancet, Early Online Publication, 30 september 2010
doi: 10.1016 / S0140-6736 (10) 61109-9
Geschreven door Christian Nordqvist