Cognitieve revalidatie neemt een veelbelovende nieuwe richting voor ouderen

Studies hebben aangetoond dat dalingen in temporele informatieverwerking (TIP), de snelheid waarmee auditieve informatie wordt verwerkt, ten grondslag liggen aan het progressieve verlies van functie over verschillende cognitieve systemen bij ouderen. Dit omvat probleemoplossend vermogen, nieuw leren, denken, aandacht, geheugen, waarneming, motorische controle en conceptvorming.
In een studie gepubliceerd in de huidige uitgave van Restauratieve neurologie en neurowetenschappen, hebben onderzoekers geconstateerd dat ouderen die een tijdelijke training kregen, hun cognitieve gebieden verbeterden en ook de snelheid waarmee ze auditieve informatie verwerkten.
Hoofdonderzoeker, Elzbieta Szelag, hoogleraar, hoofd van het laboratorium voor neuropsychologie, Nencki Institute of Experimental Biology, en de Warsaw School of Social Sciences and Humanities, Warschau, Polen, verklaarden:

"Onze studie toonde voor het eerst significante voordelen van temporele training aan voor brede aspecten van cognitieve functie bij ouderen. De resultaten waren langdurig, met effecten bevestigd 18 maanden na de training."

Het team heeft 30 ouderen (65-75 jaar) willekeurig ingedeeld in een van de volgende drie groepen:

• De ene groep ontving tijdelijke training met behulp van Fast ForWord Language (FFW), een programma met meerdere computerspellen die zijn ontworpen om geheugen, aandacht en sequencing te verbeteren.
• Eén groep werd toegewezen aan niet-temporele training door gemeenschappelijke computerspellen te spelen.
• Eén groep, de controlegroep, ontving geen training.

De onderzoekers voerden voorafgaand aan de training een aantal tests uit op alle deelnemers om hun cognitief functioneren te meten. Twee tests evalueerden TIP door het meten van sequentiekwaliteiten, in het bijzonder waarbij inter-stimulus-interval deelnemers in staat waren om de volgorde te identificeren of twee stimuli die in een snelle opeenvolging werden gepresenteerd.
Daarnaast beoordeelde het team drie aspecten van aandacht, waaronder: het vermogen om aandacht te besteden aan meerdere verwerkte (verdeelde aandacht), het vermogen om aandacht te houden over een langere periode (waakzaamheid), en het vermogen om een ??hoog niveau van aandacht te behouden in anticiperen op een teststimulus (alertheid).
Om kortetermijngeheugen te evalueren, voerde het team tests uit om de werkgeheugenoverspanning te bepalen, om complexe patronen te evenaren en om een ??eerder waargenomen patroon te herkennen.

Deelnemers die werden toegewezen aan de temporele trainingsgroep trainden 1 uur per dag, 4 dagen per week, gedurende een totaal van 8 weken. Deze deelnemers begonnen met oefeningen uit de basismodule van FFW tot ze 100% volledig waren voor elke oefening, daarna stapten ze over naar een gemiddeld programma en vervolgens naar een geavanceerd programma.
Voor dezelfde periode speelden deelnemers die waren toegewezen aan de niet-temporele trainingsgroep computerspellen, zoals Solitaire of internetgames, zoals Mahjong. Deelnemers die aan de controlegroep waren toegewezen, kregen geen training maar werden voor en na de periode van 8 weken getest.
Aan het begin van het onderzoek waren er geen significante verschillen in cognitief functioneren tussen de drie groepen. Na de training ontdekte het team echter dat de temporele informatieverwerking verbeterde onder degenen die waren toegewezen aan de temporele trainingsgroep.
Bovendien waren er verbeteringen in sommige aspecten van aandacht en kortetermijngeheugen in deze groep. In de niet-temporele trainingsgroep bleven aandachts- en geheugenresourcescores op het pre-trainingsniveau, terwijl alleen de tweede maatstaf voor temporele informatieverwerking verbeterde. Er waren geen significante veranderingen in de controlegroep.

Deelnemers die werden toegewezen aan de temporele trainingsgroep werden na 18 maanden opnieuw getest en het team ontdekte dat de positieve effecten stabiel bleven. Volgens de onderzoekers bleef TIP, het matchen van complexe patronen, verdeelde aandacht en werkgeheugenoverslag op een vergelijkbaar niveau als in de evaluatie na de training. Waakzaamheid nam echter af.
Professor Szelag en Dr Skolimowska, zeiden: "Hoewel FFW andere cognitieve functies niet direct traint, waren aandacht en kortetermijngeheugenbronnen noodzakelijk om de trainingstaken correct uit te voeren. Om in de FFW-spellen te slagen, moesten de temporele vaardigheden worden vergezeld door efficiënte basale cognitieve processen. "
Ze concluderen:

"Deze resultaten tonen een nieuwe impact van temporele training op leeftijdsgerelateerde cognitieve achteruitgang in de oudere populatie, bovendien bevorderen ze een beter begrip van de relaties tussen timing en cognitie en laten ze nieuwe mogelijkheden zien voor de toepassing van temporele training."

Geschreven door Grace Rattue