Aardbevingen hebben verwoestende gevolgen voor de gezondheid

Dr. Susan A Bartels en Dr. Michael J Van Rooyen publiceerden de recensie Online First in The Lancet beschrijft de verwoestende gezondheidseffecten van aardbevingen en de uitdagingen die deze natuurrampen met zich meebrengen. De auteurs, Dr. Susan A Bartels bij de afdeling Emergency Medicine en Beth Israel Deaconess Medical Center Boston en het Humanitarian Initiative Harvard in Boston, MA en Dr. Michael J Van Rooyen, Afdeling Emergency Medicine, Brigham en Women's Hospital, Boston en Harvard Humanitarian Initiative, Boston, MA, VS vermelden:

"Omdat aardbevingen vaak dichtbevolkte stedelijke gebieden met slechte structurele normen treffen, resulteren ze vaak in hoge sterftecijfers en massaslachtoffers met veel traumatische letsels. Deze letsels zijn zeer mechanisch en vaak multisysteem, waardoor intensieve curatieve medische en chirurgische zorg nodig is in een tijd waarin de lokale bevolking en de regionale medische responscapaciteiten zijn op zijn minst gedeeltelijk verstoord.Veel patiënten die stompe en indringende trauma- en crush-blessures overleven, hebben vervolgens complicaties die leiden tot extra morbiditeit en mortaliteit. "

Aardbevingen hebben in het afgelopen decennium alleen al meer dan 780.000 doden veroorzaakt, goed voor bijna 60% van alle sterfgevallen door rampen, en in 2004 eiste de tsunami-crisis meer dan 200.000 levens op. Miljoenen mensen worden blootgesteld aan aardbevingen omdat veel van de meest bewoonde steden ter wereld op breuklijnen zijn gebouwd, zoals Los Angeles, New York, Tokio, Delhi en Shanghai.
Massale aardbevingen hebben het vermogen om slachtoffers te veroorzaken die variëren van 1% tot 8% onder de bedreigde bevolking, waardoor een grote, onvervulde behoefte ontstaat aan complexe chirurgische en medische zorg, medische voorzieningen, wegen en bruggen worden vernietigd en medische kettingbenodigdheden worden onderbroken . Hoewel de meldingen van sterfte- en letselratio's variëren, schatten veel studies dat het ongeveer 1: 3 was, waarbij veel slachtoffers onmiddellijk zouden sterven. Na de eerste dodentol komt de tweede mortaliteitspiek een paar uur na de aardbeving voor, wanneer mensen met ernstige verwondingen, zoals lever- of miltwervelingen, bekkenfracturen en subdurale hematomen bezwijken voor hun verwondingen. De derde piek volgt binnen enkele dagen tot weken na een aardbeving, omdat mensen met sepsis en multi-orgaanfalen sterven aan hun verwondingen. Mensen die lijden aan chronische ziekten, zoals diabetes en hartaandoeningen, lopen ook een hoger risico op overlijden omdat cruciale medicijnen en zorg worden afgesneden.

Ongeveer 2% tot 15% van de bevolking kan verwondingen oplopen door zware lasten die hun lichamen verpletteren. Dit kan leiden tot nierproblemen en falen, en in ernstige gevallen zelfs tot amputatie. Patiënten, inclusief patiënten bij wie het elektrolytniveau normaal lijkt, moeten een agressieve vloeistofreanimatie ondergaan. Het is belangrijk dat deze vloeistoffen geen kalium of calcium bevatten, omdat slachtoffers van crush al een hoog niveau van deze mineralen hebben en het toedienen van meer de kans op overlijden vergroot. Ongeveer de helft van de slachtoffers zal nierfalen ontwikkelen en de helft hiervan zal dialyse nodig hebben. Het dodental bij nierfalen bij aardbevingen varieert van 14% tot 18%.
Terwijl de meest voorkomende algemene aan aardbevingen gerelateerde musculoskeletale letsels bestaan ??uit 65% snijwonden, 22% breuken en 6% weke delen kneuzingen of verstuikingen, heeft 3 tot 20% van de mensen last van crush injury, 74% hiervan treft de onderste ledematen van mensen. Crush-slachtoffers hebben ook een hoge incidentie van gedissemineerde intravasculaire coagulatie, sepsis, adult respiratory distress syndrome en overlijden. Hoewel beide, amputaties en fasciotomie, waarbij vezelig bindweefsel wordt gesneden om de interne druk te verlichten, controversieel zijn vanwege het risico op sepsis, geloven sommige artsen dat het beter is om zo snel mogelijk te amputeren. Ze beweren dat als gevolg van elektrolyt en andere onevenwichtigheden veroorzaakt door het verpletteren, het beter is om de patiënt te redden terwijl anderen denken dat zelfs ernstig verbrijzelde ledematen kunnen herstellen naar hun volledige functie.
Na de aardbeving in Northridge, Californië, namen de hartaanvallen toe met 35% in de week na de ramp, waarbij ook stijgingen werden gemeld in andere gebieden, waaronder Taiwan. Bij een andere aardbeving in Loma Pietra, Californië in 1989 werden echter geen stijgingen gerapporteerd.

In vergelijking met twee vorige controleperiodes namen de snelheden van aritmieën na de Chinese aardbeving in 2008 sterk toe met 6 en 9 keer, terwijl de onderzoekers opmerkten dat na de Japanse aardbeving in 1995 de systolische en diastolische bloeddruk met 15-16 mm Hg toenam en 6-10 mm Hg respectievelijk gedurende 2 weken bij oudere patiënten die ambulante bloeddrukbewakingsapparatuur droegen.
Andere noodsituaties op gezondheidsgebied, zoals overbevolking in geïmproviseerde onderkomens, kunnen leiden tot epidemische uitbraken van infectieziekten als mensen uit hun huizen worden verdreven nadat de eerste reactie op de aardbeving is afgenomen. De impact van dode lichamen tijdens dergelijke epidemieën wordt vaak dramatisch overschat door de media. De enige incidentie die wordt gedocumenteerd van lijken die infecties naar de algemene bevolking verspreiden, is tijdens cholera-uitbraken. Sepsis is een algemeen risico bij aardbevingsrampen; waarbij de getroffenen twee en een half keer meer kans hadden om te sterven in vergelijking met degenen zonder.
Andere veel voorkomende gezondheidskwesties na een aardbeving zijn posttraumatische stress en geestelijke gezondheidsproblemen, met rapporten waarin wordt gesteld dat 6% tot 72% van de overlevenden aan een depressie lijdt. 17% van de overlevenden van de aardbeving hebben zelfmoordgedachten gehad na de aardbeving in 1999 in Turkije.
Het aantal fracturen (36%) en fractuur-dislocaties (33%) lijken sterk op elkaar. In termen van wervelfracturen wordt gerapporteerd dat burst-fracturen de meest voorkomende zijn, met frequenties van 49% tot 55%.
Bij de aardbeving in Taiwan in Taiwan stierf 30% van de mensen aan hoofdletsel.Na verwondingen aan de onderste ledematen waren hoofdletsels het tweede meest voorkomende type trauma in China in 2008.
In vergelijking met volwassenen hebben kinderen vaak een hoger risico op verwonding en de dood tijdens aardbevingen. Na ernstige aardbevingen kunnen pediatrische patiënten de overhand hebben, bijvoorbeeld in Haïti, was 53% van de patiënten jonger dan 20 jaar en was 25% jonger dan 5 jaar. Een andere risicogroep in vergelijking met de algemene bevolking zijn ouderen. Volgens de meeste studies hebben ouderen een hoger sterftecijfer in vergelijking met jongere personen en lopen ze het risico van sociaal isolement na natuurrampen, omdat hun reacties langzamer zijn en omdat ze misschien niet in staat zijn of niet bereid zijn om hun huizen te evacueren.
Geschreven door Petra Rattue