"Fearless" Patients Terrified By Panic Experiment

Een nieuwe studie beschrijft hoe "onverschrokken" patiënten met schade aan de amygdala of het "angstcentrum" van de hersenen angstaanjagende paniek ervoeren in een verstikkingsexperiment, wat suggereert dat andere hersencircuits waarbij de amygdala niet betrokken is, ook een angstrespons kunnen produceren in reactie op potentiële bedreigingen.
Justin Feinstein, van de afdelingen Neurologie en Psychologie aan de Universiteit van Iowa in de VS, en collega's, schrijven over hun bevindingen in het online nummer van 3 februari Nature Neuroscience.

De Amygdala in de "Fearless" Patiënt

SM, een 44-jarige vrouw, helpt al jaren onderzoekers de emotie van angst te bestuderen. Nagesynchroniseerd als de "vrouw zonder angst", lijdt ze aan een zeldzame genetische aandoening die bekend staat als de Urbach-Wiethe-ziekte, die in de late kindertijd beide zijden van haar amygdala vernietigde, twee structuren van amandelformaat aan weerszijden van de hersenen.
De voorwaarde betekent dat ze niet bang is voor dingen die bij de meeste mensen angst zaaien, zoals slangen, spinnen, horrorfilms en aangevallen worden met een mes of een geweer.
In december 2010 meldden Feinstein en zijn collega's een onderzoek met SM waarvan ze hopen dat dit zal leiden tot veilige en niet-invasieve manieren om amygdala-activiteit te verminderen om patiënten met posttraumatische stressstoornis (PTSS) te behandelen.
Veel studies met dieren hebben aangetoond dat de amygdala cruciaal is voor de angstrespons. Sommige menselijke studies hebben dit ook bevestigd.
Dit heeft geleid tot het geloof, samen met het bewijsmateriaal van de zaak van SM, dat de amygdala het enige circuit in de hersenen moet zijn dat gebeurtenissen en triggers verwerkt die angstreacties oproepen.

Verstikkingsexperiment

Eén type gebeurtenis dat angst en paniekaanvallen triggert via het amygdala-hersencircuit is wanneer geïnhaleerde lucht ongewoon hoge niveaus van koolstofdioxide (CO2) heeft, een teken van mogelijke verstikking. De hersenen pikken dit op omdat het inhaleren van hoge CO2-niveaus, zelfs bij niet-dodelijke concentraties, de zuurgraad van het bloed verhoogt.
Dus, als de amygdala essentieel is voor het verwerken van gebeurtenissen die tot angst leiden, moeten mensen met beschadigde amygdalas niet bang worden door CO2 in te ademen.
Dit was het idee dat Feinstein en collega's wilden testen: vooral omdat het inademen van CO2 een ander soort trigger is voor het waarnemen van externe gebeurtenissen met ogen en oren.
Maar toen SM een experiment onderging, waarbij ze een masker droeg om lucht in te ademen, verrijkt met 35% CO2, had ze een volledig opgeblazen paniekaanval. Haar lichaam ging strak, haar huid werd rood en haar ogen open.
De onderzoekers herhaalden het experiment vervolgens met twee andere vrouwelijke patiënten met de ziekte Urbach-Wiethe en 12 gezonde controles.
De twee hersenbeschadigde patiënten hadden dezelfde reactie als SM, en tot verbazing van de onderzoekers was dit veel sterker dan de angst en paniek bij de gezonde vrijwilligers.
Toen ze na het experiment werden geïnterviewd, zeiden alle drie de hersenbeschadigde patiënten dat ze bang waren om te verstikken en te sterven toen ze het masker op hadden. SM zei dat het de eerste keer was dat ze zich bang voelde sinds ze een kind was.
Feinstein zegt in een rapport van Nature News:
"De patiënten ondervonden aanzienlijk meer angst en paniek dan de controles."

Amygdala is misschien niet het enige circuit voor angstrespons

Eerdere studies tonen duidelijk aan dat de amygdala een belangrijke rol speelt bij de verwerking van externe gebeurtenissen, bedreigingen van de omgeving en het sociale aspect van emoties, zoals het herkennen van de gezichtsuitdrukkingen van anderen.
Maar Feinstein en zijn collega's stellen voor dat hun bevindingen onthullen dat de amydgala misschien niet het enige circuit is voor de angstrespons of voor alle angstreacties. Er kan een ander circuit zijn voor het verwerken van gebeurtenissen die zich in het lichaam voordoen, zeggen ze.
Misschien is er één circuit met de amygdala, voor interne gebeurtenissen, en een ander circuit zonder de amygdala, voor externe gebeurtenissen.

Joseph LeDoux, van de New York University, auteur van "The Emotional Brain" en enigszins van een expert op het gebied van de amygdala, was niet betrokken bij het onderzoek. Volgens Nature News hij zegt:
"Deze studie draagt ??bij aan een groeiend aantal werkzaamheden waaruit blijkt dat er verschillende systemen zijn voor reacties op verschillende soorten bedreigingen."
"Er is veel bewijs dat de amygdala bijdraagt ??aan door dreiging opgewekte reacties, maar zeer weinig bewijs dat het de bewuste ervaring van angst genereert," voegt hij eraan toe.
Christian Jarrett, redacteur van de Research Digest Blog voor de British Psychological Society, zegt dat de studie ook een aantal diepe en bijna filosofische vragen oproept:
"Als de door amgydala beschadigde patiënten meestal een leven leiden dat volledig vrij van angst is, hoe wisten ze dan dat ze hun gevoelens tijdens de inademing als extreme angst of paniek omschrijven? Kunnen we zeker weten dat ze echt angst voelden zoals de rest van ons ?"
Feinstein is nu van plan om te zoeken naar mogelijke niet-amygdala hersenkringen met behulp van hersenscans. Hij verwacht dat ze ze zullen vinden in de hersenstam en de insulaire cortex, een hersengebied waarvan bekend is dat het een rol speelt bij het lichamelijk bewustzijn.
Geschreven door Catharine Paddock PhD