Verbetering van de inspanningen in de strijd tegen HIV

Een Johns Hopkins-expert in medicamenteuze behandelingen voor hiv en aids heeft het voortouw genomen in een internationale poging om de productie en het voorschrijven van veelgebruikte combinatietherapieën gedurende de afgelopen 10 jaar drastisch te wijzigen om ervoor te zorgen dat 8 van de 34 miljoen geïnfecteerde mensen wereldwijd kunnen blijven hun ziekte onder controle.
Het rapport wordt gepubliceerd in het tijdschrift The Lancet Infectious Diseases. Charles Flexner, MD, een klinisch farmacoloog en besmettelijke ziektedeskundige en professor aan de Johns Hopkins University School of Medicine en de Bloomberg School of Public Health van de universiteit, zei:

"We kunnen meer doen met minder actief farmaceutisch agens in veel anti-HIV-geneesmiddelen en we kunnen efficiëntere technieken toepassen om de medicijnen sneller en voor minder geld te maken dan voorheen."

Volgens Flexner en andere onderzoekers van Johns Hopkins en het Clinton Health Access Initiative zijn betere medicijnformuleringen, efficiëntere en goedkopere productiemethoden, kortere behandelingsperioden en recepten met een lagere dosis allemaal mogelijk, veilig en mogelijk effectief.
De meerderheid van de mensen met hiv leven in arme Sub-Sahara-Afrika en hebben ofwel geen eigen behandeling of geen behandeling. Flexner merkt op dat het implementeren van deze inspanningen de medicijnen toegankelijker zou maken voor deze mensen.
Flexner uitgelegd:

"Onze grootste uitdaging bij de behandeling van mensen die al met HIV besmet zijn in de ontwikkelingslanden, is uitzoeken hoe we onze bestaande medicijnen gaan uitbreiden om twee of zelfs drie keer zoveel mensen te behandelen. Gelukkig is het wetenschappelijk en chemisch bewijsmateriaal op onze kant."

Volgens de onderzoekers zouden de kosten voor het vervaardigen van bestaande medicijnen moeten worden verlaagd. Ze benadrukken dat de meerderheid van de anti-HIV-medicijnen die worden voorgeschreven in ontwikkelingslanden generiek zijn en al zo laag mogelijk zijn geprijsd. De jaarlijkse medicijnkosten voor de behandeling van personen met HIV ligt tussen de $ 130 en $ 1500 per patiënt.
De onderzoekers merken op dat farmaceutische bedrijven meestal vermijden de kosten van antiretrovirale therapieën te verlagen omdat er geen financiële stimulans voor hen is. Flexner legt uit: "Er is simpelweg geen financiële stimulans voor hen om veranderingen aan te brengen in onze huidige prijsstructuur voor geneesmiddelen, dus het is aan de wetenschappelijke gemeenschap om op te voeren en de kloof te dichten."
Het nieuwe rapport dient als een actieplan om het gebruik van anti-HIV-medicijnen uit te breiden. In juni 2010 kwamen meer dan 140 wetenschappers, vertegenwoordigers van de farmaceutische industrie, beleidsdeskundigen en filantropen bijeen in Alexandria, Virginia, als onderdeel van de eerste consensusconferentie over antiretrovirale geneesmiddelenoptimalisatie.

Volgens de experts staan ??het gebruik van goedkopere leveranciers van grondstoffen of het formuleren van wijzigingen om te optimaliseren hoe efficiënt medicijnen door het lichaam worden opgenomen bovenaan de lijst voor het verminderen van de kosten van anti-HIV-medicijnen.
Flexner benadrukt dat in 2007 een nieuwe, concurrerende fabrikant voor een onbewerkt ingrediënt werd gebruikt om tenofovir, 's werelds meest voorgeschreven antiretrovirale medicijn en een belangrijk onderdeel van de veel gebruikte combinatietherapie, Atripla, te synthetiseren. Volgens flexner verlaagde het nieuwe product binnen vier jaar de prijs van tenofovir met 60% en bespaarde miljoenen hulpprogrammas.
Flexner legde uit: "Veel geneesmiddelen, zoals tenofovir, hebben een absorptiegraad van het lichaam - een maat voor hoeveel van het belangrijkste actieve chemische ingrediënt daadwerkelijk in de bloedbaan terechtkomt - van minder dan 30 procent."
Als dit percentage is verdubbeld, kan het aantal pilpatiënten aanzienlijk worden verminderd.
Als bovendien de gemiddelde dosis die nodig is om de ziekte effectief te behandelen, werd verlaagd van 300 milligram per dag tot 150 milligram, konden 50% meer mensen toegang krijgen tot tenofovir.
Het merendeel van de voorgeschreven medicijnen bevatten hogere doses dan daadwerkelijk nodig zijn. Hoewel overdosering de mensen die de medicijnen nemen niet schaadt, zegt Flexner: "het laat zien hoe geneesmiddelenfabrikanten dwalen voorzichtigheidshalve, eerder een medicijn voorschrijven dan minder, wat met name geldt voor antiretrovirale medicijnen, waarvan de ontwikkeling werd versneld in de afgelopen twee decennia in een haast om HIV-ziekte te bestrijden. "
Volgens Flexner: "Het verlagen van de dosis voorgeschreven medicijnen voor de behandeling van mensen in ontwikkelingslanden is misschien wel de meest controversiële van de voorstellen van de groep, omdat we niet willen dat er een mogelijkheid is om substandaardzorg te bieden."
Om te bevestigen dat het verminderen van doses antiretrovirale geneesmiddelen niet zal resulteren in een ondermaatse behandeling, worden momenteel studies uitgevoerd met iets lagere doses efavirenz en stavudine, vooral voor slankere of kortere mensen in ontwikkelingslanden waarvan de gemiddelde lichaamsmassa de grotere doses mogelijk niet rechtvaardigt .
Flexner zei: "Zelfs als tweederde van de dagelijkse dosis, of misschien zelfs de helft, net zo goed werkt als het oorspronkelijke recept, blijven miljoenen mensen die met de ziekte zijn geïnfecteerd een goede kans om toegang te krijgen tot onze bestaande voorraad anti-HIV-medicijnen. ."
Daarnaast evalueert de onderzoeker ook het gebruik van add-on farmacologische "stimulerende" geneesmiddelen om de effecten van actieve ingrediënten in andere geneesmiddelen te verbeteren, terwijl farmacologen de houdbaarheid van anti-HIV-geneesmiddelen willen verlengen om ze toegankelijker te maken voor HIV-positieve mensen in arme landen.
Flexner concludeerde: "Al deze ogenschijnlijk kleine innovaties en verbeteringen kunnen kloppen."
In mei had het team een ??ontmoeting met de Wereldgezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties in Genève om te werken aan de update-behandelrichtlijnen voor HIV-ziekte om hun optimale strategieën voor drugsgebruik op te nemen.
Geschreven door Grace Rattue