Inhibitor veroorzaakt mannelijk patroon Kaalheid ontdekt

Een studie gepubliceerd in Wetenschap Translationele geneeskunde, van de Universiteit van Pennsylvania, legt uit dat wetenschappers die op zoek zijn naar de heilige graal in schoonheidsbehandeling een abnormale hoeveelheid van een eiwit hebben ontdekt, Prostaglandine D2 genaamd, dat aanwezig is in de hoofdhuid van kale mannen, waarvan zij denken dat ze verantwoordelijk zijn voor hun haarverlies.
Hun werk zou direct moeten leiden tot het creëren van nieuwe behandelingen voor de meest voorkomende oorzaak van haarverlies bij mannen, bekend als mannelijke kaalheid van het patroon. Het probleem van mannelijke kaalheid van het patroon wordt in verschillende mate waargenomen bij 8 van de 10 mannen onder de 70 jaar oud. Het zorgt ervoor dat haarzakjes krimpen en microscopische haren produceren. Deze groeien voor een kortere duur dan normale follikels, wat betekent dat de follikels gewoon niet snel genoeg vervangen voor het verlies van normale follikels.
Van prostaglandine, bekend als PGD2 en zijn derivaat, 15-dPGJ2, is aangetoond dat het de haargroei remt in zowel menselijke als dierlijke modellen. De PGD2-gerelateerde remming is geassocieerd met een receptor: GPR44, die er nu uitziet alsof het een veelbelovend therapeutisch doelwit is voor androgenetische alopecia (AGA) bij zowel mannen als vrouwen met haarverlies en dunner worden.
George Cotsarelis, MD, voorzitter en hoogleraar Dermatologie, en senior auteur van de studies, legt uit hoe zijn werk voortbouwt op een eerdere studie van Penn. University gepubliceerd in de Journal of Clinical Investigation afgelopen jaar :

"Hoewel het bekend was dat een andere prostaglandine de haargroei deed toenemen, waren onze bevindingen onverwacht, aangezien prostaglandinen niet zijn overwogen in verband met haarverlies, maar het was logisch dat er een remmer van de haargroei was, gebaseerd op ons eerdere werk dat eruitzag bij haarzakjes. "

Belangrijker nog, en het geven van hoop aan miljoenen kale mensen overal, het lijkt erop dat de onderliggende stamcellen van de haarfollikel intact zijn. Dit lijkt te suggereren dat de hoofdhuid ofwel een activator mist of is geremd van het creëren van nieuwe follikelgroei. In het verleden was het algemene denken dat de follikels permanent waren gestorven, vandaar dat kaalheidbehandelingen leiden tot het gebruik van nieuwe follikels van elders op de hoofdhuid.
Onderzoekers schrijven dat ze een onpartijdige benadering hebben gekozen bij het zoeken naar mogelijke biologische oorzaken van kaalheid. Ze keken in hoofdhuidweefsel van kalende en niet-kale plekken van mannen met mannelijke kaalheid. Vervolgens controleerden ze hun bevindingen in muismodellen, waarbij de niveaus van PGD2 verhoogd waren in kaal hoofdhuidweefsel met een niveau dat driemaal groter was dan wat werd gevonden in de vergelijkende hoofdhuid van mannen met androgenetische alopecia.

Wanneer PGD2 werd toegevoegd aan gekweekte haarzakjes, was het met PGD2 behandelde haar significant verkort, terwijl PGD2's derivaat, 15-dPGJ2, de haargroei volledig remde.
Prostaglandinen worden goed begrepen in hun rol in veel lichaamsfuncties. Ze regelen de celgroei, vernauwen en verwijden glad spierweefsel en een ander prostaglandine (F2alpha) heeft gezien dat het de haargroei verhoogt. PGD2 daarentegen remt de haargroei.
De onderzoekers merken ook op dat prostaglandinen een gemeenschappelijk pad vormen dat door zowel mannen als vrouwen met AGA wordt gedeeld, hoewel ze tot nu toe alleen naar mannelijke testresultaten hebben gekeken. Een lokale behandeling om GPR44 te targeten, zal bepalen of de focus op prostaglandinen ook voor vrouwen met AGA gunstig zal zijn.
Geschreven door Rupert Shepherd