Het doden van kankercellen met onkruidverdelger

Een nieuw medicijn tegen kanker, gemaakt van een onkruidachtige plant die van nature in het Middellandse Zeegebied groeit, heeft bewezen kankercellen bij muizen effectief te vernietigen, volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Wetenschap Translationele geneeskunde.
Het medicijn, ontwikkeld door onderzoekers van John Hopkins Kimmel Cancer Center, is in samenwerking met Deense onderzoekers in staat om - niet gedetecteerd door normale cellen - door de bloedbaan te bewegen tot ze worden geactiveerd door specifieke kankereiwitten.
Volgens de onderzoekers verminderde een driedaagse kuur van het nieuwe medicijn, genaamd G202, de grootte van humane prostaattumoren die bij muizen werden gekweekt met een gemiddelde van 50% in 30 dagen.
Bovendien bleek G202 effectiever in het verminderen van tumoren dan het chemotherapiedrug docetaxel. Ze ontdekten dat G202 7 van de 9 menselijke prostaattumoren in muizen met meer dan 50% verminderde in 21 dagen, terwijl docetaxel slechts 1 op de 8 tumoren met meer dan 50% verminderde.
Verder bleek G202 in modellen van menselijke borstkanker, blaaskanker en nierkanker ten minste 50% regressie te produceren.
Artsen van Johns Hopkins, University of Wisconsin en de Universiteit van Texas-San Antonio hebben vervolgens een fase I klinische studie uitgevoerd om de veiligheid van G202 bij 29 patiënten met vergevorderde kanker te evalueren. De onderzoekers plannen momenteel een fase II-studie om G202 te testen bij patiënten die lijden aan leverkanker en prostaatkanker.
G202 is gemaakt van een onkruid genaamd Thapsia garganica dat van nature in het Middellandse Zeegebied groeit. De plant produceert een product genaamd thapsigargin, dat al duizenden jaren bekend staat als giftig voor dieren.
Samuel Denmeade, MD, hoogleraar oncologie, urologie, farmacologie en moleculaire wetenschappen, legt uit:

"Ons doel was om te proberen dit zeer giftige natuurlijke plantaardige product te re-engineeren in een medicijn dat we zouden kunnen gebruiken om menselijke kanker te behandelen.We bereikten dit door een formaat te creëren dat aanpassing door cellen vereist om het actieve medicijn vrij te maken."

De onderzoekers hebben thapsigargin chemisch gemodificeerd en een vorm gecreëerd die werkt als een handgranaat met een intacte pen. Nadat G202 is geïnjecteerd, beweegt het door de bloedbaan totdat het kankercellen lokaliseert en een eiwit raakt dat prostaatspecifiek membraanantigeen (PSMA) wordt genoemd. PSMA trekt dan "aan de pin" op G202 door celdodende middelen in de tumor af te geven en bloedvaten die het voeden.
Specifiek remt G202 de functie van de SERCA-pomp, een eiwit dat van vitaal belang is voor de celoverleving. Volgens de onderzoekers zal het, als G202 gericht is op de SERCA-pomp, moeilijk zijn voor tumorcellen om resistent te worden tegen het medicijn, omdat ze niet kunnen stoppen met het maken van het eiwit.
John Isaacs, Ph.D., professor in oncologie, urologie, chemische en biomedische engineering bij Johns Hopkins zei: "Het spannende is dat de kanker zelf zijn eigen ondergang activeert."
Geschreven door Christine Kearney