Geestelijke en lichamelijke ziekte van 9/11 Herstel- en reddingswerkers die nog steeds tien jaar oud zijn

Een artikel in de speciale editie van 9/11 van deze week The Lancet, geschreven door dr. Juan P Wisnivesky van de Mount Sinai School of Medicine in New York, VS, en zijn collega's stelt dat van de meer dan 50.000 reddingswerkers en hulpverleners die naar schatting hulp hebben verleend na de aanslag op het World Trade Center (WTC) gegevens verzameld bij 27.000 hulpverleners bewijst dat een groot aantal mensen nog steeds aanzienlijk te lijden hebben onder de last van lichamelijke en geestelijke ziekten.
Onderzoekers onderzochten verschillende voorwaarden bij een totaal van 27.449 deelnemers, waaronder politieagenten, brandweerlieden, bouwvakkers en gemeenteambtenaren die deelnamen aan het WTC Screening, Monitoring en Treatment Program. Het programma, een federaal gefinancierd systeem, biedt regelmatige fysieke en mentale gezondheidsexamens aan WTC-hulpverleners.
Deelnemers werden opgedeeld in vier categorieën op basis van hun blootstellingsniveau, dat wil zeggen dagen op de WTC-site, werk in de hoop puin en blootstelling aan stofwolken. De categorieën bestonden uit een lage blootstelling (14% van de werknemers), een gemiddelde (65%), een hoge (18%) en een zeer hoge blootstelling (3%). De meeste deelnemers hadden een gemiddelde leeftijd van 38 jaar op de dag van de aanval, waarbij 86% mannelijk was en meer dan de helft (57%) wit.
9 jaar na de aanval hadden deelnemers een cumulatieve incidentie van 28% aan astma, 42% aan sinusitis en 39% aan gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) met de cumulatieve incidentie voor spirometrische afwijkingen bestaande uit 42%, driekwart waarvan laag geforceerde vitale capaciteit.
Volgens de auteurs:

"Inhalatie van toxisch, sterk alkalisch stof (pH = 10-11) is de waarschijnlijke oorzaak van bovenste en onderste ademhalingsbeschadiging bij reddingswerkers."

Terwijl reddings- en herstelwerkers een cumulatieve incidentie van 28% leed aan depressie, 32% van PTSS en 21% met paniekstoornissen vertoonden, was het cumulatieve incidentiecijfer bij politieagenten respectievelijk 7%, 9% en 8%.
De auteurs vermelden:

"Eerdere studies hebben aangetoond dat politieagenten in New York minder risico liepen dan sommige respondenten op het ontwikkelen van psychische stoornissen na de aanslagen van het WTC. Mogelijke redenen voor deze bevindingen zijn training, eerdere ervaring met soortgelijke stressoren, zelfselectie van personen met hoge veerkracht tijdens werving in het personeelsbestand en mogelijke onderrapportage van psychische symptomen vanwege waargenomen werkgerelateerde gevolgen. "

De studie toonde aan dat de incidentie van de meeste aandoeningen het hoogst was bij werknemers met de grootste WTC-blootstelling, zoals het risico op astma, sinusitis en GERD. Van alle deelnemers meldde bijna een tiende van de reddingswerkers dat alle drie aandoeningen waren gediagnosticeerd, terwijl 18% 2 van deze 3 aandoeningen had vastgesteld. 48% van de werknemers meldden dat ze werden gediagnosticeerd met astma, 38% had een sinusitis en 43% had GERD.
69% van de reddingswerkers meldden dat ze waren gediagnosticeerd door een arts met PTSS, 70% met depressie en 72% werden gediagnosticeerd met paniekstoornissen. Deelnemers rapporteerden ook significante co-morbiditeit binnen en tussen fysieke en mentale gezondheidsproblemen.
In een afsluitende verklaring zeggen de auteurs:

"Onze bevindingen tonen een aanzienlijke last aan aanhoudende fysieke en mentale stoornissen bij reddingswerkers en hulpverleners die zich naar de locatie van het WTC haastten en daar 10 jaar geleden weken en maanden werkten. Veel van deze mensen lijden nu aan meerdere gezondheidsproblemen. van deze studie benadrukken de noodzaak van voortdurende monitoring en behandeling van de populatie van redding en herstelwerkers en onderstrepen het belang van adequate gezondheidsbewaking en -behandeling voor deze personen. Planning voor toekomstige rampen moet anticiperen op de waarschijnlijkheid van aanhoudende fysieke en mentale ziekte bij redding en hulpverleners. "

Dr. Matthew P. Mauer van het New York State Department of Health in Troy, NY, VS, zegt in een gelinkte opmerking:

"We weten nu dat in een van de grootste WTC-cohorten voor redding en herstel de gezondheidseffecten al bijna een decennium aanhouden. Deze laatste bevindingen laten geen twijfel bestaan ??over de noodzaak van voortdurende gezondheidsmonitoring, behandeling en onderzoek voor WTC-hulpverleners Gelukkig is onze kennis van deze effecten snel aan het verbeteren, en onderzoeken zoals die door Wisnivesky en collega's zijn gerapporteerd, vormen belangrijke stappen vooruit en we vragen ons af wat er zal worden gemeld als we de 20e verjaardag van deze tragedie markeren. vooruit kijken is nog steeds troebel, net als de pluimen van scherpe rook die een decennium geleden in New York City opkwam. "

Geschreven door Petra Rattue