Monoklonaal antilichaam Denosumab kan het begin van botmetastasen bij patiënten met prostaatkanker uitstellen

Denosumab remt RANKL, een eiwit dat betrokken is bij het botmetabolisme, en lijkt de aanvang van de botmetastasen bij patiënten met prostaatkanker uit te stellen, onderzoekers van het Georges Pompidou-ziekenhuis in Parijs, Frankrijk, gemeld op het Europese multidisciplinaire kankercongres 2011, Stockholm, Zweden. De wetenschappers zeggen dat hun de eerste grootschalige menselijke studie is die zo'n effect van denosumab (Xgeva) vertoont.
Professor Stéphane Oudard, hoofd van de afdeling Oncologie van het ziekenhuis, legde uit dat 9 van de 10 patiënten met prostaatkanker die niet reageren op hormonale behandeling hun primaire tumor spread (metastasering) tot op het bot zullen hebben. Wanneer de kanker zich in het bot vestigt, wordt deze chronisch en uiteindelijk terminaal, wat resulteert in "belangrijke fysieke en psychologische gevolgen voor de patiënt."
Prof Oudard zei:

"Het kunnen uitstellen van dit keerpunt is daarom zeer significant.We hebben aangetoond dat het gebruik van denosumab in deze groep patiënten het begin van botmetastasen met iets meer dan vier maanden kan belemmeren."

RANKL, een eiwit, is nauw betrokken bij de vorming van osteoclasten - cellen die knabbelen en botafbraak veroorzaken en die verantwoordelijk zijn voor botresorptie. Osteoblasten doen het tegenovergestelde; ze vormen bot. Als de vorming van osteoclasten kan worden geblokkeerd, zal het bot sterker zijn en in staat zijn weerstand te bieden tegen de ontwikkeling van metastasen.
In deze studie werden 1432 mannen willekeurig geselecteerd in twee groepen - de ene kreeg de actieve medicijnen terwijl de andere een placebo kreeg. Er werd geadviseerd om vitamine D- en calciumsupplementen voor hun botten te nemen. Tegen juli 2010 hadden 660 van hen botmetastasen ontwikkeld of waren ze gestorven. Vervolgens hebben ze de proef gedeactiveerd en de resultaten geanalyseerd.
Prof Oudard zei:

"We vonden dat denosumab de botmetastasenvrije overleving significant verlengde in vergelijking met placebo, en dat deze resultaten consistent waren tussen verschillende subgroepen van de ziekte en demografische variabelen zoals leeftijd, etniciteit en geografische locatie. Hieruit kunnen we concluderen dat ongeacht de kenmerken van de patiënt (aanvankelijk gebaseerd op een hoge prostaatspecifieke antigen (PSA) waarde en / of een korte PSA-verdubbelingstijd), kan denosumab het uiterlijk van botmetastasen vertragen. In een situatie waarin er momenteel geen effectieve behandeling is, is dit een zeer belangrijke bevinding. "

Het risico op vroegtijdig overlijden voor een patiënt met botmetastasen is bijna vijf keer zo hoog als bij patiënten bij wie de kanker niet tot op het bot is uitgezaaid.
Professor Oudard zei:

"Er zijn al effectieve therapieën voor zowel vroege (hormoongevoelige) als geavanceerde (hormoon-resistente) prostaatkanker, maar tot nu toe was er een gat in het behandelplan voor deze groep patiënten, die hormoonresistent zijn maar niet maar toch ontwikkelde metastatische ziekte. "

Ongunstige effecten bleken in beide groepen vergelijkbaar te zijn, de denosumab- en placebogroepen. Die in de denosumab-groep ervoeren iets hogere percentages van kaakbot verslechtering, lagere calciumgehaltes en osteonecrose van de kaak. Het meest gemelde bijwerkingeneffect was rugpijn.

Professor Oudard zei:

"Bot is een van de meest voorkomende plaatsen voor verspreiding van kanker en we geloven dat het een zeer vruchtbare omgeving voor tumorcellen is.Wanneer kanker zich uitbreidt tot bot, vestigen de tumorcellen zich in hun nieuwe micro-omgeving en blijven groeien. vastgesteld, verhogen ze de afbraak van het bot, waardoor een overmaat aan groeifactoren weer in de bloedbaan terechtkomt, die vervolgens de tumorgroei verder stimuleren. "

Botmetastasen bij patiënten leiden meestal tot ernstige complicaties. Patiënten ervaren in het algemeen pijn, die in eerste instantie zeer invaliderend kan zijn. Naarmate de tumor groeit, verzwakt het bot en heeft de patiënt een hoger risico op SRE's (skeletgerelateerde gebeurtenissen), zoals compressie van het ruggenmerg of fracturen. SRE's kunnen het leven van een patiënt ernstig verstoren; ze kunnen vertragingen of preventiestrategieën voor kanker ondermijnen.
Als de botvernietiging veroorzaakt door osteoclasten kan worden geblokkeerd door het RANKL-eiwit te remmen, kan de cyclus van botverval en tumorgroei onder controle worden gehouden. De overgrote meerderheid van patiënten met gevorderde prostaatkanker heeft uiteindelijk botmetastasen. Het remmen van RANKL-activiteit zou deze patiënten enorm kunnen helpen, voegde de wetenschap eraan toe.
Professor Oudard zei:

"In deze groep patiënten met castraatresistente prostaatkanker, als ze eenmaal botmetastasen hebben ontwikkeld, overleven ze waarschijnlijk slechts ongeveer twee jaar. Ons onderzoek heeft aangetoond dat denosumab de periode vóór metastase verlengt, waar de kwaliteit van leven van de patiënt nog niet is bereikt hebben voor een groot deel geleden.Voor de eerste keer hebben we aangetoond dat het richten op de micro-omgeving voor botten op deze manier kan werken.We denken dat we in de toekomst misschien nog beter zullen doen door denosumab te combineren met andere gerichte behandelingen. '

Professor Michael Baumann, voorzitter van ECCO (European CanCer Organization) zei:

"Dit is de eerste grote klinische studie die aantoont dat het richten van de botmicro-omgeving het begin van botmetastasen significant vertraagt ??bij hormoonresistente prostaatkankerpatiënten met een hoog risico op de ontwikkeling van botmetastasen. Wat hier echt opvalt is dat het effect waar is voor alle onderzochte subgroepen van patiënten biedt nieuwe mogelijkheden voor een aanzienlijke groep patiënten en stimuleert ook belangrijk verder onderzoek op dit gebied. "

ESMO (European Society for Medical Oncology) woordvoerder, Dr. Joaquim Belmunt, van de Medical Oncology Service, Hospital del Mar, Barcelona, ??zei:

"Denosumab, de eerste agent die in staat is het begin van botmetastasen in castraatresistente prostaatkanker uit te stellen, vertegenwoordigt een paradigmaverschuiving in onze overtuigingen over de beperkte werkzaamheid van de momenteel beschikbare anti-metastatische strategieën.De manier waarop deze activiteit zich vertaalt in een overlevingsvoordeel vereist nader onderzoek. "

Geschreven door Christian Nordqvist