Bestrijdingsmiddelen in kraanwater die verantwoordelijk zijn voor de toename van de voedselallergie

Bestrijdingsmiddelen en kraanwater kunnen verantwoordelijk zijn voor de toename van voedselallergieën, die nu 15 miljoen mensen in de VS treffen.
De bevinding werd gepubliceerd in Annalen van allergie, astma en immunologie, het wetenschappelijk tijdschrift van het American College of Allergy, Astma and Immunology (ACAAI), en kwam uit een team van experts onder leiding van Elina Jerschow, M.D., M.Sc., ACAAI fellow and allergist.
Volgens de onderzoekers is een hoog gehalte aan dichloorfenolen, een chemische stof die wordt gebruikt om water te chloreren en dat ook wordt gebruikt in pesticiden, gekoppeld aan voedselallergieën wanneer het in het lichaam van een persoon wordt aangetroffen.
Dr. Jerschow legde uit:

"Ons onderzoek toont aan dat hoge gehalten aan dichloorfenolhoudende pesticiden bij sommige mensen voedseltolerantie kunnen verzwakken, waardoor voedselallergie ontstaat. Deze chemische stof wordt vaak aangetroffen in pesticiden die worden gebruikt door boeren en consumentenproducten voor insecten en onkruidbestrijding, evenals kraanwater."

Gegevens van 10.438 mensen uit de Amerikaanse nationale gezondheids- en voedingsonderzoeken 2005-2006 werden geanalyseerd voor het doel van de studie. Dichloorfenolen werden gevonden in de urine van 2.548 proefpersonen, maar er werden er 2.211 waargenomen.
De resultaten lieten zien dat 411 van de 2.211 geanalyseerde personen een voedselallergie hadden en dat 1.016 een milieuallergie hadden.
Dr. Jerschow zei:

"Eerdere studies hebben aangetoond dat zowel voedselallergieën als milieuvervuiling toenemen in de Verenigde Staten. De resultaten van onze studie suggereren dat deze twee trends kunnen worden gekoppeld, en dat een toenemend gebruik van pesticiden en andere chemicaliën wordt geassocieerd met een hogere prevalentie van voedselallergieën ."

Hoewel het drinken van gebotteld water misschien minder riskant lijkt om een ??allergie te ontwikkelen dan drinkwater uit de kraan, geven de resultaten van dit onderzoek aan dat het overschakelen naar flessenwater mogelijk niet effectief is bij het voorkomen van allergieën..
"Andere bronnen van dichloorfenol, zoals met pesticiden behandelde groenten en fruit, kunnen een grotere rol spelen bij het veroorzaken van voedselallergie", voegde Dr. Jerschow eraan toe.
Tussen 1997 en 2007 steeg de voedselallergie met 18%, volgens de CDC (Centers for Disease Control and Prevention).
Een eerder rapport, gepubliceerd in Journal of Allergy and Clinical Immunology, vond dat 7,5 miljoen Amerikanen minstens één voedselallergie hebben, en jonge zwarte kinderen lijken het grootste risico te lopen.
De meest voorkomende voedselallergenen zijn:

• pinda's
• boom noten
• tarwe
• melk
• eieren
• sojasaus
• schelpdier
• vis

Wat zijn de symptomen van een voedselallergie?

Voedselallergieverschijnselen kunnen mild zijn voor sommige mensen en ernstig voor anderen. Sommige mensen kunnen bijvoorbeeld een milde uitslag ervaren terwijl anderen een levensbedreigende reactie ervaren die anafylaxis wordt genoemd en die een snelle pols, een gezwollen keel en bewustzijnsverlies kan veroorzaken. Mensen met deze reactie moeten onmiddellijk medische hulp inroepen. Als het onbehandeld is, kan dit leiden tot een coma of de dood.
De symptomen van een voedselallergie ontwikkelen zich gewoonlijk binnen een paar minuten tot een paar uur na het eten.
Milde symptomen zijn onder meer:

• geïsoleerde netelroos
• milde misselijkheid
• jeukende mond

Ernstige symptomen zijn onder meer:

• buikkrampen
• duizeligheid of verwarring
• braken
• diarree
• indigestie
• nestkasten over het hele lichaam
• herhaalde hoest
• piepende ademhaling
• kortademigheid
• bleke of blauwe huid
• strakke keel, problemen met slikken
• zwakke pols
• zwelling van tong of lippen

Volgens de ACAAI zouden mensen met een voedselallergie twee doses van allergisch voorgeschreven adrenaline moeten dragen. Patiënten met ernstige voedselallergische reacties kunnen de dood ervaren als gevolg van een vertraging bij het krijgen van epinefrine.
Geschreven door Sarah Glynn