Q-koorts: oorzaken, risico's en behandelingen

Inhoudsopgave

1. Soorten
2. symptomen
3. Oorzaken
4. Risicofactoren
5. Diagnose
6. Behandeling
7. het voorkomen

Q-koorts of opvraagkoorts is een zeldzame bacteriële infectie die wordt overgedragen van dieren op mensen. Het kan acuut of chronisch zijn en het chronische type kan dodelijk zijn.

Schapen, geiten, runderen en ander vee hebben de meeste kans om de bacterie te vervoeren, maar deze is aangetroffen in vele soorten dieren, waaronder vissen, honden, kamelen en cavia's.

Q-koorts kan overal ter wereld voorkomen. In 2014 werden 167 gevallen van Q-koorts gemeld in de Verenigde Staten (VS).

De infectie wordt Query-koorts genoemd omdat, toen het voor het eerst werd geïdentificeerd, de oorzaak een mysterie was. De oorzaak is sindsdien geïdentificeerd, maar het gebruik van de naam is voortgezet.

Soorten

Er zijn twee hoofdtypen: acuut en chronisch.

Acute Q-koorts

Q-koorts wordt door vee gedragen en verspreid.

Dit type komt vaker voor en is minder serieus. Griepachtige symptomen treden op, waaronder spierpijn en een verhoogde lichaamstemperatuur of koorts. Zelden kan milde pneumonie, hepatitis of beide zich ontwikkelen.

De meeste patiënten met acute Q-koorts maken binnen enkele weken volledig herstel zonder behandeling. Antibiotica kunnen de symptomen binnen een paar dagen verlichten.

Bij sommige mensen kan het echter chronisch worden, vooral bij mensen die al een andere chronische aandoening hebben.

Chronische Q-koorts

Chronische Q-koorts komt veel minder vaak voor, maar is ernstiger. De binnenbekleding van het hart kan ontstoken raken, bekend als endocarditis.

Dit kan leiden tot hartfalen als het niet wordt behandeld.

Andere complicaties van chronische Q-koorts kunnen zijn:

• encefalitis of ontsteking van het centrale zenuwstelsel (CZS)
• longontsteking of ontsteking van de longen
• hepatitis, of ontsteking van de lever, die zich presenteert als leververgroting, koorts en geelkleuring van de huid en ogen (geelzucht)
• osteomyelitis of infectie van de botten

Chronische Q-koorts is meestal dodelijk als ze niet wordt behandeld.

De vooruitzichten voor patiënten met chronische Q-koorts zijn afhankelijk van of ze toegang hebben tot antibiotica. Met een tijdige behandeling is het overlevingspercentage 90 procent.

Mensen met chronische Q-koorts moeten vaak meerdere jaren antibiotica gebruiken om herhaling te voorkomen.

symptomen

Tekenen en symptomen ontwikkelen zich tussen 14 en 21 dagen na de eerste infectie. Dit staat bekend als de incubatietijd.

Tekenen en symptomen van acute Q-koorts zijn:

• koorts, met een lichaamstemperatuur van ten minste 39,4 graden Celsius of 104 graden Fahrenheit
• ernstige hoofdpijn
• spierpijn
• gewrichtspijn
• zweten
• fotofobie of gevoeligheid voor licht
• gewichtsverlies
• huiduitslag, hoewel dit zeldzaam is
• milde longontsteking
• hepatitis of ontsteking van de lever, maar dit is zeldzaam

De tekenen en symptomen van chronische Q-koorts verschijnen ongeveer 6 maanden na de acute manifestatie.

Het meest voorkomende symptoom is endocarditis.

Chronische gevallen van Q-koorts kunnen fatale hartcomplicaties veroorzaken.

Symptomen van endocarditis zijn onder andere:

• een hoge temperatuur
• een nieuw hartgeruis
• pijnlijke spieren
• veranderingen in een hartgeruis
• bloeden onder vingernagels of teennagels
• gebroken bloedvaten in de ogen
• gebroken bloedvaten in de huid
• pijn op de borst
• hoesten
• hoofdpijn
• kortademigheid
• kleine knobbeltjes op vingers en / of tenen
• kortademigheid
• zweten inclusief nachtelijk zweten
• zwelling van de buik
• zwelling van ledematen
• vermoeidheid
• onverwacht gewichtsverlies
• zwakheid

osteomyelitiseen botinfectie kan ook voorkomen. Patiënten ervaren meestal diepe pijn en spierspasmen in het gebied van de ontsteking, evenals koorts.

Oorzaken

De infectie wordt veroorzaakt door een bacterie, Coxiella burnetii (C. burnettii), die van tics naar vee gaat.

Mensen raken dan besmet door het inademen van vervuilde luchtdeeltjes, of door contact met de melk, urine, uitwerpselen, vaginaal slijm of sperma van besmette dieren.

Colorado teekfoor: symptomen, behandeling en preventieDe kans om een ??ziekte van een dier te vangen is laag, maar parasieten, zoals teken, die zich voeden met zowel dieren als mensen, kunnen gezondheidsproblemen veroorzaken.Lees nu

Risicofactoren

Werken op of in de buurt van een boerderij en zijn dieren kan leiden tot een verhoogd risico om Q-koorts te krijgen.

Mensen die veelvuldig contact hebben met vee, hebben een aanzienlijk hoger risico om Q-koorts te ontwikkelen. Dit omvat boeren, dierenartsen, stalhouders, vleesverwerkers en slachthuisarbeiders.

Het wonen in de buurt van een boerderij of boerderij kan het risico vergroten. De bacteriën kunnen ook in de lucht zijn.

Geografische locatie kan ook een factor zijn. In de Verenigde Staten kwam meer dan een derde van de gevallen in 2014 uit Texas, Californië, Colorado of Illinois.

Mensen kunnen besmet raken door indirecte of directe blootstelling aan besmette dieren:

Directe belichting komt het meest voor. De persoon inhaleert kleine deeltjes die vrijkomen door een besmet dier, zoals wanneer het dier baart of wordt geslacht.

Indirecte blootstelling komt voor omdat de bacterie veerkrachtig is en tot 10 maanden buiten de omgeving kan overleven, bijvoorbeeld in de bodem.

Verontreinigde grond, stof of hooi kan over een lange afstand door de wind worden verspreid.

In 2003 werd vermoedelijk een Q-koortsuitbraak in een Italiaanse gevangenis veroorzaakt door besmet stof, afkomstig uit een nabijgelegen veld waar schapen graasden.

Niet-gepasteuriseerde melk van een besmette koe, schaap of geit kan ook een bron van infectie zijn.

De enige manier waarop een mens een ander mens kan besmetten is door geslachtsgemeenschap of door een besmette zwangere moeder aan haar foetus.

Risicofactoren die de kans vergroten dat Q-koorts chronisch wordt, zijn onder meer:

• hartziekte, in het bijzonder stenose of andere ziekten die de hartkleppen beïnvloeden
• nierziekte
• bloedkanker, zoals leukemie of lymfoom
• een verzwakt immuunsysteem, bijvoorbeeld door HIV of AIDS, chemotherapie of langdurige steroïdebehandeling

Diagnose

De arts voert een lichamelijk onderzoek uit en vraagt ??de patiënt naar hun beroep.

Sommige bloedonderzoeken en andere tests kunnen worden besteld als de arts acute of chronische Q-koorts vermoedt.

Serologisch testen: een bloedserumtest kan helpen om infectieziekten te diagnosticeren. In dit geval kan het de aanwezigheid van antistoffen tegen de c. burnetii-antigeen. Een voldoende hoog aantal (titer) van de antilichamen zal een diagnose suggereren.

Aantal bloedplaatjes: deze bloedtest berekent het aantal bloedplaatjes in een bloedvolume. Bloedplaatjes zijn de kleinste celachtige structuren in het bloed. Dit testresultaat kan Q-koorts suggereren, maar het zal dit niet bevestigen.

Echocardiogram: geluidsgolven produceren beelden van de delen van het hart, inclusief spieren, kleppen en kamers, om te testen op endocarditis.

Het echocardiogram kan een gedetailleerd beeld geven van de structuur en werking van het hart. Het kan klonten van bacteriën en cellen en geïnfecteerd of beschadigd hartweefsel onthullen.

Behandeling

De behandeling zal voor de twee typen anders zijn.

Acute Q-koorts

Milde of niet-symptomatische gevallen verdwijnen meestal binnen een paar weken zonder enige behandeling.

Echter, antibiotica kunnen worden voorgeschreven voor 2 tot 3 weken, afhankelijk van hoe ernstig de infectie is. Doxycycline is de standaardbehandeling. Het antibioticum is het meest effectief binnen een week nadat de symptomen zijn opgetreden, dus het is belangrijk zo snel mogelijk te beginnen.

De patiënt kan worden gevraagd om binnen 6 maanden terug te keren voor verdere serologische testen om te bepalen of de Q-koorts is teruggekeerd.

Als er specifieke antilichamen aanwezig zijn, zijn verdere antibiotica noodzakelijk.

Chronische Q-koorts

Patiënten met Q-koorts nemen ten minste 18 maanden en soms tot 4 jaar antibiotica.

Patiënten met chronische Q-koorts hebben permanente monitoring nodig om herhaling van infectie te voorkomen.

Ernstigere manifestaties kunnen een meer invasieve behandeling nodig hebben.

Een patiënt met endocarditis kan een operatie nodig hebben om aangetaste hartkleppen te verwijderen of te transplanteren, of om een ??aneurysma te repareren.

Een aneurysma treedt op wanneer een deel van een bloedvat of hartkamer opzwelt en het bloedvat beschadigt of een zwakte in de wand veroorzaakt.

Naarmate de bloeddruk toeneemt, ballonnen het op het zwakste punt uit. De zwelling kan klein of erg groot zijn en zich langs het bloedvat uitstrekken. Naarmate het aneurysma groeit, neemt het risico van scheuren toe. Breuk kan leiden tot ernstige bloeding en andere complicaties, waaronder plotseling overlijden.

De patiënt moet gedurende meerdere jaren worden gemonitord voor het geval de infectie terugkeert.

Q-koorts tijdens de zwangerschap

De meeste antibiotica die worden gebruikt om Q-koorts te behandelen, worden niet aanbevolen tijdens de zwangerschap. De patiënt kan ervoor kiezen om te wachten tot na de bevalling voordat hij / zij de behandeling krijgt. Dit brengt echter nog een ander risico met zich mee, aangezien Q-koorts complicaties voor de foetus kan veroorzaken.

Medisch personeel moet alle behandelingsopties en hun risico's aan de patiënt uitleggen.

het voorkomen

Er moeten preventieve maatregelen worden genomen om het risico voor mensen die met dieren en dierlijke producten werken te minimaliseren. Alle dierlijke geboorteproducten moeten bijvoorbeeld op de juiste manier worden verwijderd en toegang tot geïnfecteerde dieren moet worden beperkt.

Werknemers mogen niets aanraken dat in contact is geweest met urine, feces of bloed van dieren.

Waar mogelijk moeten mensen met een onderliggende aandoening zoals chronische nierziekte, problemen met de hartklep, abnormale bloedvaten of een verzwakt immuunsysteem het werken met vee vermijden.

Pasteuriseren van melk vernietigt de bacterie die Q-koorts veroorzaakt.