Ramipril verbetert het lopen voor mensen met perifere aderziekte

Pijnvrij lopen evenals de lengte van de wandeling verbeterden beide aanzienlijk bij patiënten met claudicatio na behandeling met de ACE-blokker ramipril.
De nieuwe studie, gepubliceerd in JAMA, onthulde pijnvrij wandelen steeg met gemiddeld 60 procent en de maximale wandeltijd verdubbelde na zes maanden behandeling met de ACE-remmer.
Dicht bij elk secundair resultaat verbeterde ook met ramipril versus placebo, zoals functionele gebieden van gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven en de enkel-brachiale index (ABI) - een stoornisschaal voor perifere arteriële ziekte (PAD).
Naar schatting 27 miljoen mensen in Noord-Amerika en Europa hebben perifere aderziekte (PAD). PAD wordt gekenmerkt door obstructie van grote slagaders niet binnen de hersenen, coronaire of aortaboogvaten.
Symptomen van PAD zijn onder andere:

• claudicatio - doof gevoel, zwakte, pijn of krampen in de spieren vanwege een verminderde doorbloeding.
• Wonden, zweren of zweertjes die niet genezen.
• Verandering in kleur (blauwheid of bleekheid), koele temperatuur, in vergelijking met andere ledemaat.
• Gebrek aan haar- en nagelgroei op aangedane ledematen.

Patiënten met claudicatio hebben aanzienlijke problemen met lopen, wat leidt tot functionele beperkingen en beperkingen in levensstijl.
De behandeling van deze patiënten omvat over het algemeen een afnemend cardiovasculair risico, een verbetering van de kwaliteit van leven en een verbetering van de functionele prestaties. Op loopafstand verbeterende medicijnen hebben echter geen hoog slagingspercentage.

Ramipril is succesvol gebleken

Om de associatie van ramipriltherapie op loopafstand en gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven te meten in vergelijking met placebo bij mensen met PAD, Anna A. Ahimastos, Ph.D., van het Baker IDI Heart and Diabetes Institute, Melbourne, Australië, en haar collega's hebben een gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde studie uitgevoerd.
De proef bestond uit 212 patiënten met PAD met een gemiddelde leeftijd van 65,5 jaar, beginnend in 2008 en eindigend in 2011.
De deelnemers kregen random gedurende 24 weken ramipril of overeenkomende placebo. De onderzoekers analyseerden maximale en pijnvrije looptijden met behulp van een standaard tredmolentest. Om het loopvermogen en de kwaliteit van leven te beoordelen, gebruikten ze de Walking Colourment Questionnaire (WIQ) en Short-Form 36 Health Survey (SF-36).
In de ramiprilgroep was de gemiddelde pijnvrije wandeltijd bij baseline (aan het begin van de proef) 140,3 seconden en 144,2 seconden in de placebogroep. De gemiddelde maximale wandeltijd was 233,6 seconden in de ramiprilgroep en 238,4 seconden in de placebogroep. Aan het einde van de studie was ramipril duidelijk significant beter dan placebo.
Ramipril was gekoppeld aan een toename van 77 procent van het pijnvrije lopen en een toename van 123 procent van de maximale looptijden.
Daarnaast was het geassocieerd met verbeteringen in de WIQ-scores en de totale SF-36 mediane score van de fysische component. Beperkende been ABI in rust was gemiddeld 0,57 en 0,55 na inspanning.

De auteurs concluderen:

"De toename van de WIQ-scores suggereert dat ramipril het door de patiënt waargenomen vermogen om normale dagelijkse activiteiten uit te voeren verbetert." Ramipril-therapie ging ook gepaard met een matige verbetering van de fysieke gezondheidscomponent van de SF-36-score. standaard klinisch beheer door een huisarts of vasculair specialist.
Verdere voordelen kunnen worden behaald door het naleven van leefstijladviezen, waaronder stoppen met roken en regelmatige lichaamsbeweging, evenals agressiever medisch management van cardiovasculaire risicofactoren. "

De auteurs merken op dat de huidige proef de eerste gerandomiseerde studie is waarvan zij weten dat aantonen dat behandeling met ramipril gepaard gaat met verbeterde loopbandloopprestaties bij patiënten met PAD.
Uit een nationale studie die in 2011 werd uitgevoerd, bleek dat oefening effectiever bleek te zijn dan stenting of medicatie voor verbeterd loopvermogen bij patiënten met PAD.
Geschreven door Kelly Fitzgerald