Geavanceerd melanoom: gebruik van de eigen anti-tumorcellen van de patiënt houdt de belofte in verband met de behandeling in

Resultaten van een kleine proef die op 5 maart online is gepubliceerd in de Proceedings van de National Academy of Sciences, waarbij patiënten met progressief metastatisch melanoom werden behandeld met miljarden lab-grown klonen van hun eigen antitumorcellen, hopen dat een behandeling kan worden ontwikkeld om de geavanceerde vorm van deze gevaarlijkste huidkanker te ontkrachten.
Melanoom is een vorm van kanker die zich ontwikkelt in de pigmentproducerende cellen van de huid. Gemetastaseerd melanoom is melanoom dat zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam, zoals het weefsel dat onder de huid ligt, de lymfeklieren, of organen zoals de longen, lever, hersenen en botten.
De kleine, vroege fase trial betrof 11 patiënten, en werd geleid door Dr. Cassian Yee van de Clinical Research Divison van Fred Hutchinson Cancer Research Center in Seattle in de VS.
Het doel van het onderzoek was om de meest geschikte omgeving te vinden waarin 15 tot 20 miljard tumorbestrijdende CD8 + T-cellen kunnen worden ingebracht, zodat ze zo lang mogelijk in het lichaam kunnen blijven om kankercellen te bestrijden.
Yee en collega's hebben CD8 + T-cellen geëxtraheerd van 11 patiënten met progressief gemetastaseerd melanoom dat niet langer reageerde op de conventionele behandeling en ze vermenigvuldigde in het laboratorium voordat ze opnieuw werden geïnfundeerd in hun bloedbaan.
CD8 + T-cellen zijn een soort witte bloedcellen in het immuunsysteem van het lichaam die een aan de kanker gerelateerd eiwit aanvallen.
Yee, een expert in T-celtherapie voor patiënten met kanker, en een onderzoeker in het immunotherapieprogramma van het Hutchinson Center, vertelde de pers:
"Onze resultaten bevestigen dat als we methoden kunnen ontwikkelen om dit soort cellen in het lab te laten groeien, we deze veelvuldig verspreide, helperonafhankelijke T-cellen aan alle patiënten kunnen geven voor T-celtherapie."
"Gelukkig hebben we dit doel kunnen bereiken en zijn we bezig patiënten te behandelen in een lopend onderzoek met deze helperonafhankelijke T-cellen", voegde hij eraan toe.
De resultaten toonden aan dat een van de 11 patiënten een complete remissie ervoer die minstens drie jaar aanhield.
Vier andere patiënten ondervonden een tijdelijke stop in de groei van kanker.
Voordat zij hun T-celinfusies ontvingen, werden alle patiënten behandeld met hoge doses cyclofosfamide, een chemotherapiemedicijn dat gewoonlijk wordt gegeven om lymfomen te behandelen. Maar in dit geval was het om alle lymfocyten of witte bloedcellen van de patiënt te elimineren. Hierdoor wordt het lichaam gestimuleerd om groeifactoren vrij te maken die helpen bij het produceren van meer T-cellen.
Na ontvangst van hun infusies ontvingen 8 van de 11 patiënten ook lage doses interleukine-2 (IL-2) groeifactor om de T-celgroei verder te stimuleren.
De patiënt die volledige remissie ervoer, en de vier die een tijdelijke niet-progressie van de ziekte ervoeren, behoorden tot de 8 die lage doses IL-2 ontvingen.
De resterende drie van de 11 patiënten ontvingen hoge doses IL-2 en terwijl twee van hen ook een tijdelijke niet-progressie van de ziekte ervoeren, vertoonde deze dosis meer toxische bijwerkingen.
In alle gevallen, met uitzondering van de patiënt die volledige remissie ervoer, hervatte de ziekte progressie 12 tot 19 weken na de T-celinfusie.
Speculerend over waarom sommige patiënten beter op de behandeling reageerden dan anderen, zei Yee, terwijl individuele verschillen tussen de patiënten er iets mee te maken hadden, de belangrijkste reden is de persistentie van de geïnfundeerde T-cellen in het lichaam.
Deze studie laat zien "we hebben zeker een goede keuze", zei Yee, maar het levert wel twee belangrijke bevindingen op over hoe de beste omgeving kan worden gevormd om "adoptief overgedragen" tumorspecifieke T-cellen te gebruiken.
De eerste belangrijke bevinding is dat hooggedoseerde cyclofosfamide alleen veilig is en ertoe leidt dat T-cellen veel langer in het lichaam aanwezig zijn dan met andere chemotherapiemedicijnen, of helemaal geen T-cellen, zoals in andere onderzoeken is aangetoond.
De andere belangrijke bevinding is dat de CD8 + T-celklonen die aan de patiënten zijn toegediend, blijven bestaan. Yee en collega's geloven dat dit komt omdat ze zijn afgeleid van "centrale geheugen T-cellen", die kanker en infecties kunnen bestrijden:
"Toen we ze toegediend als klonen, keerden ze terug naar een eerdere geheugentype T-cel," zei Yee.
"Dit is belangrijk omdat deze celtypen een groot potentieel hebben om te prolifereren in de patiënt," voegde hij eraan toe.
Yee en collega's ontdekten ook dat twee van de patiënten tekenen van opwaartse regulatie in de receptor vertoonden voor IL-7 groeifactor en voor CD28. Beide zijn belangrijk voor het bevorderen van de groei van T-cellen. CD28 codeert bijvoorbeeld voor een eiwit dat helpt T-cellen te vermenigvuldigen en te overleven.
Dit suggereert dat de gekloonde cellen "helperonafhankelijk" zijn, omdat zij tekenen vertoonden van het niet nodig hebben van enige andere groeimiddelen.
Yee zei in de toekomst, studies kunnen andere versies van interleukine groeifactor gebruiken, en zelfs vaccins, om de reactie van het lichaam op de geïnfundeerde T-cellen te stimuleren.
Fondsen van de National Institutes of Health en het National Cancer Institute, samen met een subsidie ??van de Clinical Scientist Award in Translational Research van het Burroughs Wellcome Fund, hielpen mee om de proef te betalen.
Geschreven door Catharine Paddock PhD

Kunnen bètablokkers de verspreiding van borstkanker stoppen?

Tijdens de borstkankerbewustmakingscampagne van deze maand presenteerde een onderzoek door Britse kankeronderzoekswetenschappers vroege resultaten van de vraag of bètablokkers de verspreiding van borstkanker beheersen en de overleving kunnen verbeteren voor The Royal Society of Medicine. Bètablokkers worden over het algemeen gebruikt voor de behandeling van hoge bloeddruk (hypertensie) en angst.

(Health)

Lang werkende geboortebeperkingsformulieren zijn veel effectiever

Vrouwen op anticonceptiepillen, de vaginale ring of de pleister hebben een 20-voudig hoger risico om onbedoeld zwanger te raken in vergelijking met die op spiraaltjes (intra-uteriene apparaten) of implantaten, dwz langerwerkende vormen van anticonceptie, onderzoekers van de Washington University School of Medicine in St. Louis rapporteerde in NEJM (New England Journal of Medicine).

(Health)