Agressieve prostaatkanker tumoren delen dezelfde genetische oorsprong

Met behulp van een nieuwe vorm van genomische analyse hebben onderzoekers van Mayo Clinic vastgesteld dat sommige agressievere prostaatkankertumoren dezelfde genetische oorsprong hebben, waardoor ze meer inzicht krijgen in de ontwikkeling van prostaatkanker.
De bevinding, gepubliceerd in het tijdschrift Kanker onderzoek, kon de progressie van prostaatkanker aanzienlijk helpen voorspellen.
Een van de auteurs van de studie, John Cheville, M.D., patholoog van Mayo Clinic, zei:

"Dit is de eerste studie om DNA-veranderingen te onderzoeken met behulp van next generation sequencing in aangrenzende Gleason-patronen in dezelfde tumor, waardoor we genomics kunnen correleren met veranderingen in pathologie."

Een numeriek scoresysteem, het "Gleason-beoordelingssysteem" genoemd, is de conventionele manier om de prognose van mannen met prostaatkanker te evalueren. Wanneer pathologen prostaattumormonsters onder een microscoop onderzoeken, gebruiken ze de Gleason-score op basis van het microscopische uiterlijk en patroon van de cellen van de tumor.
Aangezien prostaatkankers meestal meer dan één patroon hebben, wordt de Gleason-score gemeten met de twee meest voorkomende patronen bij elkaar opgeteld. Een hogere Gleason-score betekent dat de kankers agressiever zijn en een slechtere prognose hebben.
Prostaatkanker: het Gleason-beoordelingssysteem uitgelegd


Volgens een 2007 Kanker publicatie, was een toenemende PSA-snelheid geassocieerd met Gleason score 7-10 ziekte versus Gleason score 2 tot 6 of geen kanker.
Deze studie concentreerde zich op een Gleason-score van 7 (patronen van drie en vier), wat wijst op een hoog risico op progressie.
Dr. Cheville zei: "Hoewel elk patroon zijn eigen breekpunten had, deelden ze identieke patronen, wat een gemeenschappelijke oorsprong impliceert."
Veranderingen in DNA die verband houden met agressieve prostaatkanker waren al aanwezig in het onderste Gleason-patroon, dit betekent dat genomische veranderingen vinden plaats voordat een patholoog het kan herkennen. Cheville zei dat artsen de progressie van kanker kunnen voorspellen door deze afstammingsrelaties in een tumor te begrijpen.
Dit zal het patiëntenbeheer en -bewaking helpen verbeteren.
Het team gebruikte laser capture micro dissectie, whole genome amplification en next generation sequencing om de relaties tussen de Gleason-patronen van elke tumor te vinden. Een totaal van 14 tumoren werden bestudeerd, waar ze meer dan 3000 unieke chromosomale veranderingen vonden; 300 van de veranderingen werden gedeeld in ten minste twee van de tumoren.
Daarnaast vonden ze dat er meer veranderingen waren in Gleason-patroon 3 bij patiënten met een Gleason-score van 7 in vergelijking met andere patiënten.
Een eerdere studie gepubliceerd in de Proceedings van de National Academy of Sciences (PNAS), geïdentificeerd twee erfelijk-genetische deleties in het menselijk genoom geassocieerd met de ontwikkeling van prostaatkanker.
Geschreven door Joseph Nordqvist